Evenementen (Focus) – 8 juni 2011

Arabische explosie
cinemaarabe.nl
Een filmfestival dat inzicht geeft in de Arabische wereld is welkomer dan ooit. De timing van de vierde editie van Cinéma Arabe, dat van 26 mei t/m 1 juni in Rialto wordt gehouden, kon niet beter zijn. Het festival staat uiteraard in het teken van de revolutionaire veranderingen in veel Arabische landen. Achteraf lieten films uit de Arabische landen de laatste jaren al zien dat er heftige ontwikkelingen op komst waren, menen de organisatoren van Cinéma Arabe: "Wat ondergronds borrelde is nu aan de oppervlakte gekomen." Uiteraard zijn er nog geen films over de actuele gebeurtenissen, maar wel reflecties op de situatie kort voor de opstanden losbarstten. Zoals de Egyptische mengeling van documentaire en speelfilm microphone (Ahmad Abdalla, 2010), die gaat over de tegencultuur van Egyptische jongeren. Hiphop, graffiti, skaters, dj’s en rockgroepen, alles wat geassocieerd wordt met de westerse wereld is ook in Egypte te vinden. De Algerijnse speelfilm taxi phone (Mohammed Soudani, 2010) verplaatst zich in de blik van de buitenstaander op Algerije. Als een Zwiters stel strandt in een kleine oase in een woestijn, beleven de man en de vrouw de situatie totaal verschillend. In transit cities (Mohammed Al Hushki, 2010) merkt een Jordanese na een verblijf van veertien jaar in de VS dat er thuis veel veranderd is. Waarom dragen haar moeder en zus ineens een hoofddoek. En waarom wil haar vader niet meer over politiek praten? En natuurlijk zijn er films over het Israëlisch-Palestijnse conflict, waarvan een oplossing verder weg dan ooit lijkt. De Israëlisch-Zwitserse documentaire aisheen (Nicolas Wadimoff, 2010) laat Palestijnse burgers aan het woord over hun ervaringen tijdens de Israëlische aanval op Gaza twee jaar geleden. In love during wartime (Gabrielle Bier, 2010) merkt een pasgetrouwd Joods-Palestijns stel dat ze noch in Israël noch in de Arabische wereld welkom zijn. Naast de gevolgen van politieke ontwikkelingen is onder het kopje ‘Family matters’ de rol van de familie in de Arabische samenleving een festivalthema. Het bevat vooral films over de lastige positie van vrouwen, die vaak klem zitten tussen loyaliteit aan de familie en het verlangen naar persoonlijke vrijheid. Zoals in de speelfilm egyptian maidens (Mohamed Amin, 2010) waarin twee dertigjarige Egyptische vrouwen op zoek zijn naar een man, maar dat niet mogen laten blijken, omdat van vrouwen passief en afwachtend moeten zijn. Natuurlijk wordt er ook gedebatteerd op het festival. Op 28 mei wordt er na egyptian maidens gepraat over de positie van vrouwen. Een dag later gaat het na vertoning van microphone over de democratisering van de Arabische wereld. Een selectie van het festival is na het festival te zien in ’t Hoogt in Utrecht, Lumière in Maastricht en in Filmhuis Den Haag.

Nooit meer ikke ikke
eyefilm.nl
Hoe zou het met Cyrus Frisch zijn? Na oogverblindend, waarin een door Georgina Verbaan gespeeld personage in een Amsterdams appartement een lang telefoongesprek voert met een arts, die een smerige rol speelde in de Argentijnse dictatuur, was het in Nederland twee jaar stil rond de filmmaker, die ooit van het predicaat provocateur hoopt af te raken. Hij dankt het aan films als vergeef me, dat verslag doet van een ’toneelvoorstelling’ waarin Frisch spuitende junkies en pissende zwervers zichzelf liet spelen. Enfin, die Frisch bestaat niet meer, want de maker heeft zich volgens eigen zeggen ontwikkeld van "een zeer egocentrisch tot sociaal geëngageerd filmmaker." Dat engagement stelt hem voor nieuwe problemen, want hoe verander je met een film de wereld? Op 22 mei uit Frisch zijn frustratie in een performance in Eye onder de titel The story of a filmmaker who got frustrated because he never saved a life. Daarin refereert hij aan de Chinees Chen Si, die sinds 2003 op een brug in Nanking 198 suïcidale mensen van een sprong in het water heeft weerhouden. De man patrouilleert dagelijks als vrijwillige levensredder op de brug. Frisch gaat mogelijk een film over hem maken. De performance van Frisch is onderdeel van een retrospectief van zijn films van 22 t/m 25 mei in Eye. Naast vergeef me en oogverblindend zijn blackwater fever en waarom heeft niemand mij verteld dat het zo erg zou worden in afghanistan? te zien.

Cyrus Frisch (foto: Angelique van Woerkom)

Ondertussen in Zuid-Amerika
laff.nl
Het Latin American Film Festival is de jaarlijkse gelegenheid om recente ontwikkelingen in de Latijns-Amerikaanse cinema te zien. Het programma van het festival, dat van 5 t/m 12 mei in het Louis Hartlooper Complex in Utrecht zijn zevende editie beleeft, bevat negen korte films, dertien documentaires en negenendertig speelfilms. Het festival biedt de kijker met vier routes (dolende dertigers, veelbelovende debuutfilms, sport en Brazilië) een handreiking om zijn weg te vinden in het programma. Wie films wil zien én behoefte heeft aan frisse lucht kan terecht bij een van de drie openluchtvertoningen op het Ledig Erf. Naast een overzicht van de stand van zaken zijn er retrospectieven van de Argentijnse filmmaker Pablo Trapero en de Chileen Matias Bize. Van Trapero zijn zes films te zien: carancho, familia rodante, leonera, mundo grúa, el bonaerense en nacido y criado. Matias Bize levert met la vida de los peces de openingsfilm. De maker is bij de vertoning aanwezig. Van Bize zijn verder te zien: en la cama, lo bueno de llorar, sábado: una película en tiempo rea. Laatstgenoemde film is een voorpremière, waarbij de regisseur aanwezig is. Een selectie van het retrospectief van Trapero is te zien in de filmtheaters De lieve vrouw, Rialto en Focus. Rialto vertoont ook het retrospectief van Bize.

la vida de los peces

Oddstream festival
oddstream.nl
Er zijn veel filmfestivals, maar niet veel multimediafestivals. In Nijmegen komt er met het Oddstream festival één bij. Het festival, dat van 2 t/m 5 juni wordt gehouden in en rondom het oude fabrieksgebouw de Vasim, laat zich volgens de organisatoren het beste omschrijven als een kleinschalige mix van Lowlands en het festival STRP. Op vier podia zijn meer dan tachtig acts te zien, waaronder de Disappears, de band van Sonic Youth-drummer Steve Shelley. Onder de titel Love & Conflict is er een expositie van twintig multimedia installaties en performances. Ook zijn er filmvertoningen, waarbij wordt samengewerkt met het Go Short Festival, Upload Cinema en Dziga Vertov.
’s Nachts is er Club Oddstream voor liefhebbers van dance en elektronische muziek. Wie wil overnachten kan zijn tentje opslaan op de festivalcamping.

Gele pulppocketfilms
melkweg.nl
In stukjes over het Italiaanse giallo-genre wordt altijd vermeld dat deze pulpfilms verfilmingen zijn van in de jaren zestig en zeventig populaire, in gele omslagen gestoken Italiaanse pockets, die veel ruig geweld en erotiek bevatten. Er wordt altijd aan toegevoegd dat veel van deze films nu een cultstatus hebben. En ook wordt nooit vergeten dat Quentin Tarantino en Martin Scorsese liefhebbers zijn van het genre. Dat dit stukje dit ook weer vermeldt, komt doordat Melkweg Cinema van 6 mei t/m 6 juni een zeven films tellend giallo-retrospectief presenteert. De aanleiding is de uitbreng van amer, een veelvuldig bekroonde giallo-hommage van het Frans-Belgisch regisseursduo Hélène Cattet en Bruno Forzani. Vertoond worden ook de vijf korte voorstudies die de twee maakten voor amer, dat hun speelfilmdebuut is. Het retrospectief bestaat uit: l’ucello dalle piume di cristallo (Dario Argento, 1970), cosa avete fatto a solange? (Massimo Dallmano, 1972), quella villa accanto al cimitero (Lucio Fulci, 1981), lo strano vizio della signora wardh (Sergio Martino, 1971), sei donne per l’assassino (Mario Bava, 1964), la notte dei diavoli (Giorgio Ferroni, 1973) en l’aldila (Lucio Fulci, 1981).

amer

Film en kunst (Bosch Art Film)
bosch500.nl
Het kan best zijn dat u nooit heeft gehoord van Bosch Art Film, maar toch is het festival toe aan zijn tweede editie. Het van 26 t/m 29 mei in de Verkadefabriek in Den Bosch gehouden evenement richt zich op films over kunst en kunstenaars. Het festival wil een ontmoetingsplek zijn voor mensen uit de film- en de kunstwereld. De tweede editie staat in het teken van kunstenaarschap en architectuur & ruimte. Er zijn films over beeldende kunst, fotografie, architectuur en mode. Te zien zijn onder meer de documentaires koolhaas houselife (over Rem Koolhaas), over your cities grass will grow (over de Duitse kunstenaar Anselm Kiefer), the white diamond (Werner Herzog op avontuur), bill cunningham new york (portret van de fotograaf), niet zonder jou (portret van Peter en Petra Lataster Czisch over hun hoogbejaarde (schoon)ouders) en l.a. raeven de verbeelding voorbij (over de kunstenaarstweeling Liesbeth en Angelique Raeven). Gasten zijn onder meer Martijn Sanders (artistiek leider 2018 Brabant Culturele Hoofdstad), schrijver Joost Zwagerman, Peter en Petra Lataster-Czisch en Joost Conijn. Laatsgenoemde toont werk en videomateriaal van zijn reis door Afrika.

niet zonder jou

Vier jubileumfilms in Filmtheater Nieuwegein
filmtheaternieuwegein.tk
Feest in Filmtheater Nieuwegein, want dat bestaat vijfentwintig jaar. Natuurlijk wordt het gevierd met films. Te zien zijn het hoe-red-ik-me-uit-een-rotsspleet-drama 127 hours (Danny Boyle), het hoe-leer-ik-zonder-stotteren-praten-drama the king’s speech, het hoe-red-ik-een-zwerfster-drama no et moi, en het hoe-versier-ik-de-vrouw-van-een wrede-circusbaas-drama water for elephants.

the king’s speech

Boeddhistisch Filmfestival in Maastricht
lumiere.nl
Het Boeddhistisch Filmfestival doet van 11 t/m 14 mei filmtheater Lumière in Maastricht aan. Te zien zijn zes films die aanzetten tot reflectie op het bestaan. In wheel of time (Werner Herzog, 2003), een verslag van het boeddhistische kalachakra-initiatieritueel in Tibet; summer pasture (Lynn True, 2010), een portret van de oorspronkelijke levenswijze van de Tibetanen; siddharta (Conrad Rooks, 1972), een speelfilm over een rijke zoon die zijn bezittingen verkoopt en een spirituele zoektocht naar zichzelf begint; my reincarnation (Jennifer Fox, 2010), over de worsteling van een spirituele meester om zijn wijsheid op het nageslacht over te dragen; blessings: the tsoknyi nangchen nuns if (Victress Hitchcock, 2010), een documentaire over drieduizend vrouwen die zich wijden aan het traditionele Tibetaanse boeddhisme; en sunrise/sunset (Vitali Mansky, 2008), een poging om de Dalai Lama te portretteren.

Het is weer oorlog
Het is mei dus tijd voor de Tweede Wereldoorlog. Wie Tweede Wereldoorlog zegt, zegt Anne Frank. Eye vertoont 4 mei (15.30 uur) de documentaire de laatste zeven maanden van anne frank, die Willy Lindwer vorig jaar maakte. Na afloop is er een gesprek met de maker. Filmtheater Kriterion in Amsterdam herdenkt de oorlog onder de titel A cinematic journey through WWII met vijf klassiekers: de speelfilms l’armée des ombres (Jean-Pierre Melville, 1969), ballade van een soldaat (Grigori Chukrai, 1959), die brücke (Berhard Wicki, 1959), devils on the doorstep (Wen Jiang, 2000) en de documentaire slag in de javazee (Niek Koppen, 1995). Het Ketelhuis vertoont 11 mei leedvermaak van Frans Weisz, met inleiding en discussie. Tuschinski brengt op 4 mei de aanslag van Fons Rademakers in stelling. Fillmhuis Purmerend vertoont het Franse jodenvervolgingsdrama la rafle. Wie wil ervaren of humor en oorlog samengaan, kan terecht bij Roberto Benigni’s la vita è bella in Studio K in Amsterdam en Chaplins the great dictator in De lieve vrouw in Amersfoort.

Nog meer oorlog
Drie recente speelfilms over de oorlog zijn nog steeds, of weer, te zien. unter bauern (Ludi Boeken, 2009) gaat over de onderduik in Duitsland van een Joods gezin bij een boerenfamilie. De film is te zien in filmhuis Gouda, filmhuis Fanfare in Oudenbosch, filmhuis Zevenaar en in de Gruitpoort in Doetichem. In Maria Peters’ sonny boy wordt een Nederlands-Surinaams stel opgepakt, omdat ze Joden in hun huis verbergen. De film is te zien in de Griffioen in Amstelveen, filmtheater De Omval in Dieven, filmhuis Schiedam, het Witte Theater in IJmuiden, filmtheater Cine Utopia70 in Zoetermeer, filmtheater Luxor in Zutphen, filmtheater Fraterhuis in Zwolle en Filmhuis 88 in Almelo. Het Franse Jodenvervolgingsdrama haar naam was sarah is te zien in filmtheater Cine Utopia70 in Zoetermeer, Parkfilmhuis in Alphen a/d Rijn, Filmliga Delfzijl (in Centrum de Molenberg) en Filmhuis Lisse (in sociaal-cultureel centrum ’t Poelhuys.)

haar naam was sarah