Historias para no contar

Het leven is behoorlijk rommelig, dat weet iedereen. In de vijf losstaande verhalen van deze behoorlijk melige komedie ploeteren moderne, Spaanse stedelingen zich door ongemakkelijke en gênante situaties.

Het zijn vaak leugentjes om bestwil. Gewoon, om zaken mooier voor te stellen dan ze zijn. Het leidt in Historias para no contar tot ongemakkelijke scènes, waarin men met de billen bloot moet. Vanwege de gevolgen van vreemdgaan bijvoorbeeld, of zelfoverschatting en keihard roddelen. Stuk voor stuk zijn het momenten die ieder personage liever onder het tapijt had geschoven.

In hedendaags Barcelona komen in vijf losstaande korte verhalen mannen en vrouwen in vervelende, ongemakkelijke en pijnlijke situaties terecht – veelal door eigen toedoen. Het zijn komische zedenschetsen die ‘hilarisch’ bedoeld zijn, maar vederlicht uitpakken, neigend naar melig zelfs. De soms – maar net zo vaak helemaal niet – herkenbare situatieschetsen zijn zo ver uitvergroot, dat ze in de categorie moppentrommel terechtkomen.

Regisseur en coscenarist Cesc Gay (En la ciudad, 2003; Truman, 2015) is groot fan van korte verhalen, zowel in geschreven vorm als in de cinema. Hij refereert in de persmap zelf aan zijn eerdere, in Spanje succesvolle verhalenkomedie Una pistola en cada mano (A Gun in Each Hand, 2012), waarin elk hoofdstuk een andere veertiger volgt die met een midlifecrisis kampt. Historias para no contar (‘verhalen om niet te vertellen’) is geen vervolg daarop, maar wel geïnspireerd door het plezier dat hij destijds had bij het schrijven.

Als er iets persoonlijk is, dan is het wel gevoel voor humor. Cultureel bepaald ook, in zekere zin. Wie jankt van het lachen om onderkoelde, absurdistische Scandinavische humor of kurkdroge Britse humor, heeft vaak minder met de wat hysterisch aandoende Zuid-Europese grappen. Aan de acteurs en locaties ligt het niet: het Barcelona van Gay is modern, op stand en fijn om naar te kijken. Net als het production design, dat stijlvast blijft dwars door de verhalen heen. En het leeuwendeel van de aantrekkelijke cast, die hun werk naar behoren doen in deze moderne zedenschetsen met steeds een kleine twist.

Een enkele keer is die verhaalwending werkelijk onverwacht, subtiel zelfs. Maar de cast heeft over het algemeen te maken met zaken die er duimendik bovenop liggen en bijna ieder verhaal scheert nadrukkelijk over de oppervlakte.