When Harry Met Sally

Oudere jongeren onder de lezers zullen zich hem zeker nog herinneren: Rob Reiner, de meathead, Archie Bunkers schoonzoon met een Poolse achtergrond uit de televisieserie All in the Family. Inmiddels doet hij al een paar jaar van zich spreken als filmregisseur, die onder andere Stand by Me en The Princess Bride op zijn naam heeft staan. Deze zomer boekte hij in de Verenigde Staten een enorm succes met When Harry Met Sally. Een leuke relatiefilm, die rond de jaarwisseling een happy end krijgt.

Toen Harry (Billy Christal) in 1977 Sally (Meg Ryan) voor het eerst echt ontmoette, zaten ze samen uren in haar auto op weg van Chicago naar New York. Hij was afgestudeerd en zou politiek adviseur worden. Zij ging voor het eerst naar New York om de journalistiek in te gaan. Hij reed mee met de beste vriendin van zijn liefje, maar ging een versierpoging niet uit de weg. Nadat ze hem had afgezet, verloren ze elkaar uit het oog.

Vijf jaar later zitten de twee toevallig in hetzelfde vliegtuig. Hij heeft nog net gezien hoe ze in de vertrekhal innig afscheid nam van een man. Het gesprek verloopt wat soepeler, maar iets moois zit er voorlopig niet in.

Weer vijf jaar later. Zij praat met een paar vriendinnen en we weten dat ze haar vriend kwijt is. Hij zit met een vriend in een football-stadion en vertelt deze, dat zijn vrouw er plotseling vandoor is. Kort daarop ontmoeten Harry en Sally elkaar in een boekhandel en tussen hen ontstaat een warme, vriendschappelijke relatiè, zonder seks. Ze zien elkaar regelmatig en wisselen ervaringen uit op het relationele vlak. Met name Harry kan bij haar zijn hart luchten over alle mislukkingen op zijn speurtocht naar een nieuwe vriendin. Alles lijkt – op het vinden bvan de juiste partner na – goed te lopen, totdat de twee na een emotioneel treffen toch met elkaar de koffer in duiken. Dan is er een grens overschreden, waar Sally zich onmiddelijk weer achter wil terugtrekken. Sterker nog: ze wil Harry niet meer zien of horen.

Het verhaal van When Harry Met Sally is natuurlijk al honderden keren verteld en ook al vaak verfilmd. Daar kan de ware kracht dan ook niet meer inzitten. Waar het om gaat is: hoe vertel je het opnieuw? En dan is in dit geval het antwoord: fris en verrassend. Met een ijzersterk scenario van Nora Ephron in handen – die ook het scenario schreef voor Susan Seidelmans Cookie, die deze maand ook in ons land uitgaat – kon Rob Reiner een rake relatiekomedie verfilmen, die door zijn eigentijdse karakter tegelijk een spiegel voor velen zal zijn en een tijdsdocument van de late jaren tachtig.

De vele puntige uitspraken, de quasi-filosofische levenswijsheden over vriendschap en liefde en de komische situaties waarin de twee hoofdrolspelers verzeild raken, zullen vele Amerikanen herkend hebben, wat mede bijdroeg tot het succes van de film. Maar die herkenning reikt verder dan het Noordamerikaanse continent. Chrystal en Ryan zijn zeer gewaagd aan elkaar. Je ziet ze als het ware ook groeien in hun rol en ze voeren When Harry Met Sally langs een reeks van hoogtepunten, met als (één van de) absolute klapper(s) Sally’s gespeelde orgasme in een diner.

Om zijn film van rustpunten te voorzien, laste Reiner er korte statements in van doorgaans oudere echtparen, die – telkens op dezelfde bank gezeten – vertellen hoe ze elkaar ooit ontmoet hebben.

Vergeleken met Sex, Lies and Videotape blijft Reiner misschien wat teveel aan de oppervlakte en bewandelt hij wat geëffender paden van de filmvertelkunst. Het plezier wat je aan zijn film beleeft, is er niet minder om. En dat is toch nooit weg in de bioscoop. (Ooit gedacht dat de meathead het nog zover zou schoppen?)