Lara

Lara’s zoon, een veelbelovend pianist, debuteert met zijn eigen gecomponeerde pianorecital, maar die dag pakt allerminst feestelijk uit in dit fijngevoelige drama van Jan-Ole Gerster.

Al vanaf de eerste scènes wordt duidelijk dat Lara, hoofdrolspeler in dit psychologische drama, een uiterst gecompliceerd figuur is. Teleurstelling in het leven straalt van haar af. Net als onmacht en hulpeloosheid. Vandaag wordt ze zestig. Vanavond zal haar volwassen zoon, wiens carrière ze eigenhandig hielp opzwepen, debuteren in het concertgebouw. Niet slechts als pianist, maar als componist bovendien.

Alle reden tot feest, zou men denken. Maar al snel blijkt dat zoonlief vandaag geen contact wil met zijn veeleisende moeder. Nadat ze diverse keren tevergeefs zijn voicemail ingesproken heeft op een toon die suggereert dat zij een volslagen normale relatie met haar zoon onderhoudt, besluit ze op andere wijze contact te leggen. Ze schaft de laatste kaarten voor zijn concert aan en geeft deze weg aan oude bekenden. Zo doorkruist deze stijlvolle, doch kille vrouw Berlijn, in afwachting van de grote avond. Met elke ontmoeting lijkt de afstandelijk overkomende dame de grip op haar dieperliggende emoties verder te verliezen; van de buurman, haar ex-man en voormalige collega’s tot aan de conservatoriumdocent, haar moeder en ten slotte ook haar zoon. Zelfs ontmoetingen met onbekenden vertellen iets over Lara’s complexe gemoedstoestand en haar wezen als geheel. Zo slingert ze van een ijskonijn en een totale draak naar een onzeker klein meisje – en weer terug. Ze kan het niet helpen. De zoektocht naar liefde en erkenning blijkt voor sommigen onmogelijk – en voor ieder personage getekend door het verleden.

De opbouw van dit door Blaz Kutin (We’ve Never Been to Venice) geschreven scenario is even sterk als de inhoud fijngevoelig is. Steeds komt er een subtiel (of minder subtiel) haakje bij dat helpt de protagonist beter te begrijpen, met behulp van trefzekere dialogen en onthullende situaties die kromme tenen, verbijstering én medelijden oproepen. Grand dame Corinna Harfouch (Der Untergang; Perfume) is hier op haar best en kan zich met gemak meten met acteergrootheden als Charlotte Rampling of Isabelle Huppert. Tom Schilling (Werk ohne Autor; Der Baader Meinhof Komplex), die hier zoon Victor speelt, was in 2015 al te zien in Oh Boy, het bekroonde speelfilmdebuut van Jan-Ole Gerster. Het luchtige coming-of-age-drama in zwart-wit viel ook al in goede aarde. In Lara kiest Gerster voor psychologisch veel zwaardere kost, waar hij overigens prima mee uit de voeten kan. Wederom speelt Berlijn als achtergrond duidelijk mee. Gerster kiest steevast voor extreem elegante locaties, die hij stijlvol en grafisch interessant in beeld brengt. Uiteraard is ook muziek een belangrijk onderdeel in dit drama: de score van componist Arash Safaian past er qua klankkleuren naadloos bij. Vorm en inhoud komen bijzonder knap samen in deze tweede film van Gerster.