Piercing

Bloedlustig en obsessief

Niets is wat het lijkt in deze baldadige noir-komedie, waarin Christopher Abbott en Mia Wasikowska flirten met SM in een strijd om leven en dood.

Er is iets akelig mis in de wereld van Piercing. Of eigenlijk is alles te akelig perfect. Dit is een parallel universum, blijven hangen in art deco en 70’s chic. Het meubilair is te gestileerd, de producten te mooi ontworpen en de saxofoonsoundtrack te sleazy voor woorden. In deze te perfecte wereld probeert Reed (Christopher Abbott) de te perfecte moord te plegen: een klein babbeltje met een prostituee, ondertussen de vingerafdrukken van de deurknop vegen en dan een plotse verdoving. Eenmaal in de badkuip kan ze dan van al haar ledematen ontdaan worden.

Voor zijn tweede speelfilm koos Nicolas Pesce voor een verfilming van de gelijknamige roman uit 1994 van Ryu Murakami – die andere Murakami, inderdaad. Vorig jaar stond Pesce met Piercing in de Tiger Competitie van IFFR. Zijn film gaat over een obsessieve man die probeert een niet in te houden neiging om zijn baby te vermoorden af te wenden. Met de goedkeuring van zijn vrouw mag hij die bloedlust botvieren op een anonieme prostituee. Met steractrice Mia Wasikowska (Stoker; Crimson Peak) in die rol blijft die vrouw natuurlijk niet lang anoniem. Haar Jackie stapt nietsvermoedend in het hol van de leeuw, maar blijkt even beschadigd en gevaarlijk als Reed.

Pesce maakt een komisch, seksueel geladen noir over een homme en femme fatale die qua emotionele bagage aan elkaar gewaagd zijn. Pesce’s focus op stijl is even obsessief als zijn hoofdpersonages: de regisseur schijnt deze film eerst met poppen te hebben gefilmd om pas toen alles naar wens was de acteurs erbij te halen. Opgeteld bij zijn stijlvolle zwart-wit horrordebuut The Eyes of My Mother (2010) bewijst hij zo een getalenteerd regisseur te zijn die genre- en arthousecinema naadloos in elkaar over kan laten lopen. Dat belooft wat voor zijn volgende project: een remake van de Japanse horrorklassieker The Grudge, die hopelijk Takashi Shimizu’s eigen Amerikaanse remake uit 2004 zal doen verbleken.