INTERVIEW WITH THE VAMPIRE

Bloedzuiger tegen wil en dank

Interview with the Vampire

Het heeft lang geduurd voordat de Anne Rice bestseller ‘Interview with the vampire’ de weg naar het witte doek vond. Met de verfilming door regisseur Neil Jordan, eerder verantwoordelijk voor The crying game, is de schrijfster zeer tevreden. Dat mag ook wel, want Jordans prestatie is niet gering.

Bijna twintig jaar geleden verloor Anne Rice haar zesjarige dochter Michelle aan leukemie. De schrijfster raakte in een diepe depressie. Ze greep naar de fles en schreef in vijf weken het leed van zich af in een roman die de geschiedenis zou ingaan als een van de beste vampierverhalen sinds Bram Stokers ‘Dracula’. Het in 1976 gepubliceerde ‘Interview with the vampire’ werd een bestseller en vormde de eerste in een lange reeks succesvolle horrorromans, die van de schrijfster het vrouwelijke equivalent van Stephen King maakte.
Waar Kings oeuvre regelmatig en met wisselend succes verfilmd werd, liet Hollywood de romans van Rice links liggen. Geheel verwonderlijk is dat niet, haar werk is nogal zwaar op de hand en Rice snijdt graag controversiële onderwerpen aan. Indien haar debuut in een Hollywood pitch omschreven zou worden zou men spreken over een tragische romance tussen twee goed geconserveerde homoseksuele vampiers, waarvan de jongste licht pedofiele neigingen vertoont ten aanzien van hun geadopteerde zesjarige dochter. Niet echt een typisch Hollywood gegeven, dat is duidelijk.
Gezien de oorsprong en inhoud van haar boek was Rice’s aanvankelijke scepsis over de manier waarop men er in Hollywood mee zou omspringen heel begrijpelijk. Ze was uiteindelijk zeer ingenomen met de keuze van Neil Jordan als regisseur. Hij heeft met The company of wolves bewezen goed uit de voeten te kunnen met variaties op klassieke thema’s als het sprookje ‘Roodkapje’ en de weerwolf-mythologie. En met The crying game lokte hij talloze Amerikanen naar de bioscoop voor een film over herenliefde. Toen Jordan echter koos voor Tom Cruise in de rol van de vampier Lestat ging Rice door het lint. Ze plaatste advertenties in Variety en mobiliseerde haar fans, want met Cruise in de film zou er van haar gedachtengoed slechts een verminkt ster-vehikel overblijven. Haar vrees blijkt ongegrond.

Verlossing
De spil van de film is de vampier Louis. In het hedendaagse San Francisco vertelt hij zijn levensverhaal aan een jonge journalist. In 1791 verliest de erfgenaam van een grote plantage zijn vrouw en kind, waarop hij vergetelheid zoekt in drankmisbruik en hoerenloperij. Totdat de charismatische Lestat hem een alternatief biedt: het eeuwige leven als een god op aarde. Louis hapt toe, maar krijgt daar spijt van wanneer hij beseft dat zijn leven ten koste zal gaan van dat van talloze slachtoffers. Waar Lestat met een duivels genoegen aristocraten uitzuigt beperkt Louis zich tot het leegdrinken van ratten, kippen en enkele poedels.
In het door de pest geteisterde New Orleans vindt hij uiteindelijk zijn eerste menselijke prooi in de jonge Claudia. Zijn keuze wordt ingegeven door het feit dat de dood van het meisje een daad van verlossing zal zijn. Haar moeder is immers al overleden en haar zal ongetwijfeld een zelfde lot wachten. Door toedoen van Lestat wordt Claudia echter ook verdoemd tot het eeuwige leven. Louis’ schuldgevoel over haar lot dwingt hem in de moederrol in Lestats surrogaat-familie en zal hem altijd blijven achtervolgen. Daarmee is hij een vampier met menselijke trekjes, tragisch en sympathiek in de ogen van de toeschouwer en buitengewoon aantrekkelijk voor zijn oudere soortgenoten, die ieder gevoel hebben uitgeschakeld om vrede te hebben met hun bestaan als roofdier.

Rottend lijk
Nadat Anne Rice Interview with the vampire gezien had trok ze publiekelijk al haar kritiek in. Achteraf kan haar gedrag daardoor afgedaan worden als een slimme publiciteitsstunt, maar zo liggen de zaken niet. Want Neil Jordan is er geheel in geslaagd alle subversieve elementen uit haar roman te behouden. Zijn film is een uiterst zeldzaam Hollywood-produkt: een échte horrorfilm met een intelligent, verrassend en verontrustend scenario, waarin de luxe van een budget van zo’n 55 miljoen dollar maximaal wordt uitgebuit in prachtige art-direction, kostuums, trucage opnamen en special effects. Waar een vergelijkbaar project als Wolf roemloos ten onder gaat aan Hollywood-mechanismen als publieksenquêtes, marketingonderzoek en krampachtige pogingen om toch vooral niemand te choqueren, levert Jordan een grote horrorfilm af die een dergelijke benaming volledig waarmaakt.
De rolverdeling is bovendien zeer geslaagd te noemen. Brad Pitt geeft zijn Louis alle tragiek en pathos mee die het personage behoeft, de piepjonge Kirsten Dunst speelt met verve de moeilijke rol van Claudia, een vampier die haar eindeloze bestaan noodgedwongen in het lichaam van een kind moet doorbrengen en Antonio Banderas’ geile blikken naar Louis spreken boekdelen. En de door Rice en ondergetekende ooit zo verguisde Tom Cruise verrast vriend en vijand. Zijn Lestat is een genadeloze sadist, charismatisch en verdorven, maar uiteindelijk even eng als sympathiek. Wie Cruise nonchalant een rat ziet uitpersen en hem later enthousiast ziet dansen met een rottend lijk is Gary Oldmans Dracula-vertolking in Coppola’s vampierfilm meteen vergeten. Interview with the vampire is een mijlpaal in de horrorfilmgeschiedenis en doet alle andere vampierfilms tot as vergaan.

Bart van der Put