BROTHERS (Susanne Bier)

Susanne Bier trekt het kruitvat open

  • Datum 07-10-2010
  • Auteur
  • Gerelateerde Films Brothers [Susanne Bier]
  • Regie
    Susanne Bier
    Te zien vanaf
    01-01-2004
    Land
    Denemarken/Groot-Brittannië/Zweden/Noorwegen
  • Deel dit artikel

Een korte, hevige explosie roept grote vragen op in het Deense treurspel Brothers.

Brothers werd in de publieksfavorietenlijst van het IFFR op het laatste moment gepasseerd door het Iraanse drama Turtles can fly. En nu we toch met lijstjes bezig zijn: in 2003 belandde het Deense drama Open hearts op de zevende plaats van mijn favorietenlijstje, tussen Japón en Punch-drunk love in. Het was de eerste keer dat ik een film had gezien van de Deense regisseusse Susanne Bier. In het kale, witte licht van een Deense winter had ze het klassieke noodlot laten toeslaan. Er was een jong, verliefd stel, en opeens was er een auto-ongeluk en een lichaam dat niet meer werkte, en een hoofd dat niets meer wilde. Hij verlamd. Zij spoedig in de armen van een ander. En het was duidelijk, Susanne Bier gebruikte deze traditionele constellatie van een doordeweeks televisiedrama als een trechter. Via het grote drama en de extreme emoties kon ze tot de kleinste kern komen van haar kleurrijke karakters en hun existentiële worstelingen. Ze gebruikte voor dat psychologische onderzoek de Deense Dogma-methode.

Kookpunt
In Brothers is het in wezen niet anders. Ook hier is sprake van een groot drama dat een echtpaar uiteendrijft, en dat een derde in het spel brengt. Ook hier vormen de mooi uitgedachte en uitgewerkte karakters uiteindelijk de spil van het verhaal. De Deense broers uit de titel verhouden zich tot elkaar als Kain en Abel. De oudste heeft een leuke echtgenote, en twee leuke dochtertjes, en gaat in opdracht van de Verenigde Naties naar Afghanistan. Een man met een gezin, een beroep en een missie. De jongste komt net uit de gevangenis, en weet eigenlijk niet goed wat hij met zijn leven wil. Hij scharrelt het een beetje bij elkaar, en ziet wel waar het uitkomt. Veel aanzien wint hij daarmee niet. Aan de buitenkant vormen de broers de deugd en de ondeugd, aan de binnenkant is het lang zo simpel niet. Het noodlot dient zich aan in de vorm van een korte, hevige explosie. Een helikopter in Afghanistan verdwijnt van de kaart, en de man op missie belandt in een donkere grot, bewaakt door Taliban-strijders.
Susanne Bier trekt opnieuw het kruitvat open, en brengt de vrijgekomen emoties tot een kookpunt. Wat doe je als je met een pistool op je hoofd wordt gedwongen iets te doen wat je nooit, en aan niemand kunt verantwoorden? Wat doe je als je na je dood thuis komt bij een vrouw, een broer en twee kinderen die het best gezellig met elkaar hebben? Wat is liefde? Wat is schuld? Wat is verraad? Het zijn grote thema’s die de acteurs moeten uitspelen, en die ons met onze neus op het aloude communicatieprobleem drukken, maar ze doen het stuk voor stuk onomwonden, bijna achteloos. Susanne Bier gaat van groot naar klein, en terug, en presenteert met Brothers een klassiek treurspel, waarin de lach ook stilletjes mag ronddansen.

Belinda van de Graaf