Boeken: Bloeddorst #2

Herrezen uit de dood: de horrorstripbundel Bloeddorst krijgt na achttien jaar een rijk gevulde sequel, inclusief bijdragen van een achttal Nederlandse filmmakers.

Wat betekent het precies dat filmmaker Martin Koolhoven de stripbundel Bloeddorst #2 “presenteert”? Hij komt er zelf niet helemaal uit in zijn inleiding. Veel meer dan zijn naam eraan verbinden (en zijn getekende beeltenis, die op de achterflap prijkt) lijkt het eigenlijk niet.

Het echte werk, zo geeft Koolhoven ruiterlijk toe, werd gedaan door initiatiefnemers Menno Kooistra en Maarten Janssens. Koolhoven gaf hooguit het zetje dat nodig was om dit tweede deel achttien jaar na het eerste alsnog te maken.

Waaróm hij deze bundel wilde presenteren, daarover is Koolhoven duidelijker: ten eerste zijn film en strip sterk verwante media, schrijft hij, en ten tweede mag er wat hem betreft – ondanks recente stappen in de goede richting – in Nederland meer aandacht zijn voor het horrorgenre. Of dat nou in film is, of in een ander medium.

Vandaar dus Bloeddorst #2, een nieuwe bundel van vijfentwintig horrorstrips in zwart-wit, geschreven en getekend door een keur aan Nederlandse en Vlaamse stripmakers – plus een achttal filmmakers. Op de cover van die oorspronkelijke Bloeddorst, destijds ook een initiatief van Kooistra, prijkte al heel hoopvol “#1” naast de titel. Maar ondanks een enthousiaste ontvangst duurde het dus achttien jaar voordat deze opvolger er kwam.

Frustratie
Zo is deze reeks inmiddels zelf 18+ en daarmee oud genoeg om zonder begeleiding zelfs de meest verdorven en bloederige horrorfilms te mogen zien. Voor deze tweede bundel gaan dan ook alle remmen los. “Enger, zieker en grensverleggender dan deel 1”, prijkt er als enigszins puberale, maar niet onterechte aanprijzing op de cover.

Koolhoven schreef naast de inleiding ook twee van de verhalen in de bundel. Zijn ‘De wolf’ en ‘De man’ zijn respectievelijk het eerste en het laatste verhaal in de bundel. Ze behoren meteen ook tot de sterkste in de zeer gevarieerde collectie. Koolhoven schetst in de twee verhalen dezelfde dreigende situatie vanuit twee perspectieven en speelt in slechts enkele pagina’s met aannames en verwachtingen rond wie hier nu eigenlijk de agressor is en wie het slachtoffer. Het wordt kracht bijgezet met duister atmosferische tekeningen van Ludwin Schouten.

Film vormt een (bescheiden) rode draad in de bundel en niet alleen omdat horrorfilms een visueel ijkpunt zijn. Naast Koolhoven leverden nog zeven filmmakers een scenario. Ate de Jong lijkt een stukje frustratie over acteur Kristy Swanson van de set van zijn horrorfilm Highway to Hell (1991) van zich af te hebben geschreven in ‘Hellcop’, met als een Amerikaanse comic ogende tekeningen van Maarten Gerritsen (een van de zes meewerkende stripmakers van wie ook in de eerste Bloeddorst-bundel al werk werd opgenomen).

Ook Jan Doense, tegenwoordig directeur van Film by the Sea maar nog altijd vooral bekend als Mr. Horror, grijpt terug op oud werk: zijn verhaal ‘R.I.P. 2’, getekend door Ralf van der Hoeven, is een (prima los te lezen) soort-van-sequel op de kortfilm R.I.P. die Doense in 2001 regisseerde. In beide verhalen weet de liefde op lugubere wijze de dood te overstijgen.

Punchline
Naast deze oudgedienden staat jonger filmtalent, onderdeel van een nieuwe generatie filmmakers die met groeiend succes Nederhorror (en andere genrefilms) nieuw leven inblazen. Twee komen uit de stal van de genre-anthologie Koolhoven presenteert.

Bodil Matheeuwsen, scenarist van Trauma Porn Club (2024), laat in het door Sterric getekende ‘#ScareMe’ een groep Halloween-feestgangers versmelten met hun extravagante kostuums – met een ijzersterke punchline. En David-Jan Bronsgeest (Jimmy, 2024) levert met het door Gerrit Willemse getekende ‘Animaniak’ een vrij hysterisch verhaal in de overtreffende trap van bloederig. Het hoort met ‘Turbo Video 2000’ van Edwin Hagendoorn, waarin moorddadige versies van Kwik, Kwek en Kwak van een gare VHS-tape tot leven komen, tot de meest cartoony bijdragen in een bundel die het verder, zeker vergeleken met het eerste deel, vooral serieus aanpakt.

Hoewel er in ‘Animaniak’ heel wat hoofden gekliefd worden en de demonische drieling uit ‘Turbo Video 2000’ er ook flink op los hakt, gaat de prijs voor meest ranzige bijdrage toch naar scenarist Nina Noël Raaijmakers, die als regisseur afstudeerde met de bodyhorror Mijn moeder de atoombom (2022). Haar verhaal voor het dialoogloze ‘Doorligplekken’ is, ondanks de bijna lieflijke stijl van tekenaar Flo de Goede, zowel mentaal als fysiek huiveringwekkend.

Bloeddorst #2 samenstelling Menno Kooistra en Maarten Janssens | 2025, Uitgeverij Bloeddorst | 160 pagina’s | €35 | Tijdens film­festival Imagine (30 oktober t/m 9 november) is in de kelder van Lab111, Amsterdam een Bloeddorst-expositie te zien met ‘filmposters’ gebaseerd op de strips