Bong Joon-Ho, Robert Pattinson en Naomi Ackie over Mickey 17

Bong Joon-ho’s Hollywood-spektakel Mickey 17 beschrijft een voorstelbare en deels al gearriveerde toekomst met visueel aplomb en niet al te subtiele humor. Bong en hoofdrolspelers Robert Pattinson en Naomi Ackie vertellen over het ambitieuze project.

Robert Pattinson speelt in de film een dubbele hoofdrol als Mickey Barnes, die om zijn verleden te ontvluchten besluit een expendable te worden. Zo komt hij terecht op het ruimteschip van een zelfvoldane, megalomane (dus ja: Trumpiaanse) politicus en zijn vrouw (Mark Ruffalo en Toni Collette), op een missie naar leefbare alternatieven voor de opgebruikte aarde.

Expendables zijn mensen van een lagere soort, letterlijk vervangbaar, die gebruikt worden voor allerlei levensgevaarlijke experimenten, onderzoeken, excursies en reparaties. Wanneer ze het niet overleven, worden ze domweg opnieuw ‘uitgeprint’. Maar op een dag wordt Mickey nummer 18 geprint terwijl nummer 17 voor dood is achtergelaten, maar toch niet is gestorven tijdens een expeditie op een nieuwe planeet. Dat leidt tot problemen tussen de twee versies en hun geliefde Nasha (Naomi Ackie).

Mickey 17 is geïnspireerd op de scifi-roman Mickey7 van Edward Ashton. “Ik werd onmiddellijk gegrepen door het personage”, vertelt de regisseur tijdens een rondetafelgesprek met internationale journalisten. “Voor mijn gevoel kon ik via dit personage mijn ideeën over de klassenmaatschappij en allerlei huidige ontwikkelingen vormgeven. In het boek is Mickey meer een intellectueel en een historicus, maar ik wilde hem aantrekkelijker maken voor een jonger publiek, en met name jongeren uit de werkende klasse. Het idee dat hij letterlijk elke dag sterft voor zijn werk, vond ik heel intrigerend en inspirerend.”

Voor de Koreaanse regisseur was het snel duidelijk wie hij wilde voor de hoofdrol. “Ik denk dat iedereen het er wel over eens is dat Robert Pattinson een zekere wilde stoerheid en kracht uitstraalt, die je ziet in zijn vertolking van een superheld als Batman. Hij heeft een soort onstuitbaarheid. Maar tegelijkertijd toont hij zich in zijn personages ook bedeesd en kwetsbaar. Die twee kanten waren perfect voor de twee rollen die hij in deze film moest spelen. In de scènes waarin zijn personages met elkaar in botsing komen, zie je hoe goed hij beide kanten tot uiting kan brengen.”

Voor Pattinson was het een bijzondere ervaring om met twee verschillende persoonlijkheden op één set te staan. “Het duurde wel even voor ik eraan gewend was. Het was in het begin wat verwarrend en gecompliceerd, want het publiek moet het verschil tussen de personages wel goed kunnen zien, terwijl ze tegelijkertijd niet te verschillend konden zijn. In de eerste paar weken hebben we bepaalde trekjes gefinetuned. Soms zei Bong: ‘Het moet iets meer 17 zijn’, en dan wist ik precies wat hij bedoelde, zonder dat hij het hoefde uit te leggen of zonder dat ik het kon uitleggen.”

Xenofobie
Ook de Britse acteur Naomi Ackie werd door de regisseur benaderd. “Het kwam voor mij uit de lucht vallen”, vertelt Ackie. “Ik kreeg het script te lezen en was direct enthousiast. Ik ben opgegroeid met Star Trek en andere scifi en bewonder Bong Joon-ho ook enorm als regisseur. Ik had desnoods maanden audities voor hem willen doen, dus het feit dat ik werd gevraagd was een enorme eer. Ik had direct een connectie met het personage – een sterke vrouw, vrij van negatieve gedachten over zichzelf, vrij in haar lichaam en met enorm veel zelfvertrouwen.”

Mickey 17 gaat, naast de vraag of mensen al dan niet overbodig kunnen zijn, ook over macht, kolonisatie, massacommunicatie en xenofobie. Bong ziet dat niet per se als issues van onze huidige samenleving. “Ik probeer in mijn films eigenlijk steeds dingen te beschrijven die in elke tijd en op elke plaats weer terugkomen. Systemen, structuren en relaties die we overal en altijd zien. Dit verhaal speelt in een toekomst met geavanceerde technologie – je zou denken dat de mens dan ook enige progressie zou hebben gemaakt. Maar blijkbaar worden we er, ondanks alle vooruitgang, niet beter op.”

Ackie ziet de film als “half dystopisch, half hoopvol. Hij geeft een beeld van welke kant het met de mensheid op kan gaan als we doorgaan zoals nu, maar laat ook zien dat het anders kan. Uiteindelijk gaat de film over een maatschappij waarin iedereen waardevol is, ongeacht hun plek in de hiërarchie. En dat elke wereld beter is wanneer we de ruimte die we hebben met elkaar delen, of dat nu met mensen is of met aliens. Iedereen is nodig en voor iedereen is er een plaats. Dat is ook hoe Bong Joon-ho werkt met zijn team. Je ziet dat iedereen – letterlijk honderden mensen – elke dag weer zin heeft om met hem te werken. Omdat hij elk lid van de cast en crew het gevoel geeft dat wat ze doen belangrijk is.”

Glas halfvol
Pattinson ziet ook geen negatieve boodschap in de film. “Maar ik ben ook meer het type glas-halfvol. Mensen zijn altijd bang voor nieuwe technologie en ontwikkelingen, maar ik denk dat het nooit zo ver zal komen dat mensen overbodig worden. Veel mensen maken zich zorgen over AI, maar ik denk dat als alle scripts door bots geschreven gaan worden, niemand meer naar de film gaat.”

Volgens Bong is hij erin geslaagd een film te maken die niet door een bot geschreven had kunnen worden. “Ik denk dat AI hier geen woord van had kunnen bedenken”, lacht de regisseur. “Er wordt vaak gezegd dat ik vervreemdende films maak – daar ben ik niet op uit, maar blijkbaar is dat wat ik doe. Het is vooral lastig voor de mensen van de marketingafdeling om te communiceren waar mijn films precies over gaan. Ze zijn niet voorspelbaar – een scène zoals die waarin bij Mickey, voor hij de printer in gaat, nog een puistje op het voorhoofd wordt uitgeknepen, dat zou AI nooit kunnen verzinnen!”