Actie! Op de set van In Blue

Europaplein, 1078 GZ Amsterdam, 14 april 2016, 13.22 uur

De portier groet niet terug als fotograaf Bob Bronshoff en ik Hal F van de RAI in Amsterdam-Zuid binnenlopen. Terwijl we uit proberen te vinden waar we moeten zijn, realiseren we ons dat de tekst op zijn uniform niet Nederlands is, maar Roemeens. Hij is geen echte portier maar een figurant. Gebiologeerd staat hij te kijken naar een echte portier, die iets verderop een paar pottenkijkers wegstuurt.

Het evenementen-, congres- en beurscomplex uit 1961, ontworpen door Alex­­ander Bodon, doet vandaag dienst als Roemeens vliegveld. Als Henri Coandă Inter­national Airport om precies te zijn, IATA-code OTP, ofwel: de luchthaven van Boekarest.

Om daar twee korte scènes voor In Blue op te nemen, had twaalfduizend euro moeten worden afgetikt, wat volgens regisseur Jaap van Heusden niet in verhouding staat tot het budget. “Sinds er grote Hollywood-producties in Roemenië worden opgenomen, zijn de prijzen daar enorm gestegen. Maar voor Amerikanen is het nog steeds goedkoop”, zegt Van Heusden, terwijl hij voorgaat naar de douanepoortjes die door zijn art director Jorien Sont in de hal zijn neergezet. “Goed hè? Het bedrijf dat die poorten maakt, heeft de bouwtekeningen gewoon online staan.”

In Blue vertelt het verhaal van de Nederlandse stewardess Lin (Gouden Kalf-winnares Maria Kraakman). Nadat zij tijdens een vlucht moet helpen bij een bevalling, raakt haar leven uit het lood. Ze ontmoet een jongen die in de tunnels onder Boekarest leeft (de zestienjarige Roemeense acteur Bogdan Iancu) en raakt met hem verwikkeld in een verwarrende ouder- annex liefdesrelatie. Het script schreef Van Heusden (Win/win, 2010; De nieuwe wereld, 2013) samen met Jan Willem den Bok.

In een hoek van de hal wordt de Roemeense figuratie opgevangen. Cameraman Melle van Essen probeert ondertussen in een achterafgangetje op de eerste verdieping met Sont tot overeenstemming te komen over waar de lichtbakken met Roemeense belettering (‘Salam mama si copilul’, ‘Tranzit’) opgehangen moeten worden. Sont wil het bord achter een schuifdeur, Van Heusden twijfelt. “Heb je iets heel moois gemaakt, en dan zie je het niet. Hoe staat het op de artist’s impression?” Dan, tot Van Essen: “Hoe zit het met de reflectie?” Het is maar voor een ‘tussenmomentje’, een shot van Kraakman en de rest van het cabinepersoneel, maar Van Heusden neemt alle tijd voor alle details.

Even later komt Maria Kraakman – gympjes, shawltje, een boterham in haar hand — poolshoogte nemen. Nadat hij haar heeft begroet, zoekt Van Heusden de Roemeense beveiliger op met wie Kraakman straks een onderonsje heeft bij de douanepoortjes. Hij legt uit dat ze een unaccompanied minor bij zich heeft en dat ze hem zegt dat ze zijn documenten aan boord is verloren, dat ze naar de transit moet, en dat ze dus haast heeft. “Het is de vraag of je haar gelooft.” De acteur knikt. Terwijl de bijrolacteur lijkt na te denken hoe gevoelig hij is voor haar verhaal, schiet Van Heusden in het voorbijgaan een productiemedewerker aan: “Waar zijn de rolkoffertjes?”

In Blue Nederland/België/Roemenië, 2017 | Scenario Jan Willem den Bok en Jaap van Heusden | Regie Jaap van Heusden | Producent IJswater Films, Marc Bary | In coproductie met NTR, CAVIAR, Strada Film | Uitvoerend producent Mendy Post | Camera Melle van Essen | Montage Jasper Quispel | Art direction Jorien Sont, Lieke Scholman | Kleding Catherine van Bree | Make-up Daphne Zwanenberg, Michelle Beeckman | Muziek Minco Eggersman | Met Maria Kraakman, Bogdan Iancu | Kleur, 95 minuten | Omroep NTR | Distributie Paradiso Filmed Entertainment | Te zien vanaf voorjaar 2017