Shih-Ching Tsou en Sean Baker over Left-Handed Girl

In 2004 regisseerde Shih-Ching Tsou haar eerste speelfilm samen met Sean Baker. Daarna kostte het ruim twintig jaar om haar solo-regiedebuut Left-Handed Girl te realiseren, waarmee Tsou taboes in Taiwan wil doorbreken. “Nu voelt het alsof de cirkel eindelijk rond is.”

“Ik prijs me gelukkig”, begint een opgewekte Shih-Ching Tsou als ze het over haar speelfilmdebuut Left-Handed Girl (Zuopiezi nuhai) heeft. Het is gepaste trots, aangezien ruim twintig jaar verstreken voordat haar langverwachte film tijdens de afgelopen editie van Cannes in wereldpremière ging.

Tsou wilde al die tijd al een verhaal bouwen rondom een linkshandig meisje in Taipei dat wordt afgeleerd om haar linkerhand te gebruiken, omdat het volgens traditioneel bijgeloof de hand van de duivel zou zijn. Ze verwerkte dat semi-autobiografische gegeven in een familiedrama over drie generaties vrouwen die hun eigen plek zoeken in het nog altijd conservatieve Taiwan, waar taboes en familiegeheimen vaak lang en diep begraven blijven.

“Er zijn genoeg regisseurs die hun hele leven met zo’n persoonlijke film in hun hoofd rondlopen die ze nooit gemaakt krijgen”, vervolgt de in Taipei geboren en in Amerika woonachtige regisseur. “En ook ik had genoeg momenten waarop het makkelijker was geweest om op te geven. Ik hield echter vol en nu voelt het alsof de cirkel eindelijk rond is.”

Het afmaken van Left-Handed Girl is een symbolisch moment in de ongebruikelijke carrière van Tsou. Bij haar eerste speelfilm Take Out (2004) deelde ze de regie met haar kompaan Sean Baker. Baker en Tsou leerden elkaar kennen op de universiteit in New York en besloten met Take Out samen een lowbudget drama te maken over Chinese arbeiders die door de stad zoeven om voedsel te bezorgen.

Tsou noemt die film hun gedeelde Steen van Rosetta, waarmee ze het filmvak leerden kennen. Niet lang na die bescheiden indiehit groeide Baker uit tot een gevierd filmmaker met films als Tangerine (2015), The Florida Project (2017) en Oscar-winnaar Anora (2024). Terwijl Tsou de productie en montage van het gros van Bakers films verzorgde, kreeg ze haar eigen volwaardige speelfilmdebuut als regisseur amper van de grond. Volgens producenten zou die film “te duur en te cultureel specifiek” zijn.

“In de tussentijd bleef ik dus werken aan de films van Sean”, legt Tsou uit over haar carrièrepad. “Zo perfectioneerde ik mijn vaardigheden als filmmaker. En nu heb ik eindelijk de kans om mijn eigen film met de wereld te delen, zoals ik hem ruim twintig jaar geleden voor me zag.”

Rollen
Deze keer zijn de rollen omgedraaid: Baker produceerde en monteerde Tsou’s film. Left-Handed Girl is een familiedrama dat zich afspeelt in het bruisende stadsleven van Taipei. Net als Tangerine is de film volledig op iPhones geschoten. Bovendien is de hoofdrol hier, net als in The Florida Project, voor een aandoenlijk jong meisje weggelegd – Nina Ye, die al sinds haar vierde in talloze commercials speelde.

Baker en Tsou delen een passie voor realistische films die zo veel mogelijk authenticiteit ademen. “Dat komt door onze gedeelde liefde voor Dogma 95-films zoals Festen [1998] van Thomas Vinterberg”, verklaart Tsou. “Sean en ik leerden elkaar kennen tijdens een vak over filmmontage en doken al gauw samen in de filmgeschiedenis. We wilden films maken die leken op onze favorieten, waaronder die van de Dogma 95-beweging: zonder overdreven special effects of dik aangezette muziek. Gewoon echte, waarachtige verhalen die reflecteren hoe mensen in de moderne wereld leven. Het idee voor Left-Handed Girl was het eerste dat ik met Sean deelde, maar het was te ingewikkeld om in die tijd van de grond te krijgen. Sindsdien hebben we van alles geleerd – waaronder casten via Instagram, op locatie realistische opnames maken en een unieke vorm van cinematografie – wat we ook op mijn film konden toepassen.”

Frisse blik
“Dat staat uiteindelijk allemaal in het teken van het omtoveren van de stad tot een volwaardig personage”, vult Baker aan tijdens het interview. “Het doel met alle films die we samen hebben gemaakt is om het publiek onder te dompelen in een specifieke en unieke locatie, om te focussen op wat die plek bijzonder maakt.” In het geval van Left-Handed Girl zijn het vooral de markten van Taipei, die ’s nachts een levendig microkosmos binnen de metropool vormen.

“Het is een uitzonderlijke plek,” aldus Baker, “die dankzij het verhaal universele dimensies aanneemt. We willen dat het publiek onderdeel wordt van dat heerlijk chaotische stadsleven in Taipei. Het jonge hoofdpersonage is in die zin onze gids, want ook zij kijkt naar de stad met een frisse blik.”

De energie van de stad voel je in Bakers montage. “We zoeken altijd naar dat ritme, naar de juiste beat”, legt hij uit over zijn montagestijl. “De met iPhones gefilmde shots van Shih-Ching barsten al van de energie, dus het was niet zo moeilijk voor mij om dat gevoel van ritme in de rest van de film te verwerken. Dat jeugdige gevoel is onderdeel van het dna van de film, omdat onze hoofdpersonages zelf ook nog jong zijn.” Gaandeweg stuurt de film het publiek naar een ongemakkelijke finale, waarin pijnlijke familiegeheimen naar het oppervlak komen. “Dat is het moment om dat tempo terug te schroeven”, vertelt Baker. “De hoofdpersonages maken allerlei traumatische gebeurtenissen mee die hun tijd en rust in de film verdienen. Je kan niet in de stijl van een videoclip monteren als de harde werkelijkheid zich aandient. Dan is het tijd voor respect en stilte.”

Geheimen
Dat einde, een groots uit de hand lopend familiediner, doet onvermijdelijk denken aan Festen, een van de films die Baker en Tsou in eerste instantie samenbracht. “Maar stiekem hebben we ook het een en ander uit Mike Leighs Secrets & Lies [1996] gejat”, verklapt Tsou. “Ook daarin worden tijdens een diner alle kaarten op tafel gelegd. Ik wilde dat idee vertalen naar de traditionele familiedynamieken in Taiwan. Iedereen zit samen aan tafel, iedereen heeft zijn eigen geheimen, en tegelijkertijd lijdt iedereen in stilte. Ik wil taboes in de samenleving doorbreken, door te laten zien dat je hart luchten heel gezond kan zijn. Uiteindelijk gaat de film dus ook over verlossing.”

“Toen Shih-Ching me meer dan twintig jaar geleden met dit verhaal benaderde, wisten we al dat er een grote twist aan het einde moest komen,” vult Baker aan. “Ons hoofddoel was om de juiste balans in het verhaal te vinden, zodat het publiek nooit te vroeg weet waar de film op afstevent. Het adagium ‘de waarheid bevrijdt je’ was daarbij onze leidraad. We laten de taboedoorbrekende climax zien, en ronden daarna eigenlijk al gauw af. De film gaat niet over het leven na die eruptie. Dat zou genoeg materiaal voor een volwaardige nieuwe film zijn. Wij willen simpelweg laten zien dat het binnenhouden van geheimen en leugens de ziel vergiftigt. Met de waarheid komt de verlossing en dat is waar Left-Handed Girl om draait.”

Left-Handed Girl draait vanaf 18 december 2025 in de Nederlandse bioscoop.