Kinetta

De Griekse filmmaker Yorgos Lanthimos stond met Dogtooth aan de bron van de ‘weird wave’ in de recente Griekse cinema. Zijn debuut Kinetta is nu alsnog op dvd te zien.

Vreemde zaken spelen zich af in een bijna verlaten hotel in een Grieks badplaatsje, dat is weggekwijnd na de komst van een olieraffinaderij vlak bij het strand. In een van de kamers doet een kamermeisje net alsof ze zichzelf wurgt, door keer op keer een scène uit een politieserie na te doen. Een medewerker van een nabijgelegen fotowinkel is door al het dupliceren en kopiëren van beelden geheel losgezongen van de oorspronkelijke wereld.

En het derde personage, een politieman, heeft een obsessie met spelletjes en regels, een beetje in de geest van Dogtooth, de doorbraakfilm van Yorgos Lanthimos, waarin een gezin er geheel eigen regels op nahoudt. Zijn zelden vertoonde debuut Kinetta (2005) is nu uitgebracht door de Britse distributeur Second Run, die vergeten en herontdekte films een tweede leven gunt.

De kijker krijgt in Kinetta expres geen enkele kans om zich te binden aan het drietal, alsof ze in het lege oog van een depressie zitten. Het lot van de personages is niet relevant, dissociatie is hier het sleutelwoord. Men valt elkaar enkel in de armen als ze een moordscène exact proberen na te spelen, bij voorkeur op afgelegen bedrijventerreinen. Als je hier zelf, net als de personages, niets bij voelt, gaat dat gelijk op met hun bevroren gemoedstoestand, die zo groter wordt dan een particulier probleem – het wordt ook ons probleem.

In een bonusinterview op de dvd wordt een uitspraak van filmmaker Jacques Rivette aangehaald, die ook van toepassing is op Kinetta: "Het enige dat plaatsvindt, is de plaats zelf." Die plaats is hier het hotel, dat tegenwoordig ook in het echt vooral bevolkt wordt door arbeiders van de olieraffinaderij. Lanthimos laat het drietal hier als verloren dansers hun passen uitvoeren, zonder de houvast van de taal, die in dit afgevlakte oord zijn reliëf heeft verloren.