La vérité
Waarheid als valse belofte
Met La vérité maakt Hirokazu Kore-eda voor het eerst een film buiten zijn thuisland. Het intieme familiedrama rond steractrices Catherine Deneuve en Juliette Binoche is Franser dan Frans, en toch een echte Kore-eda.
“Ik kan toch niet de naakte waarheid vertellen? Dat is te saai”, verontschuldigt de legendarische actrice Fabienne (Catherine Deneuve) zich tegen haar volwassen dochter Lumir (Juliette Binoche). Fabienne heeft er lustig op los gefantaseerd voor haar memoires, die ze nochtans de titel La vérité gaf. Diezelfde titel draagt deze Franse film van Hirokazu Kore-eda, zijn eerste buiten zijn thuisland Japan. De Franse industrie stond al met open armen te wachten nadat hij in Cannes de Gouden Palm won met Shoplifters (2018). Kore-eda gebruikte voor La verité een theaterstuk dat hij nog op de plank had liggen, en verwerkte naar eigen zeggen ook zijn gevoelens over de in 2018 overleden Japanse actrice Kirin Kiki, die schitterde in zes van Kore-eda’s eerdere films.
Waar de titel La vérité van Fabienne’s memoires een (valse) belofte aan het publiek is, beschrijft de titel van de film juist heel precies waar het Kore-eda om te doen is. Zijn intieme familieverhaal onderzoekt wat de waarde van die waarheid is, en of die überhaupt kenbaar is.
Bij aanvang heeft scenarist Lumir zich vastgebeten in een grote zoektocht naar de waarheid. Ze is met haar Amerikaanse echtgenoot Hank (Ethan Hawke), een net-niet-succesvolle acteur, en hun jonge dochter vanuit New York naar Parijs afgereisd voor de presentatie van haar moeders boek. Maar in plaats van zich te voegen in de feestvreugde, duikt Lumir met een rode pen op het manuscript – en daar heeft ze nogal wat werk aan. Waar Fabienne in het echte leven haar carrière voorrang gaf, schildert ze zichzelf in het boek af als de ideale moeder.
Nog bekaaider komt persoonlijk assistent Luc (Alain Libolt) ervan af: hoewel hij al decennia Fabienne’s trouwste steun en toeverlaat is, wordt hij in het boek niet één keer genoemd. Als hij ziedend opstapt, wordt Lumir plotseling belast met het dagelijks reilen en zeilen van haar moeder – van kopjes thee die exact de juiste temperatuur moeten hebben tot zorgen dat ze op tijd bij opnames arriveert. In een nieuwe sciencefictionfilm speelt Fabienne, oh heerlijke ironie, de bejaarde dochter van een moeder die door haar ruimtereizen steeds decennialang van huis is.
La vérité is een film die Franser dan Frans is in zijn eindeloze praatgraagte en door hoe Deneuve en Binoche de show stelen. Kore-eda voegt voor de goede verstaander wat vrolijke meta-knipogen naar hun rijke oeuvres toe. Maar uiteindelijk is La vérité vooral een echte Kore-eda: een prachtig intiem familiedrama met een hoofdrol voor herinneringen.
