Sinds zijn internationale doorbraak in de late jaren tachtig dreigde de Finse regisseur Aki Kaurismäki herhaaldelijk om te stoppen met filmen. Gelukkig bleken dat altijd weer loze woorden, want zijn eigenzinnige absurdisme, vaak verpakt in duister-komische romances rond arbeiders op de wankelste trede van de sociale ladder, zijn met niets anders te vergelijken.

Dit dossier verzamelt alle Filmkrant-stukken over het werk van de empathische misanthroop.