Focus: Internationale Vrouwendag (een beetje) in de filmtheaters

Er is een nieuw feminisme in opmars, maar in de filmtheaters is er komende zondag op Internationale Vrouwendag weinig van te merken.

Je kunt veel over Nederland zeggen, maar niet dat de Internationale Vrouwendag er uitbundig wordt gevierd. In ruim twintig landen, waaronder Rusland, is het een officiële vrije dag, maar in Nederland is dat ondenkbaar. Alleen op religieuze dagen en Koningsdag hoeft in er in dit land niet gewerkt te worden. O ja, één keer in de vijf jaar is ook 5 mei een officiële vrije dag. Het illustreert hoe de verhoudingen liggen: religie, Oranje en dan vrijheid. Internationale Vrouwendag speelt helemaal een marginale rol. In Nederland vieren we liever het suffe vercommercialiseerde Moederdag. Liever de schijnwerper op moeders dan op de wereldwijde vrouwenstrijd.

Die strijd is veelomvattend en behelst meer dan het gevecht tegen seksueel geweld: vrouwen verdienen 10% van het totale wereldinkomen, bezitten 1% (!) van alle bezittingen en vormen 75% van de armen in de wereld. Nee, die cijfers gelden niet voor Nederland, maar ook hier is nog een lange weg te gaan. Nederland loopt zelfs achteruit op de weg naar gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Op een 153 landen tellende ranglijst van gelijkheid tussen mannen en vrouwen stond Nederland vorig jaar op de 38ste plaats. Elf plaatsen lager dan het jaar ervoor! Ter vergelijking: Duitsland staat op de tiende plaats en Ierland, dat het imago van een oerconservatief katholiek land heeft, zelfs op de zevende. Kortom, wat gelijkheid tussen mannen en vrouwen betreft, ligt er in Nederland een diepe kloof tussen de werkelijkheid en het beeld dat Nederlanders ervan hebben.

Terug naar Internationale Vrouwendag, dat ook in de filmtheaters, op een enkele uitzondering na, niet als een inspirerende dag wordt gevierd, maar als een verplicht nummer. Als filmtheaters er al iets aan doen, is dat niet met een originele invalshoek, bijzondere gasten of unieke films. Men volstaat, een enkele uitzondering daargelaten, met één of meer voor de hand liggende films. Met als topper het ultiem voor de hand liggende Woman (Anastasia Mikova & Yann Arthus-Bertrand), een documentaire over vrouwen in vijftig landen. De gemakzuchtige keuze – de film wordt, ook niet toevallig, deze week uitgebracht en is dus sowieso te zien – is 8 maart te zien in Het Ketelhuis, Chassé Cinema in Breda, Filmhuis Bussum, Filmtheater Cinebergen/Zwarte Schuur, Cinema Middelburg en Cinecitta in Tilburg. Ook Filmhuis De Domeinen in Sittard vertoont de film, maar samen met het enkele weken geleden uitgebrachte Papicha (Mounia Meddour). Filmtheater De Luxe in Schagen vertoont The Patience Stone (Atiq Rahimi), waarin een vrouw in een Arabisch land eindelijk vrijuit tegen haar man kan spreken omdat hij in coma ligt. Filmhuis Cameo in Zoetermeer vertoont The Third Wife (Ash Mayfair), een uithuwelijkingsdrama in de negentiende eeuw in Vietnam. Filmhuis Cavia vertoont Mother-Child (Andrea Testa), een documentaire over zwangere Argentijnse tienermeisjes die voor de keuze staan of ze abortus laten plegen.

Wat meer werk maakt Lux in Nijmegen van Vrouwendag. Ja, ook dit filmtheater vertoont het blijkbaar onvermijdelijke Woman, maar ook de documentaire Quienés somos ahora (Doetie Bakker e.a.), over het geweld tegen Chileense vrouwen die zich verzetten tegen de dictatuur van Pinochet. Na de film is er een gesprek met één van de makers en mensen uit de vrouwenbeweging over geweld tegen vrouwen.

Ook bij Filmhuis Den Haag heeft men iets langer nagedacht. Het vertoont vier films: de documentaire Body of Truth (Evelyn Schels), over performance-kunstenaars, onder wie Marina Abramovic; de documentaire Warrior Women (Elizabeth Castle & Christina D. King), over native American-activist voor vrouwenrechten Madonna Thunder Hawke; de Hollywoodkomedie Nine to Five (Colin Higgins), en eveneens, jawel, Woman.

Bij Filmtheater de Fabriek Zaandam heeft men het zich ook niet moeilijk gemaakt. Het vertoont de releasetitels Drama Girl (Vincent Boy Kars), Emma (Autumn de Wilde), Sibel (Guillaume Giovanetti, Çagla Zencirci) en, daar is hij weer, Woman.

Het is duidelijk: wie iets bijzonders wil meemaken op de Internationale Vrouwendag moet het niet in filmtheaters zoeken. Erbuiten is meer inspiratie te vinden, zoals op het Mama Cash Feminist Festival, dat onder het motto ‘hoeveel vrouwelijke kunstenaars kan jij noemen?’ werk van feministische activisten en kunstenaars viert in het Stedelijk Museum in Amsterdam, Worm in Rotterdam en BAK in Utrecht. Met lezingen, paneldiscussies, muziek, workshops, rondleidingen en, niet te vergeten, veel lol.