Actie! Op de set van Crypto Boy

Celebesstraat 68, 1094 ET Amsterdam, 15 januari 2023, 12.17 uur

“Ze spelen als bordkarton”, roept Raymond Thiry richting de televisie in het morsige eethuis. “Ja, je haar zit goed!” Ajax speelt tegen AZ, de stand is 0-0. Het gemopper is in retrospectief een tikkie misplaatst. Het is 2018, Erik ten Hag is een paar maanden geleden aangesteld als trainer van Ajax, de verwachtingen zijn nog niet bijster hoog.

Op een koude zondagochtend in januari worden in Willy Tjong’s Food Corner bij het Amsterdamse Muiderpoortstation de laatste scènes opgenomen voor Crypto Boy, de derde speelfilm van regisseur Shady El-Hamus.

De Egyptisch-Amsterdamse regisseur maakte in 2012 indruk met zijn in Amsterdam-West gesitueerde Filmacademie-afstudeerfilm Over zonen. Daarna regisseerde hij onder meer de kortfilms Nachtschade (in 2017 de Nederlandse Oscar-inzending in de categorie korte film) en Bestaan is gaan (2017) en de tv-film Malik (2017), over een zeventienjarig Egyptisch-Nederlands crimineeltje die tijdens zijn verlof een boer gijzelt.

In 2019 maakte El-Hamus zijn speelfilmdebuut met het onbekommerde grotestadssprookje De libi, over drie lawaaiige vmbo-studenten die proberen de populaire Amsterdamse club Jimmy Woo binnen te komen. Twee jaar later volgde Forever Rich, de allereerste Nederlandse Netflix-film, met Jonas Smulders als een soort Lil’ Kleine, die vlak voor een belangrijk optreden door een groep gewapende tieners wordt beroofd van zijn peperdure Rolex.

Crypto Boy is ook gemaakt voor Netflix. Daarin draait het om een sjacherende niets-nut (Shahine El-Hamus, het broertje van Shady die in 2020 een Gouden Kalf won voor zijn hoofdrol in De belofte van Pisa), die grote dromen heeft, maar er nauwelijks in slaagt de bestellingen bij het slechtlopende burrito-restaurant van zijn Egyptische vader Omar (Sabri Saad El-Hamus, de vader van Shady en Shahine) op tijd te bezorgen.

Het decor is dit keer Amsterdam-Oost, een buurt die in hoog tempo gentrificeert: buurtwinkels maken plaats voor trendy koffiebars, sushitenten en fitness-studio’s. Als een groot vastgoedbedrijf het huizenblok opkoopt en de huur verdubbelt, en ze het restaurant en hun woning dreigen te verliezen, komen vader en zoon steeds meer tegenover elkaar te staan.

Sabri Saad El-Hamus staat achter de counter in Willy Tjong’s Food Corner, over zijn linkerschouder hangt een theedoek. Naast hem staat Jonas Smulders, die een bijrolletje heeft als keukenhulp – hij draagt een vaal oranje shirt en heeft een hip, plukkerig kapsel. Shady El-Hamus nestelt zich weer achter de monitor in een hoek van het krappe eethuisje. Daan Bukman krijgt zijn camera op zijn schouder gelegd. “Oké, daar gaan we”, roept de opnameleider. “Attentie voor opnamen… Eerste posities… En geluid… Ennnnn actie!”

“Jonge, jonge, wat sta je nou te doen, man?!” zegt Sabri Saad El-Hamus. “Kom op nou, help me even, kom op met die sausjes.” “Dit is koriander, dit is knoflook. Pepertjes moet je niet te veel van doen, anders voel je het morgen nog”, antwoordt Smulders. Manoushka Zeegelaar Breeveld en Raymond Thiry, die twee buurtbewoners spelen, zitten aan een tafeltje op hun bestelling te wachten. “Hoe moeilijk is het nou?! Trage kak! Afspelen, die bal. Afspelen!”, roept Thiry opnieuw richting de televisie.
In eendrachtige samenwerking bereiden de twee de bestelling. “Goed, dames en heren, daar zijn ze dan: de broodjes!”, zegt Sabri Saad El-Hamus.
“Hè hè, eindelijk”, riposteert Zeegelaar Breeveld.
“Van het huis”, vervolgt Sabri Saad El-Hamus.
“Eet smakelijk”, zegt Smulders.
“Ze spelen als bordkarton. Ja, je haar zit goed!”, moppert Thiry zoals alleen hij dat kan.
Zeegelaar Breeveld stoot hem aan. “Ger, eten!”
Thiry neemt een grote hap. “Lekker hoor.”
“We zijn gestopt, dankjewel!”, zegt Shady El-Hamus. “Hebben we hem?”, vraagt hij aan Bukman, terwijl hij achter de monitor vandaan komt. “We hebben hem”, antwoordt Bukman. El-Hamus weer: “Mooi, dan kunnen we gaan lunchen.”

Crypto Boy Nederland, 2023 | Scenario Shady El-Hamus en Jeroen Scholten van Aschat | Regie Shady El-Hamus | Producenten Jacqueline de Goeij en Annemieke van Vliet (Fiction Valley) | In coproductie met Caviar | Uitvoerend producent Alexander Blaauw | Camera Daan Bukman | Montage Patrick Schonewille | Production design Tim Balk | Kleding Minke Lunter | Make-up Evalotte Oosterop | Muziek Juho Nurmela | Met Shahine El-Hamus, Sabri Saad El-Hamus, Minne Koole, Jonas Smulders, Isabelle Kafando, Manoushka Zeegelaar Breeveld, Leny Breederveld, Raymond Thiry, Loes Schnepper | Kleur, 103 minuten | Te zien op Netflix