The Pentaverate

Letterlijk elke grap is bij aankomst overleden

The Pentaverate

De zesdelige serie The Pentaverate van Mike Myers valt eigenlijk niet te bekijken, je moet ‘m verdragen.

Om helemaal in de stijl van de overbodige serie The Pentaverate een geforceerde grap te maken: er moét een Duitse term zijn voor een serie waarin elke grap gedateerd voelt en bovendien niet grappig is.

Een onnodig ingewikkelde zin? Waarin misschien ergens een grap verborgen zit, die door zijn omslachtige formulering geen kans krijgt? Welkom in Mike Myers The Pentaverate, waarin die ervaring is uitgesmeerd over zes hele afleveringen.

Het is een prestatie op zich maar blijkbaar zit Mike Myers gevangen in een ruimtetijdkromming die maakt dat hij dertig jaar later nog steeds in Wayne’s World leeft. The Pentaverate, een véél te lange Amerikaanse serie van 180 minuten met grappen over Canada en anussen en samenzweringstheorieën en mannen op wc’s, had in een rechtvaardige wereld nooit gemaakt kunnen worden. Filtert men bij Netflix überhaupt nog of is de behoefte aan spul zo groot dat iemand als Myers gewoon leeg kan lopen? Letterlijk elke grap is bij aankomst overleden. Of die nou over Jeff Bezos gaat, besnijdenissen of chemische toiletten, bij alles overheerst de geur van een overleden cavia tussen de spouwmuren.

Enfin, de plot dan maar, een potpourri van uitgewoonde grappen over samenzweringen waarvan Myers dacht dat die door rechtsextremistische mafklappers als Alex Jones weer gereanimeerd konden worden. Het Pentaveraat is in de serie een geheime organisatie bestuurd door vijf mannen die sinds 1347 de wereld overheerst. In dat jaar ontdekten vijf geleerden dat de pest werd overgedragen door de vlooien op ratten en werden ze door de kerk acuut als ketters in de ban gedaan. Dan maar de wereld overheersen via een almachtige organisatie, moeten ze gedacht hebben. Anno 2022 bestaat het bestuur uit een Raspoetin-figuur, de voormalige manager van Alice Cooper, een Rupert Murdoch-kloon en nog iemand die ik alweer vergeten ben. Alle vier worden gespeeld door Mike Myers en ja, dat is een probleem. De vijfde Mike Myers-rol blijkt een week eerder overleden en voor hem in de plaats komt nucleair fysicus Hobart Clark, die dan wel even eerst ontvoerd moet worden. Later gebeuren weer andere dingen.

Waarom werkt de humor niet, afgezien van de infantiliteit? Omdat je als kijker bewust of onbewust aanvoelt dat dit spotten met complotdenkers als Jones en mannen als Rupert Murdoch totaal ongevaarlijk is. Dit bijt niet. Murdoch – eigenaar van Fox etc, die van ondermijning van de democratie een verdienmodel heeft gemaakt – wordt eerder bevestigd in zijn positie dan aangevallen. Natuurlijk kun je een bijtende satire maken over die bizarre realiteit, maar dat werkt niet met wc-humor of met Canadezen-pesten.

Dit is gewoon flauw. En echt elke grap is al eerder mislukt.


The Pentaverate is te zien op Netflix.