My Summer of Love

My Summer of Love is een tijdloze zomerromance met imponerend acteerwerk en een subtiel gevoel voor humor.

Een lome zomerdag in Yorkshire. Een meisje dat we onmiddellijk herkennen als iemand uit de working class rijdt rond op haar motorloze bromfiets. Als ze daarna wat ligt te luieren in de berm ontmoet ze een paardrijdende jongedame, die met haar hele wezen uitstraalt dat ze, net als haar rijdier, van goede komaf is.

De rijkeluisdochter vertelt dat ze van kostschool is afgetrapt. Daarom brengt ze nu de zomer door bij haar ouders. In het dorp is bitter weinig te doen. Toch beginnen de meisjes niet alleen uit verveling met elkaar op te trekken. De aristocratische Tamsin (Emily Blunt), die als een geboren romantica Nietzsche citeert en de gefantaseerde passiemoorden van Édith Piaf verheerlijkt, is gefascineerd door de ongecompliceerde levenshouding van de roodharige Mona (Nathalie Press). Gevraagd naar haar toekomstdromen voorspelt het arbeidersmeisje zichzelf een te vroeg huwelijk met een foute kerel en een loopbaan als medewerkster in het lokale abattoir.

Omgekeerd vindt Mona in het landhuis van Tamsins familie een toevluchtsoord. Bij haar thuis is het niet te harden sinds haar oudere broer Phil (Paddy Considine) Jezus heeft gevonden. De ooit ongetwijfeld levendige pub van wijlen hun moeder heeft hij omgebouwd tot een Gristelijke gebeds- en ontmoetingsruimte.

Waanzin
De steeds inniger wordende lesbische relatie tussen de meisjes roept herinneringen op aan Heavenly Creatures. Maar waar in Peter Jacksons meesterwerk de folie à deux uiteindelijk wel tot gewelddadigheden moest leiden, daar houden de vriendinnen in My Summer of Love als het er op aan komt de voeling met de realiteit, hoeveel de manipulatieve Tamsin ook liegt en fantaseert.

Toch is Pawel Pavlovski’s film geen sociaal-realistische film zoals je van een Engelse cineast zou verwachten. De tijdloze zomerromance zou zich in het heden kunnen afspelen, maar door het softe kleurenpalet zou het ook best gesitueerd kunnen zijn in de jaren zeventig. De van origine Poolse Pavlovski observeert de typisch Engelse klassenverschillen met de blik van een goed ingevoerde buitenstaander, die bovendien beschikt over een subtiel gevoel voor humor.

Al net zo raak is zijn portrettering van het groepje blije Christenfundamentalisten rond Phil. Paddy Considine, die ook veel indruk maakte in Pavlovski’s speelfilmdebuut Last Resort en Shane Meadows’ indringende wrekersdrama Dead Man’s Shoes, trok ter voorbereiding op zijn dragende bijrol wekenlang op met een groepje born again Christians. Zeer gecharmeerd van hun spiritualiteit arriveerde Considine op de set, zodat je je kunt afvragen of de religieuze waanzin die uit zijn ogen spreekt echt is of geacteerd. De dreiging van een direct onder de oppervlakte borrelende gewelddadigheid, die Considine in elke rol met zich meedraagt, imponeert ook nu weer.

De jonge hoofdrolspeelsters stelen echter de show. Trefzeker aangestuurd door Pavlovski gaan Emily Blunt en Nathalie Press helemaal op in hun vurige romance, die niet langer dan een zomer mag duren.