The Gangster, the Cop, the Devil

In deze opwindende Koreaanse thriller moeten een meedogenloze maffiabaas en een heetgebakerde agent noodgedwongen samenwerken om een seriemoordenaar te vangen. Dit is bloederig en stijlvol vakwerk uit ’s werelds beste thrillerfabriek, maar minder verrassend dan veel van zijn landgenoten.

Laat het maar aan de Koreaanse genrefilm over om het uitgekauwde genre van de seriemoordenaarsfilm een twist te geven aan. Wat als een maffiabaas slachtoffer wordt van een seriemoordenaar, maar de aanslag overleeft en op jacht naar de dader (en herstel van zijn geschonden reputatie) gedwongen moet samenwerken met zijn grootste vijand: de enige agent die hem durft aan te pakken? Dat is de opzet van deze vlotte thriller van regisseur-scenarioschrijver Lee Won-tae.

Jammer genoeg is de seriemoordenaar een wat anonieme sadist en de agent die hem als eerste op het spoor komt meer archetype dan mens: antiautoritair, opvliegend en nobel. Het is de neergestoken gangsterbaas die beklijft. Hij wordt dan ook gespeeld door de imposante Ma Don-seok: slimme oogjes in een beetje droevige kop op het intimiderende lijf van een gorilla. Enorm geloofwaardig als hij iemand door een muur gooit. Sinds de internationale zombiehit Train to Busan (2016) zit zijn carrière in de lift; volgend jaar is hij te zien in Marvel’s The Eternals.

Ma’s introductie als gangsterbaas is bruut en ijzersterk: trainend op een boksbal, de stoten van zijn machtige armen zijn als mokerslagen. Wanneer hij wegloopt zien we bloeddruppels onder de zak: sloeg hij misschien zijn eigen vuisten open? En dan, vlak voor de camera de ruimte verlaat, halen zijn hulpjes nog even een tot pulp geslagen man uit de bokszak. Oef.

Terwijl Hollywood zichzelf de afgelopen jaren reduceerde tot leverancier van special effects bleef Korea schaven aan de klassieke genrefilms: thrillers en actiefilms over boeven, gangsters, corruptie en spionage. Stijlvolle noir, gedrenkt in bloed. The Chaser;A Bittersweet Life; The Man from Nowhere; A Hard Day; Veteran – de lijst successen is lang. The Gangster, the Cop, the Devil bevat talloze lekkere scènes die we kennen uit deze en andere Koreaanse gangsterfilms: gestuntel en corruptie bij de politie; chique etentjes en liederlijke slemppartijen in de onderwereld; afmattende achtervolgingen te voet; en natuurlijk massale knokpartijen met stokken, messen en bijlen (nooit met vuurwapens: die zijn illegaal in Korea en filmisch gezien nogal gemakzuchtig). De uitblinkers voegen daar nog wat aan toe: nagelbijtende suspense, slapstick of juist tranentrekkend melodrama. Het zijn deze ontregelende stemmingswisselingen die deze films zo enerverend maken.

Maar de laatste jaren leidt de Koreaanse noir aan metaalmoeheid. De vaste elementen worden wel heel vast, de karakteriseringen overbekend. En het gaat altijd alleen maar over mannen: vrouwen zitten in dit genre thuis, hooguit worden ze vermoord of gekidnapt maar verder blijven ze buiten beeld. Ook The Gangster, the Cop, the Devil leidt aan deze clichés. Meeslepend vakwerk zonder grote verrassingen.