Beyond Clueless

Ten Things I Love About Beyond Clueless

Illustratie: Menah

Een liefdesbrief aan Beyond Clueless, een documentaire die bestaat uit meer dan tweehonderd fragmenten van teen movies. Van The Craft via The Virgin Suicides naar Cruel Intentions. En weer terug.

Lieve Beyond Clueless,
1 Je bent prachtig. Zoals jij zijn er maar weinig films. Jij bent geen film, jij bent een universum. Het is alsof de meer dan tweehonderd teen movies waaruit je bestaat zich allemaal afspelen in een hyperecht universum. Surrealistisch, maar zo herkenbaar. Geniaal dat regisseur Charlie Lynn de Amerikaanse fair use-wet die bepaalt dat korte filmclips gratis in nonfictiefilms gebruikt mogen worden, op deze manier benut.

2 Je stem! Ik weet dat het de stem is van Fairuza Balk inderdaad, die uit The Craft. Maar dat vergeet ik zodra ik de eerste zwoele, hyp­notiserende klanken hoor. Voordat ik het weet, ben ik verloren in jouw wandelgangen.

3 En in die wandelgangen neemt jouw muziek me bij de hand. Summer Camp maakte jouw soundtrack en de MB’s zijn niet aan te slepen sinds ik deze op Spotify heb ontdekt. Als hun broeierige synthpop aanzwelt tijdens de thematische montages van belangrijke aspecten van het teen movie-leven – zoenen, vechten, masturberen – dan ontkom ik er niet aan meegesleept te worden in de golf herkenbare emotie.

4 (O, ik vergeet helemaal de titels! Ze zijn gemaakt door Hattie Stewart en ze staan je perfect. You should wear them to the prom!)

5 Want dat ben je: herkenbaar. Kliekjes, erbij willen horen, de van zowel angst als genot doordrenkte ontluikende seksualiteit. Ik weet het nog als gisteren. Als tiener modelleerde ik mezelf naar jouw personages. Nu weet ik niet meer wat er eerst was: de kledingstijl van tieners, die overgenomen werd door de film, of misschien toch de kledingstijl in films die wij overnamen. Had het feit dat jouw wereld zo overweldigend blank en hetero-normatief was ook invloed op mij? Ik hoop het niet. Maar ik weet wel dat niet alleen ik mezelf herken in jouw spiegel. Meer dan vijfhonderd mensen legden via Kickstarter het geld bij elkaar om jou mogelijk te maken. Wat ben ik die mensen nu dankbaar.

6 Je hebt inhoud. Je analyses zijn misschien niet de diepste, als je stelt dat het in high school aanpassen of opdonderen geblazen is. Maar zeker wel vermakelijk, wanneer je de homoseksuele ondertonen in Eurotrip en Jeepers Creepers blootlegt.

7 Maar je bent vooral leuk! Een feest der visuele herkenning. Want ik was Ginger Snaps alweer vergeten. En She’s All That en Crossroads (ja, die met Britney Spears!). En naar Cruel Intentions kan ik de hele dag wel kijken. Of naar Donny Darko. En daar is een stukje The Virgin Suicides!

8 Het fijnste is: je begrijpt me. Mijn teenage angst is nooit overgegaan, en jij bevrijdt me van mijn heimelijke schaamte hierover. Ok, soms ben je wat rommelig, soms val je in herhaling, en soms doe je gewoon getikt. Eigenlijk ben je precies hoe ik me mijn tienerjaren herinner.

9 Maar daardoor maak je me ook nostalgisch. Het zal de parade filmsterren zijn die als twintiger nog maar net voor een tiener door konden gaan, maar daar nu zeker niet meer mee zouden wegkomen. Of het feit dat de ingrediënten die jou maken tot wat je bent – de verliefdheden, de heftigheid, de hokjes, de zo onveilige veilige haven van de jeugd – onverenigbaar zijn met volwassenheid. En hoe ik het ook wend of keer, ik ben volwassen. Mijn adoratie voor jou resulteert daarom, zoals Lynn het zelf zo treffend omschreef in een interview, in een gevoel dat het midden houdt tussen heimwee en een onbehagelijk gevoel over deze periode in mijn leven.

10 Uiteindelijk ben ik je daarom dankbaar. Terug­kijkend, zie ik dat de manier waarop ik teen movies bekeek meer over mijn tiener-ik dan over de films zegt. Nu ik volwassen ben moet ik een deel van de teen thrills achter me laten. Maar ik hoef me, onder dreiging van geweld, ook niet langer aan te passen aan de massa. Nu ben ik vrij om dat wat me anders maakt, wat mij mij maakt, te omarmen. En dat gaat makkelijker als je zo nu en dan herinnerd wordt aan hoe geweldig en tegelijk verschrikkelijk het is een tiener te zijn.

Liefs,
Sacha