Actie! Op de set van Nr. 10

Palestrinastraat 21
1071 KM Amsterdam
Maandag 16 december 2019, 16.44 uur

Kort voordat we op de set worden verwacht, belt de publiciteitsmedewerker met een waarschuwing: er is zojuist een camera gestolen, houd er rekening mee dat de sfeer op de set bedrukt is. Maar als we even later in de Palestrinastraat in Amsterdam-Zuid arriveren, is er alweer een nieuwe camera gefixt en zijn de opnamen in volle gang. Anniek Pheifer – winterjas, dikke shawl – komt keer op keer het fraaie pand binnenlopen om fluks de (afwezige) katten eten te geven, en als ze weer naar buiten gaat laat ze de woonkamerdeur op een kier staan. Na vier takes is Alex van Warmerdam nog steeds niet tevreden over de breedte van de kier.

“Je kent die deur”, zegt Van Warmerdam tegen Pheifer, terwijl hij achter de monitor vandaan komt, naar de kamerdeur loopt, even het halletje inkijkt en de deur dan met een ferme duw dichttrekt. “De katten hebben een leven in een gesloten omgeving. Eerst niet. Nu wel.” Pheifer knikt dat ze het heeft begrepen.

Van Warmerdam is bezig met de opnamen van Nr. 10, zoals hij zijn tiende speelfilm heeft gedoopt. Pheifer speelt Isabelle, actrice bij een theatergezelschap dat toewerkt naar een première. Zij heeft een relatie met Karl, de regisseur van het gezelschap, gespeeld door Hans Kesting. Ook houdt ze het met een van de acteurs, Günter, die als kind is gevonden in een Duits bos (een rol van Tom Dewispelaere, die ook te zien was in Borgman (2013) en Schneider vs. Bax (2015)).

“Waar is die kat eigenlijk?”, vraagt Van Warmerdam nadat Pheifer opnieuw in de hal is gaan staan. Hij rammelt met een pak brokjes. “Is dit voer van hier of van ons?” Een paar tellen later komt Van Warmerdams partner Annet Malherbe, die dit keer niet meespeelt maar regieassistent is, de kamer binnen met een grote zwarte kat. Als ze het beest bij de bakjes heeft geparkeerd en Van Warmerdam weer achter zijn monitor heeft plaatsgenomen, kan de volgende take worden opgenomen.

Pheifer komt de kamer weer binnen, loopt naar de gootsteen om het waterbakje te vullen, loopt terug naar de verwarming, murmelt onderwijl wat tegen de kat, strooit wat brokken in een van de andere bakjes, en trekt de deur achter zich dicht. “Deze was goed”, zegt Van Warmerdam, “maar ik wil er toch nog eentje zonder kat. Hij doet niks bijzonders, hij verrast ons niet. En ik vind het toch een beetje kinderfilm, zo.” Malherbe neemt de kat weer mee. “Kom maar Zorro”, zegt ze. “Het is al goed.”

Bij de zesde take maakt cameraman Tom Erisman een verkeerde beweging; de zevende wordt al snel onderbroken door Van Warmerdam. “Je keek naar iemand hier”, zegt hij tegen Pheifer. “Je wierp een gekke blik.” Na de achtste keer is hij wél tevreden. “Dit was goed!” Met een diepe zucht: “En dat allemaal voor een saai, maar noodzakelijk scènetje.”

“Moet je mij niet interviewen over de ontvreemde camera”, vraagt Van Warmerdam dan, terwijl de set vliegensvlug wordt omgebouwd voor de volgende scène. Hij wacht het antwoord niet af. “Het is een domper. Je wilt dingen afvinken en nu moet het opnieuw. Terwijl we nog genoeg voor de boeg hebben.”

Nr. 10 | Nederland, verwacht 2021 | Scenario en regie Alex van Warmerdam | Producent Graniet Film (Marc van Warmerdam en Marten van Warmer­dam) | In coproductie met CZAR Film in België (Eurydice Gysel) | Uitvoerend producent Bernard Tulp | Camera Tom Erisman | Montage Job ter Burg | Art direction Geert Paradis en Toon Marien | Kleding Catherine van Bree | Met Tom Dewispelaere, Pierre Bokma, Aniek Pheifer Hans Kesting, Liz Snoijink, Jan Bijvoet, Kim karssen, Alexander Elmecky, Frieda Barnhard | plm 90 minuten, kleur | Omroep BNNVARA | Distributie Cinéart | Te zien vanaf begin 2021 in de Nederlandse bioscopen