The Green Fog

Hilarische hypercut als dubbelganger

The Green Fog

Deze uit de hand gelopen supercut, waarin Hitchcocks Vertigo opnieuw is samengesteld uit fragmenten uit tientallen andere films en series, is een duizelingwekkende en hilarische filmorgie.

De term ‘archieffilm’ klinkt wat muffig. ‘Found footage-film’ heeft wat meer sprankeling, en met ‘supercut’ trek je er wat online hipheid bij. Maar geen van die woorden doet recht aan wat Guy Maddin en de broers Evan en Galen Johnson in The Green Fog met andermans beelden voor elkaar toveren. Wat dan wel? Een archiefexplosie? Een hypercut? Een ‘re-purposed film orgy’, noemt Maddin het zelf in een interview met blogger Phil on Film.

Bekijk The Green Fog gratis via het Vimeo-kanaal van regisseur Guy Maddin.

Kort en goed: The Green Fog is een hervertelling van Vertigo (Alfred Hitchcock, 1958), maar dan samengesteld uit beelden uit tientallen andere films en tv-series. Het is natuurlijk een jaloersmakend perfect idee – het verhaal van Vertigo draait immers om het vervangen van een verdwenen origineel door een zelf geknutseld alternatief, en The Green Fog doet precies dat. In Hitchcocks film raakt Scottie (James Stewart) geobsedeerd door Judy (Kim Novak), een dubbelganger van de overleden Madeleine (ook Novak). In The Green Fog wordt die verdubbeling eindeloos herhaald, en nemen tientallen verschillende acteurs de plekken van Scottie, Judy en Madeleine in.

In het Previously Unreleased-programma werd de film in 2019 overigens vertoond samen met de korte film Accidence van dezelfde makers. Die ode aan Hitchcocks Rear Window (1954) streeft via een omgekeerd procedé (hier werden nieuwe beelden geschoten en als één take gepresenteerd) eenzelfde eindeloosheid na.

The Green Fog is een cinefiele ode aan de stad San Francisco – de film werd gemaakt in opdracht van SFFILM, de organisatie achter het lokale filmfestival. Het is ook een deconstructie van Vertigo en Hitchcocks favoriete thema’s als obsessies en lust. En het is een gelaagd overzicht van de plek van die film in de filmgeschiedenis, door hem samen te stellen uit zowel voorlopers, waaronder film noirs als Dark Passage (Delmer Daves, 1947), als navolgers, van tv-serie Hill Street Blues (1981-1987) via Paul Verhoevens Basic Instinct (1992) naar een videoclip van boyband N*Sync (This I Promise You, 2000).

Wat zich veel moeilijker laat omschrijven is hoe verdomde grappig The Green Fog is, gekleurd door de gortdroge, absurdistische humor van Maddin (zie daarvoor ook zijn meesterwerk My Winnipeg uit 2007). De fragmenten zijn grotendeels ontdaan van hun dialogen (de film wordt gedragen door een soundtrack van het Kronos Quartet), wat een reeks ongemakkelijke en vreemd seksueel geladen ontmoetingen als resultaat heeft. En de botsing van fragmenten is op zichzelf vaak al hilarisch. “Je ziet er goed uit”, zegt Michael Douglas uit Hill Street Blues als hij op tv naar Michael Douglas uit Basic Instinct kijkt. “Wel eens over een carrière in de showbizz nagedacht?”


The Green Fog is gratis te zien via het Vimeo-kanaal van regisseur Guy Maddin.