Lee Jung-jae over Hunt

De Zuid-Koreaanse superster Lee Jung-jae lijkt niet te stoppen. Terwijl hij als acteur werkt aan het tweede seizoen van wereldwijde hitserie Squid Game, bereikt zijn regiedebuut Hunt de filmtheaters. De spectaculaire politieke thriller blijkt een blockbuster met diepgang.

Laten we wel wezen: de internationale filmster is een uitstervend ras. In Hollywood althans, waar zich in jongere generaties amper opvolgers aandienen voor Tom Cruise, Julia Roberts en Brad Pitt.

Maar wie zijn blik op de rest van de wereld richt, ziet dat er nog genoeg stratosferisch talent rondloopt. De Zuid-Koreaanse acteur Lee Jung-jae is er zo één. Hij timmert al sinds de jaren negentig aan de weg met rollen in populaire Zuid-Koreaanse films en series, en werd ook internationaal een fenomeen dankzij zijn hoofdrol in de wereldwijde hitserie Squid Game (2021).

Zijn nieuwste wapenfeit is de speelfilm Hunt, zijn debuut als regisseur. Een enerverende Zuid-Koreaanse mainstream film met verrassend veel diepgang – het type film dat een groot publiek verdient. De over-the-top spionagethriller draait om duistere politieke samenzweringen in het Zuid-Korea van de jaren tachtig. Lee zelf speelt de hoofdrol, als lid van de inlichtingendienst die een mol op het spoor is én een aanslag op de nieuwe president moet verijdelen. Het telt op tot een explosieve en extreem gewelddadige thriller met fantastische actiesequenties – een combinatie van het spektakel van John Woo of Johnnie To en de paranoia van de betere films van Oliver Stone.

Van de gelaagde plot tot het sterke spel en de intense actiescènes: uit alles blijkt dat Lee zijn publiek het allerbeste wil voorschotelen. Het is een essentiële kwaliteit voor een superster: hij heeft dat onbereikbare aura dat elke filmster hoort te hebben, maar blijft een man van het volk. In Cannes, waar Hunt in 2022 buiten competitie in wereldpremière ging, kwam hij over als een entertainer in hart en nieren. Casual-chique in zomers pak vertelt de acteur en regisseur hoe alles wat hij doet in het teken staat van zijn geliefde publiek.

Meestal maken bekende acteurs die voor het eerst regisseren prestigefilms of statig melodrama. U gaat voor politieke samenzweringen en keiharde actie. “Toen ik het scenario las, zag ik direct de potentie om er een meeslepende en spannende spionagethriller van te maken. Ik vind dat je het publiek moet entertainen met goede actiescènes, terwijl er in veel politieke thrillers amper actie zit. Ik hou wel van die langzamere, broeierige thrillers, maar de meerderheid van het publiek houdt van hardere actie. Het was altijd mijn doel om een film te maken voor een groot publiek, daarom heb ik een spionage-actiefilm gemaakt.”

Het is interessant dat de nadruk bij u op vermaak ligt, terwijl Hunt ook een kwade en paranoïde film is over corruptie en politieke samenzweringen. De film lijkt zo te reflecteren op historische trauma’s van Zuid-Korea. Hoe belangrijk is het voor u om entertainment en politiek engagement te mengen? “Vrijwel alle spionagefilms hebben van die grootse samenzweringen die de kijker geboeid houden. Dat wilde ik ook, maar voor de rest wilde ik juist minder nadruk leggen op het politieke aspect. In plaats van een commentaar te leveren op het politieke landschap van Zuid-Korea, wilde ik ingaan op onze geloofsovertuigingen en hoe die vaak gecreëerd en vervormd worden door misinformatie. In de wereld van nu zien we dat veel conflict gevoed wordt door misinformatie en leugens. Ik wilde dat vraagstuk aankaarten.”

Uw actiescènes zijn spectaculair. Zo knap gemaakt zie je ze zelden nog in mainstream films. Kunt u vertellen over de uitdagingen, zeker ook als debuterend regisseur, bij zulke sterk gecomponeerde actiesequenties? “Mijn allerhoogste prioriteit was om de actie zo realistisch mogelijk te maken. Als de personages hun wapens trekken, moet je gelijk voelen dat er echt iets ergs gaat gebeuren. Dus ik besteedde extra aandacht aan de momenten voordat de actie begint, de momenten waarop de spanning zich opbouwt tot die onvermijdelijke climax van geweld. Alleen dan krijg je het publiek mee. Dat vergt veel aandacht en controle, want alles moet kloppen. Als het te dramatisch of over-the-top is, dan verlies je de aandacht van je publiek. En de aandacht van je publiek verliezen, is de grootste zonde die er is.”

U legt een sterke nadruk op het entertainen van uw publiek. Voelt u een verantwoordelijkheid om een groot publiek te bereiken? “Ja, een enorme verantwoordelijkheid. Ik wil mensen iets voorschotelen wat ze nog niet hebben gezien, in binnen- en buitenland. Ik ben me dus enorm bewust van de wereldwijde markt waar mijn werk onderdeel van is. Uiteindelijk draait een groot publiek bereiken allemaal om de juiste energie opwekken. Ik besprak dat aspect uitgebreid met mijn cast en crew: we moeten samenwerken en op de juiste plek komen om iets spannends, rauws en nieuws neer te zetten.”

Als acteur in Squid Game geniet u nu wereldwijde bekendheid. Met Hunt heeft u in Cannes uw visitekaartje als getalenteerd regisseur gepresenteerd. Hoe ziet u het verdere verloop van uw carrière voor zich? “Dat is moeilijk te zeggen, natuurlijk. Squid Game opende veel deuren voor me, ook internationaal. Ik krijg nu allerlei soorten projecten aangeboden. Nu Hunt ook een succes lijkt te zijn, komt er vast een nieuwe grote verandering in mijn leven en carrière. We zullen zien waar dat toe leidt.”

Hebben uw nieuwe ervaringen als regisseur ook uw perspectief op acteren veranderd? “Ik denk dat ik voortaan aardiger voor mijn regisseurs moet zijn!”