I Love Dick

De tv-versie van Chris Kraus’ feministische cultklassieker I Love Dick is een manifest over vrouwelijk verlangen en creativiteit, onder regie van onder anderen Andrea Arnold. De bedwelmende serie is visueel en stilistisch net zo’n wervelwind als hoofdrolspeler Kathryn Hahn.

In I Love Dick, de nieuwe serie van Transparent-maker Jill Soloway, reizen de mislukte filmmaker Chris (Kathryn Hahn) en haar man Sylvere (Griffin Dunne) naar het Texaanse kunstenaarsstadje Marfa, waar Sylvere zal werken aan zijn academische verhandeling over de esthetiek van de Holocaust. Even is Chris er anoniem, maar dan ziet ze Dick (Kevin Bacon).

Ooooh Dick. De plaatselijke kunstenaar en professor, op wiens uitnodiging Sylvere in Marfa verblijft. Dick, met zijn cowboyhoed en diepgang suggererende zwijgzaamheid. Chris voelt zich onweerstaanbaar tot hem aangetrokken. Ze begint hem brieven te schrijven en al snel raakt Sylvere hierin betrokken. Wat hun ingedutte huwelijk eerst nieuwe (seksuele) energie lijkt in te blazen, wordt een bedreiging wanneer Chris haar brieven ook daadwerkelijk verstuurt. Uiteindelijk blijkt niemand van de plaatselijke kunstenaarsgemeenschap veilig voor de soms knullige, maar vooral seksuele en creatieve oerkracht die Chris is.

De serie is gebaseerd op de gelijknamige roman van schrijver en filmmaker Chris Kraus, bij publicatie in 1997 door de meeste (mannelijke) critici genegeerd, maar inmiddels gevierd als feministische cultklassieker. Dat boek is moeilijk in een hokje te plaatsen. Is het nou fictie? Memoires over een bevlieging van de auteur? Een essay over kunstgeschiedenis? Als serie in handen van toneelschrijver Sarah Gubbins en Jill Soloway wordt het bovenal een manifest over vrouwelijk verlangen en creativiteit. Dat is in onze hedendaagse maatschappij – newsflash – nog altijd taboe en dat taboe gaan Gubbins en Soloway te lijf.

En hoe! I Love Dick is een serie voor volwassenen. Expliciet in (prachtig, door coregisseur Jim Frohna gedraaid) beeld en woord.

Geschreven door een volledig vrouwelijk schrijfteam; de regie in handen van Soloway zelf, Kimberly Peirce (Boys Don’t Cry, 1999), Andrea Arnold (American Honey, 2016) en cameraman Frohna.

Het resultaat is een serie die geen genade kent. Visueel en stilistisch is het net zo’n wervelwind als hoofdrolspeler Hahn. Met tekst in beeld en plotseling stilstaande frames. Niet makkelijk weg te kijken, met personages die intens vervelend kunnen zijn. Vervreemdend. Maar vooral bedwelmend verslavend. En alsof dat niet genoeg is, is het een ode aan vrouwelijke creativiteit, met fragmenten uit werk van vrouwelijke makers zoals Chris Kraus zelf, Chantal Akerman en Marina Abramović.

Gaandeweg worden de brieven die Chris schrijft geen brieven meer aan Dick, maar tegen hem. Via hem. Het gaat niet meer over haar verlangen naar hem, maar over haar verlangen, vrouwelijk verlangen in het algemeen. De brieven beïnvloeden niet alleen Dick, maar hebben aan het eind van de acht afleveringen alle personages beïnvloed. Bevrijd.

‘Dear Dick. This is not a love letter, this is a manifesto’, schrijft Chris. En dat is het.

I Love Dick is te zien via Amazon Prime