One Day

Rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan

In het zelfverzekerde speelfilmdebuut One Day toont Zsófia Szilágyi een doodgewone dag in het doodgewone leven van een doodgewone werkende moeder, op scherp gezet door een onthulling over haar echtgenoot.

Ondanks de titel beslaat de Hongaarse film One Day (Egy nap) eigenlijk net iets meer dan één dag. De film begint namelijk met de avond voor die dag, en hij eindigt met de ochtend erna. Op die avond ervoor wordt het gezinsleven van Anna verstoord door onverwacht bezoek: Gabi staat aan de deur, de vrouw met wie Anna’s man Szabolcs een kortstondige affaire had – of niet, het is maar wie je gelooft.

Het leidt tot een kalme confrontatie tussen de twee vrouwen, en daarna een kalme confrontatie tussen Anna en Szabolcs. En dan begint die volgende dag, en moet er gewoon weer gebeuren wat er moet gebeuren. Dealen met kinderen die niet wakker willen worden. Dealen met de complexe verdeling van halen en brengen. Dealen met de bank die moeilijk doet over de hypotheek. Dealen met haar leerlingen als docent Italiaans. Dealen met de flauwe grappen van haar collega aan de lunchtafel. Dealen met de luizen van de andere kinderen op de opvang. Dealen met boodschappen, verdwenen gymkleren, balletlessen, geschaafde knieën, verkeersagressie, loodgieters, schoonmoeders, voorleesboekjes, badjes, verstopte neuzen, huilbuien. Gewoon, al die dagelijkse dingen. Maar nu dus gekleurd door de onalledaagse onzekerheid over waar zij en Szabolcs precies staan.

Hoewel de uitwerking compleet anders is, doet het uitgangspunt van dit speelfilmdebuut van Zsófia Szilágyi denken aan Jeanne Dielman, 23, Quai du Commerce, 1080 Bruxelles (Chantal Akerman, 1975, ook in de filmtheaters te zien). De gewone dagelijkse routine van een gewone huisvrouw, minutieus onder de loep gelegd. Waar dat in Akermans klassieker leidt tot verstilling en kleine huiselijke handelingen, leidt het voor een hedendaagse werkende vrouw met drie jonge kinderen tot een veel hectischer bestaan. Dat wordt weerspiegeld in de stijl van One Day: handheld camerawerk, vlotte montage.

Zelfs de naam van het hoofdpersonage brengt Akermans heldin in herinnering – Anna is Jeanne zonder Je, Frans voor ik. Want in Anna’s leven is geen ruimte voor ik; ze is alleen maar wij. Wij hebben haast, wij kunnen niet eindeloos nieuwe gymkleren voor je kopen, wat willen wij eten. Maar de scheve schaats van Szabolcs zet dat wij op het spel. Ook daar verwijst de titel One Day naar – Anna raakt er stukje bij beetje van doordrongen dat ze op een dag misschien geen onderdeel meer is van dat wij. Dat ze weer ik wordt. Maar wat dan?