Vijf vragen aan Wong Kar Wai

Wong Kar Wai op de set van 2046

Middenin de draaiperiode van een nieuwe serie vond de grootmeester van de Hongkongse cinema tijd om per mail te reflecteren op zijn carrière en de 4K-restauraties van zijn iconische films.

Uw films laten zich kenmerken door een puur en oprecht gevoel van nostalgie. Welke intieme gedachtes ontstaan nu u deze werken uit uw verleden opnieuw onder ogen krijgt? “Mijn film In the Mood for Love sluit af met de tekst: ‘Hij herinnert zich vervlogen jaren. Alsof hij door een stoffig venster staart, is het verleden iets dat hij kan zien, maar niet aanraken. En alles dat hij ziet is wazig en vaag.’ Dat was exact mijn gevoel toen ik de film opnieuw zag in 2015. Alleen is het venster nu niet meer stoffig.”

Uw meest recente film was The Grandmaster uit 2013. Hoe definieert u uw leven buiten het maken van films? Waar vindt u de schoonheid, zingeving en voldoening die u misschien met uw werk associeert? “We hebben ons staande gehouden, ondanks de gekte van de wereld. De afgelopen jaren heb ik de luxe gehad om te mogen werken met unieke en briljante jonge regisseurs als Pema Tseden aan Jinpa en Poonpiriya aan One for the Road. Filmmaken is een leerproces voor iedereen die erbij betrokken is, en ik heb zelf ook veel geleerd van deze ervaringen.”

Voor films als Ashes of Time, Fallen Angels en The Grandmaster toont u zich schatplichtig aan de rijke geschiedenis van genrefilms, uit Hongkong en de rest van de wereld. Daardoor zijn deze films soms weggezet als inferieur, uw kunstzinnige blik niet waardig. Hoopt u dat de wereld inmiddels anders naar uw werk kan kijken? “Waar het mij om gaat zijn de films, en niet de genres of hoe ze gemaakt zijn. Zoals het gezegde luidt: ‘Geen enkele man steekt twee keer de dezelfde rivier over, want het is niet dezelfde revier en niet dezelfde man.’ Dit gaat op voor mij, mijn films en mijn publiek.”

U sprak de hoop uit dat de restauraties van uw films een nieuwe generatie zullen bereiken en inspireren. Maar overal ter wereld verruilde de jongere generatie de bioscoop voor andere culturele platforms. Heeft film nog wel de potentie om de jeugd op te zwepen, zoals dat bij u gebeurde toen u jong was? “Het publiek heeft nieuwe kijkpatronen aangenomen, maar cinema is cinema en mensen zullen altijd genieten van het kijken naar film.”

De afgelopen jaren zijn turbulent geweest op politiek en cultureel vlak. Hoe kijkt u naar een nieuwe generatie die in Hongkong en elders de straat op gaat om de wereld te veranderen? “Ik kijk ernaar zoals ik dat altijd doe — met solidariteit en compassie.”