Joss Whedon: schrijversbloed

Wat moet je later worden, als je vader scriptschrijver is en je opa ook? Als derde generatie televisiescenarist begon Joss Whedon bij de succesvolle sitcom Roseanne.

Later sleepte hij als co-auteur van het baanbrekende Toy Story een Oscar in de wacht. Zijn eerste zelfstandig geschreven filmscenario flopte echter jammerlijk: de horrorkomedie Buffy the Vampire Slayer (1992) werd om zeep geholpen door een tandeloze Disney-regie.

Vijf jaar later bewees Whedon als schrijver, producent en regisseur dat er wel degelijk potentie zat in zijn verhaal over een blonde scholiere die ’s nacht haar bovennatuurlijke krachten inzet om vampiers en andere monsters uit te roeien. Dankzij een zeer actieve fanbasis op het internet werd de tv-serie Buffy the Vampire Slayer (evenals de spin-off serie Angel) een commercieel succes en een iconisch popcultureel referentiepunt.

Vervolgens schudde Whedon het sf-genre op met Firefly, een mengeling tussen ruimtespektakel en western. Helaas ging na een half seizoen de stekker er uit. Maar lucratieve dvd-verkopen van de serie gaven Whedon een tweede kans om zijn verhaal over vrijbuiters in de ruimte af te ronden in zijn eerste bioscoopregie Serenity — opnieuw een grote hit bij fans, maar niet bij het grote publiek. De geschiedenis herhaalde zich met Dollhouse, een intrigerende (maar wederom voortijdig gecancelde) sf-show over een sinistere escortorganisatie die mooie jonge mensen exploiteert, met apocalyptische consequenties.

The Cabin in the Woods zal voornamelijk Whedons cultstatus bevestigen. Een langverdiende sprong naar een groter publiek valt te verwachten met Whedons zelf geschreven en geregisseerde The Avengers (eind april in de bioscopen), een tweehonderdmiljoen dollars opslurpende monsterproductie die Marvel-blockbustershelden als Iron Man, The Hulk, Captain America en Thor bijeen moet brengen in een gigantisch superheldenepos.