Love in a Bottle

Paula van der Oest maakte in lockdown een aimabele Zoom-romkom. Love in a Bottle dobbert kalmpjes voort op het charisma van acteurs Hannah Hoekstra en James Krishna Floyd als hippiekind Lucky en ICT-er Miles, die elkaar digitaal besnuffelen.

Het sociale leven voegde zich het afgelopen jaar vrijwel volledig naar Zoom en Skype dus niet gek dat ook filmmakers op de videocall doken. Ook om tijdens de lockdown überhaupt nog iets gemaakt te krijgen. Er was de effectieve horrorfilm Host (Rob Savage, 2020), die vrolijk gehakt maakte van een séance via videobellen. Frank Lammers delfde de komische potentie van het medium met de korte film Groeten van Gerri (2020). Paula van der Oest toont nu met Love in a Bottle hoe een romkom eruit komt te zien als die zich volledig op de schermen van computers en mobiele telefoons afspeelt.

Een geanimeerde proloog toont de eerste ontmoeting van de Nederlandse hippiedochter Lucky (Hannah Hoekstra) en Londenaar Miles (James Krishna Floyd). Ze botsen op elkaar op het vliegveld van Milaan, waar zij was voor een congres van parfumeurs en hij op vakantie. Het is zo’n vluchtige botsing in het voorbijgaan – een meet-cute – zoals in zoveel romantische films. Lucky vliegt naar Amsterdam,  Miles naar Londen en kort daarna gaan gaan ze in lockdown.

Lucky weet Miles alsnog op te sporen, dankzij een heimelijk ingepikt kofferlabel. Elkaar opzoeken zit er voorlopig niet in, maar tijd om elkaar te spreken hebben de twee des te meer – zij vanuit haar huis aan de Amsterdamse grachten, hij in zijn appartement in een buitenwijk van Londen. Een typisch geval van opposites attract. De vrijzinnige Lucky lokt de gereserveerde Miles stukje bij beetje uit zijn schulp. Drijvend op de chemie tussen Hoekstra en Floyd, beide charismatisch genoeg om ook in split-screen de aandacht vast te houden, toont Love in a Bottle luchtig en herkenbaar de vroege stadia van een relatie, maar dan eentje die geheel via beeldschermen ontstaat.

De film ging eind mei al digitaal in voorpremière via Kijk Ons, een initiatief dat meerdere keren per jaar ‘nieuwe, kleurrijke, eigenzinnige en dappere films van eigen bodem’ onder de aandacht brengt. Je kunt je afvragen op welk medium de film het best op zijn plaats is. Love in a Bottle werd gemaakt voor het grote doek, en ontstijgt zeker de beperkte esthetiek van het videobellen. Maar het heeft ook iets interessants om tussen Lucky en Miles in te zitten, op hetzelfde medium als waar zij elkaar opzoeken. Dat hun FaceTime-gesprekken op een kleiner scherm in hetzelfde kader staan als onze eigen vele videogesprekken, vergroot het gevoel van intimiteit.