A Quiet Place Part II

Het vervolg op John Krasinski’s populaire postapocalyptische horror, waarin stilte van levensbelang is, blijkt meer van hetzelfde en daardoor in elk opzicht een stuk minder dan het origineel.

Aliens storten neer op aarde en hakken zich een weg door de mensheid — wie kent de films niet? Daarop had John Krasinski (als acteur bekend uit The Office) in zijn doorbraak als speelfilmregisseur een vernuftige variant gevonden: de aliens kwamen in A Quiet Place (2018) alleen maar af op geluid. Wie zich stil hield, kon het einde van de wereld overleven.

Dat leverde alsnog een behoorlijk doorsnee post-apocalyptische horrorthriller op, maar met een slimme nadruk op sound design en acteerwerk. Centraal staat een gezin met een doof kind, dat dus dankzij gebarentaal in stilte met elkaar kan communiceren, samenwerken en overleven. Als we het vatten in de meest onwaarschijnlijke Hollywood salespitch ooit: The Tribe meets I Am Legend.

Dat eerste deel speelde zich bijna volledig af op de afgelegen boerderij van de familie Abbot, met vader Lee (Krasinski), moeder Evelyn (Emily Blunt), zoon Marcus (Noah Jupe) en dochter Regan (Millicent Simmonds) als een geromantiseerde yuppie-update van het Amerikaanse nucleaire gezin dat koste wat het kost de bloedlijn wil voortzetten. Krasinski’s vaderfiguur offert in de climax zelfs zijn eigen leven op, zodat zijn vrouw in veiligheid — en absolute stilte — hun derde kind kan baren.

In deel twee is huize Abbot te onveilig geworden, al helemaal voor een pasgeborene waarvan je niet kan voorspellen wanneer het in huilen uitbarst. Daarom trekt het vaderloze gezin al schuifelend en op blote voeten het land in, waar ze in typische survival horror-stijl hun medemens nooit zomaar kunnen vertrouwen. Dat wantrouwen wordt hier tegenover de heldhaftigheid van Krasinki’s vaderfiguur gezet: mannen zoals deze Lee blijken te goed voor deze wrede wereld. A Quiet Place Part II leunt op een Spielberg-iaanse neiging om het gebroken gezin weer heel te maken en een nieuwe vader naar voren te schuiven in de vorm van Emmet (Cillian Murphy), een vriend van de familie die zijn hele gezin verloor aan de aliens. Hij moet dochter Regan helpen in haar missie om de aliens te verdrijven, wat ze klaar probeert spelen met de feedbackruis die uit haar gehoorapparaatje komt.

Er zitten een paar bijzonder spannende scènes in A Quiet Place Part II, zeker wanneer de film heen en weer schiet tussen hoe Regan en Emmet op pad zijn om de aliens te verslaan en hoe Evelyn zich met haar twee andere kinderen voor hetzelfde gevaar verborgen probeert te houden. Maar dat solide vakmanschap kan niet verbloemen dat Krasinski’s scenario weinig toevoegt aan het origineel, laat staan aan wat we in elke andere generieke postapocalyptische thriller al zagen. Nog sterker dan in dat eerste deel heb je hier  het gevoel dat de slim gevonden nadruk op stilte en geluid te weinig compensatie is voor een lomp scenario, dat nota bene met een cliffhanger het niet bepaald veelbelovende A Quiet Place Part III aankondigt.