Actie! Op de set van Bo

V.l.n.r. regisseur Joost van Ginkel, focus puller Bart Bleuzé, DoP Frank van den Eeden, steadicam operator Jorrit Haas en de jonge actrices Luna (Bo) en Bo (Emily)

Sloterdijkerbrug
1013 LR Amsterdam
Vrijdag 26 juni 2020, 15.45 uur

De ene opnamedag in Nederland stond eigenlijk gepland op 14 maart. Twee dagen eerder werden echter de draconische maatregelen afgekondigd om verspreiding van het Covid-19-virus te vertragen; thuisblijven werd het devies. Ergo: de opnamen konden niet doorgaan.

Om het kaartenhuis dat een internationale coproductie is – financiering, verzekeringen, beschikbaarheid van cast en crew, vluchten, hotels et cetera – overeind te houden, moesten producent Ellen Havenith en regisseur Joost van Ginkel alle zeilen bijzetten. Met steun van het Filmfonds, dat snel een regeling optuigde voor door corona getroffen projecten, werden interieurscènes anders gedecoupeerd zodat ze met minder figuranten kunnen worden opgenomen. De planning werd aangepast zodat er kon worden begonnen met exterieurscènes. De opnamen werden zo gepland dat de acteurs in blokken aan de beurt komen en er werden ‘semi-bubbels’ gecreëerd voor acteurs en crew die geen anderhalve meter afstand kunnen houden.

Maar op deze tropische namiddag zijn de gekleurde hesjes de meest in het oog springende maatregel. Om het aantal mensen op de set zo beperkt mogelijk te houden, worden drie ‘kleurzones’ gehanteerd rond de Sloterdijkerbrug in het centrum van Amsterdam: een groene zone met crew die onmisbaar is, een blauwe zone met mensen die op instructie de set op mogen, en een rode zone met crew op afstand. “Het is onze eigen interpretatie van het protocol”, aldus Havenith. “Daarbij zijn we uitgegaan van respect voor elkaars gezondheid en eigen verantwoordelijkheid, zodat we er geen dictatuur met anderhalvemetercorrectiestokken van hoeven te maken.” Het is een béétje pionieren, “want in Georgië gelden straks weer andere regels.” “Ik houd me precies aan wat me is opgedragen”, lacht Van Ginkel.

Bo is zijn derde film, na het dovendrama 170 Hz (2011, op het Nederlands Film Festival onderscheiden met de Publieksprijs) en de grotestadsmozaïek The Paradise Suite (2015, bekroond met drie Gouden Kalveren, waaronder beste film). Daarin draait het om de wispelturige Bo (Gaite Jansen, die ook de hoofdrol speelde in 170 Hz), die naar Georgië trekt om het graf op te zoeken van haar vader, een bekende trompettist (Matthijs van de Sande Bakhuyzen). Daar loopt ze diens vroegere jeugdvriend Levan (Rati Tsiteladze) tegen het lijf, voor wie ze ondanks het leeftijdsverschil al snel iets gaat voelen.

De scènes die vandaag worden opgenomen zijn flashbacks, gesitueerd in 2008, waarin de houten ophaalbrug fungeert als visueel ankerpunt. De jonge Bo (gespeeld door de bijna twaalfjarige Luna) loopt met haar vriendinnetje Emily (gespeeld door – best verwarrend – de achtjarige Bo) door de stad, nadat ze een telefoongesprek van haar vader heeft opgevangen. “Je bent in gepeins verzonken”, legt Van Ginkel uit, “en je luistert dus niet naar Luna, die achter je loopt.”

Hij overlegt even met cameraman Frank van den Eeden (Girl, De Patrick), en vraagt Bo dan of ze een stukje naar achteren kan. “Welke Bo?”, vraagt de echte Bo. “Jij. En nog iets dichter tegen de muur”, zegt Van Ginkel. “Pas op dat je niet schampt, maar zo wordt het wel supermooi.” “Het is zonder geluid”, legt Van Ginkel na de tweede take uit, “dus je mag best een beetje overdreven bewegen.” “Kijk naar film-Bo, Bo”, zegt hij tijdens de vierde take. “Kijk naar Luna. Mooi hoor! Mooi hè?”, vraagt hij aan regieassistent Jocelyn Herrewijn, die op anderhalve meter op haar eigen monitor heeft meegekeken. “Hebbes?”, vraagt Van den Eeden. “Ja, hartstikke mooi”, antwoordt Van Ginkel. “We gaan de scènes met Matthijs opnemen.”