Cannes 2024, blog 11: critics’ grids

Anora scoort goed bij verdeelde critici

Anora

Eén criticus is geen criticus. Daarom bundelen critici hun krachten in grids. Vlak voor de prijsuitreiking op het 77e filmfestival van Cannes biedt Filmkrant het traditionele sterrenoverzicht, waarbij de meningen dit jaar sterker verdeeld zijn dan anders – met zekere consensus over Anora. En over de grootste teleurstelling, L’amour ouf. Oef!

Net als in 2019 (Parasite), 2021 (Drive My Car), 2022 (Close) en vorig jaar (The Zone of Interest), biedt Filmkrant een overzicht van alle critics’ grids die we hebben kunnen vinden over de filmselectie van Cannes. Zonder het Rotten Tomatoes-overzicht, dat niet meedoet omdat daar telkens andere groepen critici stemmen (met op het moment van schrijven George Millers Fury Road-prequel Furiosa op één, vooral omdat die al genoeg stemmen heeft).

À la de Filmsterren-rubriek van Filmkrant delen critici in de grids sterren of cijfers uit aan films in de hoofdcompetitie (en soms ook de bijprogramma’s Un Certain Regard, Quinzaine des Cinéastes, Semaine de la Critique en ACID). Twaalf grids, op volgorde van aantal deelnemers. Nota bene: bij de meeste grids doen verhoudingsgewijs te veel mannen mee.

1) Filmmagasinet EKKO (7 critici)
De Deense Stjernebarometer kent de hoogste score voorlopig toe aan Jacques Audiards misdaadmusical Emilia Pérez: vier van de zeven internationale critici (van Denemarken tot Uruguay) vinden de “flauwe plot” met “misplaatste oprechtheid” en “saaie liedjes” (aldus Filmkrant-medewerker Roosje van der Kamp) Palm-waardig, met een gemiddelde score van 3,7 uit 4. Vlak daarachter zit Sean Bakers sekswerker-dramedy Anora, met één toegekende Palm en een 3,6 en daarachter Mohammad Rasoulofs ontmanteling van de Iraanse theocratie The Seed of the Sacred Fig met een 3,5. Voorlopige nummer laatst is eveneens een musical, Gilles Lelouche’ L’amour ouf. Oef!

2) Critic.de (7 critici)
Omdat de overwegend Duitstalige critici, met hun afwijkende scoresysteem van drie minnetjes tot drie plusjes, geen gemiddeldes uitrekenen is hier een aanvoerder lastiger te bepalen. Bovendien hebben ze niet allemaal alles gescoord. Maar van de Wettbewerb-films wordt op het moment van schrijven Payal Kapadia’s Mumbai-drama All We Imagine as Light door drie critici toegejuicht en zou Coralie Fargeats bodyhorror The Substance zo op het oog bovenaan staan als criticus Rüdiger Suchsland hem niet als enige had afgeserveerd als ‘indiskutabel/inexusable‘.

The Substance

3) OutNow (8 critici)
Bij het Zwitserse OutNow plaatsen acht internationale critici vooralsnog Anora bovenaan met een zeer hoge 5,7 op hun zespuntsschaal, nog voor The Substance met een eveneens indrukwekkende 5,4. Onderaan bungelt hier Karim Ainouz’ ‘tropical noir’ Motel Destino met een 2,2 uit 6.

4) Screen International (12 critici)
In deze meest besproken grid van Cannes (die ook verschijnt in Screens dagelijkse papieren festivalkrant) deelt Anora voorlopig de eerste plek met All We Imagine as Light, met beide een 3,3 uit 4. Droevig werden de twaalf internationale critici, van Frankrijk tot Thailand, vooral van Christophe Honoré’s Mastroianni-vehikel Marcello mio (1,4) en L’amour ouf (1,3). Oef!

Grand tour

5) ICS (12 critici)
Bij de International Cinephile Society stemmen niet alleen journalisten mee, maar ook vertegenwoordigers van de filmindustrie. Die zetten Miguel Gomes’ tijd en ruimte tartende roadromance Grand tour op één (met een 3,83 uit 5), gevolgd door Anora (3,55) en All We Imagine as Light (3,50). Onderaan staat Sorrentino’s male-gazer Parthenope (1,83), met net daarboven Marcello mio (1,86) en, toch wel verrassend, de elders gevierde Emilia Pérez (1,95). Buiten competitie vallen Leos Carax’ kortfilm C’est pas moi en Alain Guiraudie’s gay noir Miséricorde op, met een 3,75.

6) Chinese Critics Grid (13 critici)
All We Imagine As Light is de nummer één bij de Chinese grid, op het moment van schrijven, met een op zich niet heel hoge score van 3 uit 4, vlak voor – opnieuw – Anora and The Substance met beide een 2,9. Helemaal onderaan vinden we, op een gedeelde laatste plaats, Emanuel Pârvu’s Roemeense drama Trei kilometri pana la capatul lumii en Marcello mio met een 0,9.

Caught by the Tides

7) Caimán (13 critici)
Een nieuwe grid met naast vijf critici van het Spaanse filmblad Caimán cuadernos de cine (voorheen Cahiers du cinéma. España) ook internationale deelnemers. Ze scoren op een lekker schoolse tienpuntsschaal wat resulteert in een 8,4 voor Grand tour, nipt voor de 7,8 voor Jia Zhangke’s longitudinale China-portret Caught by the Tides. In de strijd voor de laatste plaats blijft L’amour ouf met een 2,9 concurrenten Parthenope en Yorgos Lanthimos’ drieluik Kinds of Kindness (beide een 3,2) net voor. Oef!

8) Chaos Reign (13 critici)
Ook nieuw, voor mij in ieder geval, is deze naar het Franse leunende internationale groep critici op het Franse platform met de mooie naam Chaos Reign (al mis ik daar een beetje een slot-s), met als motto “Le chaos ne mourra jamais” – “De chaos sterft nooit”. Op het moment van schrijven staat hier The Seed of the Sacred Fig op één, met een 4,3 uit 5. Met op een gedeelde tweede plek All We Imagine as Light en Caught by the Tides met een 3,5. Verreweg onderdaan L’amour ouf met een 0,9. Oef!

Emilia Pérez

9) Le film français (15 critici)
En wat vinden de Fransen zelf? Op de nationale Palmomètre met louter Franse critici (klik op ‘edition mobile’ voor een leesbare versie, ook op de laptop) is afgaande op het aantal Gouden Palmpjes Emilia Pérez momenteel het populairst (met vijf), behalve dat die ook twee frownies heeft, wat niet goed kan zijn voor het gemiddelde – dat deze site ons helaas niet voorrekent. Met vier Palmpjes en nul frownies staat Anora er toch net iets beter voor. Met respectievelijk vijf en zes frownies hebben L’amour ouf en Magnus Von Horns historische drama The Girl with the Needle het zwaar onderaan. Fascinerender is echter dat The Substance, Parthenope en Coppola’s megalomane megaproject Megalopolis alle drie ook vijf frownies hebben – maar dan telkens daarnaast toch ook één Palmpje.

10) Moirée (18 critici)
Nog een nieuwe grid! En wat voor één! Een brede internationale groep gereputeerde (wat wil zeggen dat ik van een paar gehoord heb) critici doet hier dit jaar een duit in het zakje. Met maar liefst drie films op een gedeelde eerste plek: Caught by the Tides, Grand tour en – hier voor het eerst zo hoog – David Cronenbergs intellectuele rouwverwerking The Shrouds, met een 3,9 uit 5. Heel erg niet blij werd dit gedistingeerde groepje van Parthenope, met een 0,3 en maar liefst zes bommetjes. Ook andere programmaonderdelen worden gescoord, zij het logischerwijs minder consistent (een mens kan niet alles zien), waarbij vooral de liefde opvalt voor Miséricorde (4,0) en Jean-Luc Godards postume kortfilm Scénarios (4,8).

11) Fipresci Film New Europe (20 critici)
Mijn favoriete grid blijft die van Fipresci, de internationale beroepsvereniging van filmjournalisten, die als enige elk jaar ook Venetië en Berlijn coveren, wat interessante vergelijkingen mogelijk maakt. Niet iedereen heeft hier (nog) alles gescoord, dus de leidende positie van Grand tour (met een 4,5 uit 5) en de tweede plek voor Caught by the Tides (4,0) staan nog niet in marmer gebeiteld – wat het niet minder verdienende films maakt. Ook hier bungelt Marcello mio onderaan, met een 2,38.

Bird

12) IonCinema (20 critici)
Een van de beste grids, met een omvangrijk en internationaal breed panel waartoe dit jaar ook Filmkrant-collega en mede-Cannes-blogger Hugo Emmerzael behoort. Ze verversen wat minder snel dan de andere grids, maar op het moment van schrijven gaat Anora aan kop, met 3,5 uit 5, nipt voor Emilia Pérez (3,4) en op een gezellig gedeelde derde plek (met een 3,0) Caught by the Tides, Grand tour, Andrea Arnolds kitchen-sink-sprookje Bird en Paul Schraders filmische wake Oh, Canada.

13) The Poll of Polls (ontelbare critici)
Ook weer volgens traditie eindigen we met de geweldige Poll of Polls, samengesteld door de Oostenrijkse criticus en computerprogrammeur Reini Urban. Scores worden vanuit vijftien andere polls plus nog wat afzonderlijke critici omgerekend naar een tienpuntsschaal. Urban weegt z’n bronnen, verwijdert uitbijters, houdt rekening met het aantal beoordelingen en maakt bovendien, naast de afzonderlijke overzichten, een combinatielijst met alle programmaonderdelen. Die laatste wordt dit jaar aangevoerd door competitiefilm Anora, die met zijn 8,28 dus niet alleen z’n directe concurrentie maar ook alle andere onderdelen achter zich laat. Met bij de competitietitels op twee The Substance (7,65) en op drie Emilia Pérez (7,50).

Flow

Ook per bijprogramma zijn hier de hoogste scores te vinden. Un Certain Regard wordt aangevoerd door Gints Zilbalodis’ tegenvallende animatiefilm Flow (7,82); Quinzaine des Cinéastes door India Donaldsons debuutdrama Good One (7,72); Semaine de la Critique door Saïd Hamich Benlarbi’s Marseille-drama La mer au loin (6,90); en ACID door Hélène Milano’s duik in het Parijse schoolleven Château rouge (7,00).

EXTRA: Een gokje wagen
Wat de critici vinden is niet per se hetzelfde als wat ze verwachten. Voor dat laatste kun je ook dit jaar weer terecht bij Neil Young van Jigsaw Lounge, die als goed ingevoerde ex-bookie de grootste kanshebbers voor de Gouden Palm presenteert. Op één plaatst hij voorlopig All We Imagine as Light, nog voor The Seed of the Sacred Fig en Anora. Het rijkst kun je volgens hem worden door je geld in te zetten op Marcello mio – als die dan wint, natuurlijk.

Variety schat de kanshebbers op de Gouden Palm net anders in, met The Seed of the Sacred Fig gevolgd door Emilia Pérez en All We Imagine as Light; Indiewire schudt de kaarten als The Seed of the Sacred Fig, All We Imagine as Light en Anora; terwijl Awards Daily het houdt op Anora.