Nuclear Now

Oliver Stone maakt een best overtuigende, maar bovenal schoolse documentaire over het omarmen van kernenergie. Nuclear Now is zijn spreekbeurt.

Hallo, ik ben Oliver Stone, de regisseur van klassiekers als Platoon (1986), Wall Street (1987) en JFK (1991). Ik heb ook veel films op mijn naam staan die u misschien minder goed vindt, maar die eigenlijk ondergewaardeerd zijn – ik noem een Nixon (1995), U Turn (1997) en Savages (2012).

Vandaag sta ik hier echter niet als regisseur van een echte film, maar als de presentator van mijn spreekbeurt getiteld Nuclear Now. U ziet mijn spreekbeurt verpakt als documentaire, maar het is eigenlijk een PowerPoint-presentatie à la Al Gore’s An Inconvenient Truth (2006). Ik heb trouwens eerder al zo’n soort spreekbeurt gegeven met JFK Revisited: Through the Looking Glass (2021), over de moord op John F. Kennedy, waardoor ik al decennia geobsedeerd ben.

U zou het niet verwachten, maar ik ben ook een enorm voorstander van kernenergie als oplossing voor het grootste probleem waar we in de 21ste eeuw mee te maken hebben: de klimaatcrisis. Aan de hand van archiefmateriaal laat ik zien dat kernenergie te vaak is afgeschilderd als het grote gevaar. Kijk maar naar het met straling besmette monster Godzilla en je krijgt een goed beeld van de angst die mensen is ingeboezemd over nucleaire technologie.

Kernrampen als die in Tsjernobyl en Fukushima hebben ook niet bepaald geholpen, maar ik wil graag benadrukken dat de schadelijke effecten van kernenergie in het niet vallen bij de impact van fossiele brandstoffen.

We zien kernenergie als spelen voor god. Je hoeft maar naar Oppenheimer (2023) te kijken (die ik overigens niet noem in mijn documentaire die al in 2022 in première ging) om te zien dat het splijten van het atoom een ontzag afdwingt dat ons normale brein te boven gaat.

Maar laten we wel wezen: we moeten dit haast goddelijke fenomeen wel hanteren, want we hebben schone energie nodig, nu meer dan ooit! De wereldbevolking groeit, en er zal meer en meer energie nodig zijn om ons allemaal te voorzien van warmte, koelte, voedsel, entertainment en technologie.

In die zin zie ik geen andere oplossing dan kernenergie. Want net als de enigszins controversiële film Planet of the Humans (2019) poneer ik ook dat veel ‘groene energie’ helemaal niet zo groen is. Renewables verbranden voor energie betekent letterlijk bossen kappen en die in de hoogoven smijten. Bovendien: elk land dat nu zijn energienetwerk uitbreidt, koopt alleen maar meer kolen om aan de groeiende energiebehoefte te voorzien. Behoorlijk hypocriet dus.

Mijn argument is – al zeg ik het zelf – best overtuigend, maar een vraag die ongetwijfeld blijft hangen is: voor wie is mijn spreekbeurt bedoeld? Is het voor Amerikaanse zakenmensen, lobbyisten en politici? Voor algemeen publiek zoals u? Voor VN en NAVO-leden?

Wat mijn connecties met Russische politici en Amerikaanse ondernemers bovenal suggereert is dat deze documentaire een politiek statement is, een autoritaire blik op een onderwerp dat we onder ogen moeten zien, iets waar ik natuurlijk bekend om sta. In die zin zou ik zeggen: kijk mijn spreekbeurt vooral als het u aangaat.