Pieces of a Woman

Alle zenuwen bloot

Pieces of a Woman

Vanessa Kirby schittert als rouwende moeder in de eerste Amerikaanse film van de nog altijd ambitieuze Hongaarse regisseur Kornél Mundruczó. Dat Pieces of a Woman niet volledig werkt ligt deels aan het iets te opzichte gebruik van metaforen en deels aan het emotionele puin buiten de film dat er onlosmakelijk mee verbonden is.

Kornél Mundruczó houdt van een goed begin. De Hongaarse regisseur (Delta, 2008; White God, 2014) opent zijn eerste Amerikaanse speelfilm Pieces of a Woman met een adembenemend, 22 minuten lang shot waarin Martha (Vanessa Kirby) thuis haar eerste kind baart in het bijzijn van haar echtgenoot Sean (Shia LeBeouf). Een andere verloskundige dan verwacht staat op de stoep, waardoor paniek toeslaat: is zij wel bekwaam genoeg om de geboorte van hun kind bij te staan? In dit ongelofelijke shot, dat zich bij de première van de film in Venetië aandiende als een van de meest uitzonderlijke momenten van het afgelopen filmjaar, worden de zenuwen van de film die volgt volledig blootgelegd. Met extreem gevoelige voelsprieten en een Dokter Bibbereske vaste hand pikt de vloeiende cameravoering van de jonge cameraman Benjamin Loeb in de chaos van het moment elk mogelijke emotie op.

Pieces of a Woman trapt zo af met een duik van de hoogste plank in de oersoep van menselijke onzekerheid – over ouderschap, binding, relaties, mannelijkheid, vrouwelijkheid, geestelijk en lichamelijk falen. Het tergend lang aanhoudende shot zorgt ervoor dat al die spanning en al dat gevoel nergens anders heen kan. Ook als kijker moet je met al die onzekerheid om zien te gaan, zoals de hoofdpersonages dat ook moeten doen om daarna weer verder te kunnen.

Hoe moeilijk het is om verder te gaan, daar draait de film die volgt om. Pieces of a Woman wordt een sentimenteel melodrama over rouw en vertrouwen, over verwerken en loslaten, over bruggen bouwen over onzekere wateren. Sentimenteel en melodrama klinkt hier als kritiek, maar dat is het (nog) niet. Met het sentiment is namelijk niets mis – sterker nog: waarom durven niet meer films met zulke rauwe emoties om te gaan? – maar Mundruczó zou Mundruczó niet zijn als hij zichzelf verderop in de film toch in de hoek weet te verven. Zoals eerder gezegd: hij houdt van een goed begin, maar, om een Nederlandse popgroep te parafraseren, dat is maar de helft. Naarmate Pieces of a Woman vordert vindt Mundruczó steeds minder ruimte om dit gelaagde drama uit te bouwen zonder te vervallen in clichématige metaforen of simpelweg absurde taferelen. Net als zijn eerdere films, waaronder vluchtelingenparabel Jupiter’s Moon (2017) en hondenprotestfilm White God, werkt Pieces of a Woman beter als concept met sterke onderdelen dan als overtuigend geheel.

En dan hebben we het alleen nog maar over de film an sich gehad. De persoonlijke verhalen die met dit werk vervlochten zijn maken het nog lastiger om Pieces of a Woman als op zichzelf staande film te beoordelen. Scenarist Kata Wéber, ook Mundruczó’s partner (d etwee worden samen gecredit als makers van de film), putte voor dit melancholische scenario uit eigen ervaringen met het verliezen van een pasgeboren kind. In 2018 werd een versie van het scenario in Polen opgevoerd als toneelstuk. Daarna vond het uiterst persoonlijke materiaal via film een weg naar het festival van Venetië, waar hoofdrolspeler Vanessa Kirby de Volpi-prijs voor Beste Actrice won. Haar spel is inderdaad ijzig goed en doet vaak denken aan de indrukwekkende rol van Gena Rowlands in John Cassavetes’ A Woman Under the Influence (1974), een melodrama waar Pieces of a Woman sterk bij in het krijt staat.

Net als Cassavetes zet Mundruczó de in toenemende mate gespannen verhoudingen tussen een vrouw en haar echtgenoot uit de arbeidersklasse centraal. Het in de film uit 1974 door Peter Falk gespeelde mannelijke personage krijgt hier een update en wordt gespeeld door Shia LaBeouf, die de onstuimige man die niet bij zijn meest intieme emoties kan komen volledig in de vingers heeft. Gezien het recente nieuws dat zijn ex, zangeres FKA Twigs, hem beticht van seksueel, fysiek en emotioneel geweld is de casting hier misschien wel té authentiek. Naar zenuwenbom Sean kijken zonder het misbruik van LaBeouf te zien vraagt een wel erg gedisciplineerde vorm van het werk scheiden van de artiest.

Het gewicht van al deze elementen die net buiten de film liggen, maar wel met de film te maken hebben, kan het gemankeerde Pieces of a Woman niet volledig dragen. Het vertroebelt een toch al rommelige film en versterkt het idee dat Mundruczó nooit in staat is geweest om een van zijn ambitieuze films echt tot een succes af te ronden. Wat dus niet betekent dat Pieces of a Woman geen waarde heeft. In de scherven van deze gebroken relatie zitten volop mooie fragmenten, maar het is toch niet genoeg om er ook een mooi mozaïek van te maken.


Pieces of a Woman is vanaf 7 januari te zien op Netflix.