Actie! Op de set van Forget All You Know (About Aliens)

Datum 07-02-2024
Auteur Jan Pieter Ekker en Bob Bronshoff
Thema Actie!Filmkrant 465
Deel dit artikel

Stuntcoördinator Simon van Lammeren (op de rug) en stunt rigger Mark Wijering (geel mutsje) houden een oogje in het zeil, terwijl Adanna Unigwe in de beugels boven Jonas Smulders en Yannick Josefzoon hangt. Rechts achter de monitor regisseur Mirella Muroni; in het midden achter de camera Esther Kool en uiterst links Elske van Buuren (kleding). Foto: Bob Bronshoff

Zeebergweg 2, 1051 DE Amsterdam, 14 oktober 2023, 12.55 uur

“Zal ik aftellen?”, vraagt 1st AD Arjen Slings. “Drie-twee-een? Mirella, klaar voor de repetitie? Ben jij ook klaar, Esther?”

In de Westerpark Studio, een ‘drive-in film- en fotostudio’ in Amsterdam, neemt regisseur Mirella Muroni een ingewikkelde ‘zweefscène’ op voor haar afrofuturistische speelfilm Forget All You Know (About Aliens). Tegen een groene wand, op een groen kleed, moeten acteurs Yannick Jozefzoon en Jonas Smulders, gekleed in strakke zwart-grijze pakken, een zeer precies gechoreografeerd loopje doen. Boven hun hoofden hangt hoofdrolspeler Adanna Unigwe ondertussen in de beugels; stuntcoördinator Simon van Lammeren moet ervoor zorgen dat de drie-eenheid in stand blijft als de mannen gaan lopen.

Terwijl Unigwe in de beugels wordt geholpen, legt Muroni – die in 1995 afstudeerde aan de Filmacademie met Tijd van gaan en sindsdien magisch-realistische verhalen schrijft met hoofdrollen voor zwarte vrouwen om de onderbelichte positie van zwarte vrouwen in film te veranderen en stereotypering te doorbreken – even uit wat er te gebeuren staat. “Ella is driehonderd jaar op aarde geweest om uit te vinden wat mensen denken en voelen. Aan het eind van de film wordt ze door haar twee andere helften – Yannick en Jonas – teruggebracht naar haar eigen planeet, waar ze terugveranderen in een wezen van drie zielen – onzichtbaar, zonder gender, zonder ras. Het zweefshot is een symbolische manier om te verwerken wat ze in driehonderd jaar hebben meegemaakt.”

Als ze onze vragende blikken ziet, denkt ze even na. Dan zegt ze: “Het is een parabel over het leven van een vrouw van kleur in een witte maatschappij. Eigenlijk is het een beetje een zelfportret, maar verpakt als genrefilm, want ik wil ook entertainen.” Met een lachje: “Er moet nog veel gebeuren in de postproductie.”

Muroni gaat voor haar monitor staan, vlakbij Director of Photography Esther Kool. Slings telt af: “Drie-twee-een…” Jozefzoon en Smulders zetten een paar passen, kijken kort richting de camera, zetten nog een paar passen en keren weer om. “Kan je twee keer ‘drie-twee-een’ doen?”, vraagt Muroni dan. “Zodat ze ook weten wanneer ze weer terug moeten.” “Maar ze gingen op tijd terug, toch?”, vraagt Kool. “Ja, het was bijna goed”, riposteert Muroni. Niet de choreografie of het zweven blijkt de complicerende factor, maar de aansturing ervan.

“Misschien is ‘drie-twee-een… terug’ beter?” oppert Slings. “Ja, maar het is handiger als Esther de cue geeft, want zij ziet het en jij niet”, antwoordt Muroni. “Mag ik er ook ‘èèèèn… nu’ van maken of moet het per se ‘een-twee-drie’ zijn?”, vraagt Kool. “‘En nu’ is ook goed”, beslist Slings. “En er komen er dus twee hè”, zegt Muroni nog. “Ook één voor het terugdraaien.” “Volgens mij is een klap beter”, antwoordt Slings, die onmiddellijk de daad bij het woord voegt. Tegen Muroni: “En die klap geef jij.” Verwarring alom, Slings doet het daarom even voor: “Eèèèn… nu – klap – terug. Dat is het. Ik zal die klap wel geven.” Muroni: “Nee, jij ziet toch niks?! Ik doe het. Maar ik geef geen klap, ik zeg ‘terug’.”

Als alles duidelijk lijkt, keert Muroni terug naar haar monitor. “En actie!”, roept Slings. Jozefzoon en Smulders doen hun pasjes, Unigwe lijkt boven hen te zweven. “Eèèèn… nu”, zegt Kool. De draai gaat mis. “We weten niet hoelang jij die èèèèn aanhoudt, ‘drie-twee-een’ is toch beter”, zegt Smulders. Hilariteit alom. “Oké jongens, concentratie”, roept Slings iedereen tot de orde. Een paar tellen later zijn de beginposities weer ingenomen. “En actie!”

Kool telt af, Muroni zegt ‘terug’. “We zijn gestopt”, zegt Slings even later. “Helemaal niet slecht”, oordeelt Muroni. “We doen hem nog een keer. Adanna, kun je je andere hand eens voor houden?”