Actie! Op de set van Paradise Drifters

“We moeten de aanrijroute nog bepalen”, zegt eerste assistent-regisseur Willem Quarles van Ufford tegen regisseur Mees Peijnenburg, die gehurkt bij het openstaande portier van een grijze Daihatsu Applause zit te overleggen met zijn hoofdrolspelers Tamar van Waning, Jonas Smulders en Bilal Wahib. Smulders drukt op de claxon, om duidelijk te maken dat hij het heeft begrepen.

Bij Hotel De Witte Bergen vinden opnamen plaats voor Paradise Drifters, het speelfilmdebuut van Peijnenburg. De scène speelt op een afgelegen plek bij Marseille, het parkeerterrein ligt pal langs de A1 bij Hilversum. Het is laat in de avond – de volgende dag opent het Nederlands Film Festival 2018 met Niemand in de stad, waarbij Smulders weer fris en fruitig op de rode loper wordt verwacht.

In Paradise Drifters draait het om drie jonge thuislozen: Lorenzo (Smulders, die in 2015 ook al meespeelde in Peijnenburgs met twee Gouden Kalveren onderscheiden One Night Stand Geen koningen in ons bloed), Chloe (de debuterende Van Waning) en Yousef (Wahib, die recent de hoofdrol speelde in De Libi). Als Jeugdzorg zich niet langer over hen wenst te ontfermen, rijden zij gedrieën via België en Frankrijk naar Spanje. ‘Wat begint als een zoektocht naar geld en nieuwe kansen, blijkt een overlevingstocht naar liefde en geborgenheid’, meldt de synopsis.

“Okay, roll camera”, roept Quarles van Ufford, nadat cameraman Jasper Wolf op de achterbank naast Wahib heeft plaatsgenomen. Een auto met een Frans nummerbord komt het parkeerterrein op scheuren en stopt abrupt. Een man en een vrouw stappen uit en beginnen ruzie te maken. Na een paar tellen kijkt Peijnenburg op van zijn piepkleine monitor en vraagt hij Wolf of hij ze in het licht van de koplampen wel ziet uitstappen.

Dan loopt Peijnenburg naar het ruziënde stel, Dimitry Loubry en Zoë van Weert. “Het gaat om het juiste tempo”, doceert hij, terwijl een productiemedewerker de blauwe mat waarop de repetities voor de worsteling plaatsvinden een stukje verschuift. “Hij stapt uit en begint te duwen, dan gaan jullie een paar keer heen en weer, en dan pas bám! Als er op de claxon wordt gedrukt, zijn jullie niet meer in beeld en kunnen jullie stoppen. Duidelijk? Ok, daar gaan we weer. Meteen vol in de intensiteit!”

Peijnenburg loopt terug naar de Daihatsu, waar Smulders met zijn gare iPhone een foto van de pukkel in zijn nek zit te maken. “Zo kan ik toch niet naar een première?”, vraagt hij aan Van Waning en Wahib. Peijnenburg negeert het en vraagt Wolf of hij tevreden is met wat hij ziet. Wolf wil dat Van Waning wat hoger gaat zitten – de jas van een productiemedewerker biedt uitkomst. “Jullie zien die twee ruziemaken en dat zorgt voor stress”, zegt hij. “En dan zeg jij: ‘Start die fack­ing auto’, en dán gaan de lichten pas aan.”

Nadat een productiemedewerker blauw folie voor de koplampen van de Daihatsu heeft geplakt en de scène nog een paar keer is gerepeteerd, neemt stuntcoördinator Ron Sleeswijk nog één keer de choreografie door met de ruziemakers. Dan wordt de mat weggehaald. “Stilte voor opnamen”, zegt Quarles van Ufford, “Okay, here we go! Actie op de voorgrond… en in de auto!” De auto komt aan gescheurd, de deuren gaan open, de twee beginnen ruzie te maken, wat op het juiste moment tot een reactie in de Daihatsu leidt. “Ok, we zijn gestopt”, zegt Peijnenburg. “De koplampen gingen ook precies op tijd aan.”

Paradise Drifters | Nederland, 2020 | Scenario en regie Mees Peijnenburg | Productie Pupkin Film (Pieter Kuijpers, Iris Otten en Sander van Meurs) | In coproductie met Neon Productions | Uitvoerend producent Nathalie van der Burg | Camera Jasper Wolf | Montage Imre Reutelingsperger | Art direction Elza Kroonenberg | Kleding Minke Lunter | Make-up Evalotte Oosterop en Lindelotte van der Meer | Muziek Juho Nurmela en Ella van der Woude | Met Jonas Smulders, Tamar van Waning, Bilal Wahib | Kleur, 85 minuten | Omroep VPRO | Distributie Gusto entertainment | Paradise Drifters gaat in voorpremière op het IFFR en is vanaf 2 april te zien in de Nederlandse film­huizen