Spotlight: Sylvia Hoeks
Sylvia Hoeks
Sylvia Hoeks in Het meisje en de dood. Foto: Jos Stelling
Hot damn! Van Sylvia Hoeks, nu te zien in De bende van Oss, willen we wel een lesje discipline krijgen.
Ze heeft een geheim. Dat moet het zijn. Anders kan regisseur Jos Stelling het wezen van Sylvia Hoeks ook niet verklaren. Hij vergelijkt de 28-jarige actrice graag Grace Kellly en Greta Garbo: de mysterieuze blik, dat je-ne-sais-quoi. Tegelijk is Hoeks als actrice veelzijdig inzetbaar: besef maar eens dat het blonde boerenmeisje uit De storm dezelfde actrice is als de eigenzinnige Tirza in de gelijknamige film – nee, van typerollen kan Hoeks niet worden beticht.
De carrière van Hoeks begon als fotomodel: op haar veertiende deed ze mee aan een modellenwedstrijd en won een contract bij Elite. Het kindmodelletje rondt intussen keurig haar vwo af en wordt toegelaten aan de Toneelschool Maastricht. Als eerste hoofdrol speelt Hoeks in de Telefilm Staatsgevaarlijk (2004) een vermeend terroristenliefje; waarna nog meer tv-rollen volgen. Zo speelt ze de maîtresse van Martin Morero in Gooische vrouwen en acteert ze in de goed bekeken dramaserie Vuurzee.
Haar doorbraak in film komt met de film Duska (2007). Regisseur Jos Stelling vertelt dat hij tijdens de casting moest kiezen tussen zes even mooie meisjes en zich geen raad wist. Tot de slimme Hoeks slijmde dat ze weleens koffie zat te drinken in zijn Louis Hartlooper Complex – vooruit, dan werd het Hoeks. Maar toch, zegt hij later. Ze is heel bijzonder. Haar klandizie was vast niet het enige dat de doorslag gaf. Hoeks speelt ook in de nieuwste film van Stelling, Het meisje en de dood.
Bloedfanatiek
Hoeks is introvert, maar bloedfanatiek als het op werk aankomt. Ze smeekt om een scène over te mogen doen als iedereen tevreden is, behalve zij. Weinig actrices zijn zo gedreven, en method acting lijkt voor haar uitgevonden. Moet ze in de film een Russisch liedje zingen? Dan zit Hoeks dat het hele weekend in te studeren, met als resultaat dat er Slavisch bloed door haar aderen lijkt te stromen. Moet ze een stukje cello spelen in Tirza? Dan neemt ze cellolessen. En voor een film waarin ze Zuid-Afrikaans moest spreken zat ze dagenlang fanatiek woordjes te stampen.
Haar ervaring in de perfectionistische modellenwereld en de toneelschool zijn een ideale combinatie, zegt ook regisseur André van Duren (De bende van Oss). Het wordt bijna eng als ze hem van alle 160 scènes een dramaturgische analyse stuurt, waarbij ook Van Duren nog wat bijleert.
Ondanks haar snel rijzende ster (ze werd dit jaar uitgekozen tot Shooting Star in Berlijn) is Hoeks geen opvallende actrice. "Ze is zo goed omdat je niet ziet dat ze goed is", aldus Van Duren, en hij vergelijkt haar met Matthias Schoenaerts, of Nastassja Kinski die ook voor elk soort rol te porren is. Van gek doen als de Amsterdamse Ellie in tv-serie ’t Vrije Schaep (2009) tot thrillerbabe in Tirza: Hoeks pakt het allemaal gedisciplineerd en professioneel aan. En daar is niets geheimzinnigs aan.
