Spotlight: Kirsten Dunst

Hot damn! Het liefje van Spider-Man gaat uit de kleren voor Lars von Trier. Kortom: met welke ster willen we deze maand wel… het einde van de wereld beleven?

Kirsten Dunst naakt! He-le-maal bloot! En oh ja: de wereld vergaat. Op filmsites wordt likkebaardend uitgekeken naar Von Triers nieuwste werkstuk Melancholia (2011), waarin de dreigende Apocalyps voor de meeste fans maar bleekjes afsteekt bij het optreden van Dunst in haar geboortekostuum.

En dat voor een actrice die doorgaans helemaal niet als lekker mokkel wordt gezien, laat staan als zodanig gecast — hoewel, in cheerleader-flick Bring It On (2000) etaleert ze ook aardig wat blote huid.

Misschien wel het meest sympathiek aan Dunst is haar gewonemeisjesmooiheid en haar laksheid over schoonheidsfoutjes: het is nooit in haar opgekomen om haar ontsierende hoektanden te laten corrigeren. Sterker nog, haar vampiertandjes kwamen ongetwijfeld goed van pas toen ze als dertienjarige werd gecast voor Interview with the Vampire (1994).

Want verder valt er niet veel spannends te ontdekken aan Dunst, die een wat nikszeggende, blanco uitstraling vertoont – ideaal natuurlijk, als actrice – en gewoon keurig haar werk doet.

Kirsten Caroline Dunst werd in 1982 geboren in New Jersey, waar haar moeder meteen het onmetelijke acteertalent van dochterlief herkende en besloot dat de kleine Kirsten actrice zou worden.

Haar eerste rolletje scoorde ze bij Woody Allen. Als zevenjarige speelt ze in Oedipus Wrecks, een van de drie delen in New York Stories (1989). In interviews laat ze soms doorschemeren dat het niet per se haar eigen keuze was om actrice te worden – maar of ze als baby ook missverkiezingen moest aflopen is niet bekend.

Haar grote doorbraak kwam met de rol van vampier Claudia in Interview with the Vampire (1994), wat haar een Golden Globe-nominatie opleverde. Haar ‘nikserige’ uitstraling veranderde ze in mysterieus in Sofia Coppola’s doodenge The Virgin Suicides (1999) en in schattig onschuldig als het liefje van Spider-Man in de trilogie.

Met haar 29 jaar heeft Dunst al een lange lijst aan grote filmrollen en tv-optredens afgewerkt; ze lijkt serieus en verstandig in haar filmkeuzes. Zo sloeg Dunst op vijftienjarige leeftijd de hoofdrol in American Beauty (1999) af, omdat ze zichzelf te jong vond voor de materie – en geen zin had om met Kevin Spacey te moeten zoenen. En jaja, in Bring It On zet ze eigenlijk ook een mild spottende teamcaptain neer, wat de film ergens tussen parodie en satire brengt.

Met de rol van wanhoopsbruid Justine in Melancholia (2011) wendt Dunst weer de subtiele droefheid aan die ze in The Virgin Suicides al demonstreerde. Lux Lisbon is volwassen geworden en kan nog steeds languit mijmeren in de natuur – en ja, in Melancholia doet ze dat bloot. Het blijft vreemd dat het hoofd van Dunst niet echt beklijft; de rollen die ze speelt doen dat gelukkig wel. Met of zonder kleren aan.