De Moulin Rouge-hype

In New York is de Moulin Rouge-hype losgebarsten, met dank aan warenhuis Bloomingdale’s dat hoopt dat iedereen zich in ondeugende korsetten en baleinen jurken gaat hijsen.

Iedereen wil er uitzien als een filmster. Vraag het plastisch chirurgen en die zullen bevestigen dat cliënten dikwijls verzoeken om de neus van Rob Lowe, de ogen van Winona Ryder of de wangen van Johnny Depp. Ik zag laatst op televisie een man die talloze operaties had ondergaan om op Drew Carey (!) te lijken.

Voor mensen met meer hersens (en minder geld) zijn dit soort ingrijpende esthetische aanpassingen niet de oplossing. Voor hen zijn er de modegrillen waarmee je je, al is het maar een seizoen lang, ‘net als in de film’ kunt wanen. Van de zonnebrillen van Diane Keaton in Annie Hall of Madonna in Desperately Seeking Susan, de scherp gesneden Armani-pakken van Richard Gere in American Gigolo, de vlechtjes-met-kraaltjes van Bo Derek in 10, tot en met Meg Ryans springerige haar in de meeste films na Sleepless in Seattle. Zo moet ik bekennen dat ik aan het begin van de zomer heel even op het punt heb gestaan zo’n montuurloze, gekleurde ‘Jennifer Lopez-zonnebril’ te kopen, totdat ik me realiseerde dat ik eigenlijk helemaal niet op Lopez wil lijken.

Wufte boa’s
Als het aan het New-Yorkse warenhuis Bloomingale’s ligt, is Baz Luhrmanns Moulin Rouge de volgende bron voor een succesvolle kruisbestuiving tussen film en straatbeeld. De kostuums die in de film worden gedragen, sluiten perfect aan op de al eerder in de couture gesignaleerde bustiers en jurken met baleinen.

Althans, zo meent Kal Ruttenstein, hoofd van de afdeling mode van Bloomingdale’s, het fameuze warenhuis dat in 1872 begon als een familiezaakje in hoepelrokken en zich graag laat voorstaan op knipogen naar populaire cultuur. Eerder installeerde men een salon vol noppenjurken ter gelegenheid van Evita en liet men zich inspireren door de streetwise look van de succesvolle musical Rent. Na het bijwonen van de Parijse week afgelopen najaar en het zien van Nicole Kidman op de omslag van Vogue, door Annie Leibowitz gefotografeerd in een van haar jurken uit Moulin Rouge, wist Ruttenstein het zeker: de tijd is rijp voor “moderne kleding geïnspireerd op de mode van rond de vorige eeuwwisseling”.

En zo werd, tijdens een feestelijk evenement in aanwezigheid van Kidman en vijftien heuse cancan-danseressen, Bloomingdale’s Moulin Rouge Boutique geopend, vol exclusief voor de winkel ontworpen kleding en accessoires. De Moulin Rouge Boutique behelst een tussen de grote kledingmerken opgesteld, enkele vierkante meters tellend hoekje dat zwoel is gedecoreerd met lampionnen en draperieën en waar filmaffiches en onafgebroken vertoonde trailers direct verwijzen naar de inspiratiebron voor de tentoongestelde waren.

Je treft er korsetten en fraai geborduurde bustiers aan, nylon petticoats, wufte boa’s, slipjes met ondeugende koordjes en natuurlijk de obligate kousen met jarretels. Tevens vallen er diverse avondjurken, cocktailjurken en diamanten juwelen te bewonderen en blijkt Christian Dior voor de gelegenheid een make-up lijn te hebben gelanceerd. Het meest populair blijken overigens de nogal goedkoop ogende T-shirts waarop Parijse taferelen als de Eiffeltoren prijken en de vier pijlers onder het Franse bohémien leven (en de film zelf) te lezen zijn: Truth, Beauty, Freedom en (above all) Love. Alleen bij deze shirts was de kostuumontwerpster van de film, Catherine Martin, betrokken.

Olifant
Maar wie zit er te springen om een boudoir-outfit? Meer mensen dan je denkt, benadrukt Ruttenstein. De opening van de salon, eind april, viel perfect samen met moederdag – altijd een goede gelegenheid om vrouwen te trakteren op pikante lingerie – en met de naderende afsluiting van het schooljaar, oftewel de proms. “Tieners kwamen op de jurken af die tegelijkertijd stijlvol en bloot zijn.” Maar of Bloomingdale’s met deze stunt werkelijk een modetrend in gang kan zetten is natuurlijk de vraag. Ruttenstein blijft voor de zekerheid bescheiden. “We hebben wel degelijk een look gecreëerd. Maar wie precies verantwoordelijk is voor de populariteit van het korset, Marie Antoinette of Madonna, dat weet ik ook niet.”

Hoe het ook zij, de rode jurk die Kidman draagt tijdens de ‘olifant-scène’, het emotionele hoogtepunt waarin haar Satine en Ewan McGregors Christian, geholpen door de popgeschiedenis, elkaar de (on)mogelijkheden van hun liefde voorspiegelen, wordt vast een klassieker. In de boetiek zijn van de gesimplificeerde versie alvast honderden exemplaren à $270 over de toonbank gegaan. Geen geld, als je bedenkt dat je je ermee in een ranzige Parijse nachtclub rond 1900 kunt wanen. Met een goede muziekinstallatie en een beetje fantasie kun je de scène uit Moulin Rouge zonder problemen thuis naspelen. Alleen die olifant moet je erbij denken.