Beyto

Natuurlijk vindt z’n conservatieve Turkse familie het maar niks dat Beyto op mannen valt. Maar in de soapachtige wereld die de Zwitserse filmmaakster Gitta Gsell voor hem creëert, verdwijnen problemen – als je ze maar zo lang mogelijk wegwuift – als sneeuw voor de zon.

Eigenlijk heeft hij zelf helemaal geen problemen met zijn geaardheid. Sterker nog, wanneer Beyto (Burak Ates) met de (immer halfnaakte) Mike (Dimitri Stapfer) een zwem­trainingskoppel vormt, is hij het die de eerste stap zet. Plagerig dagen de twee elkaar uit in de sportschool totdat Beyto met een likje aan Mike’s linkeroor zijn intenties duidelijk maakt.

Deze twee jongens willen elkaar, maar Beyto snapt ook wel dat zijn streng conservatieve Turkse familie daar problemen mee heeft. Om de goede vrede te bewaren, houdt hij de relatie dan ook liever geheim.

Van de opvallend veel Zwitserse lhbtiq+ films die ons de afgelopen jaren bereikten, zit Beyto ergens in de middenmoot. Gitta Gsells boekverfilming (ze baseerde zich op een biografische roman van de Zwitserse Koerd Yusuf Yesilöz) is zeker niet zo sterk als bijvoorbeeld het op dvd verschenen Der Kreis (Stefan Haupt, 2014) over homopolitiegeweld in Zürich of Marcels Gislers voetbalromance Mario (2018). Maar Beyto heeft een interessante invalshoek door migratie als thema toe te voegen. Het is niet eens zo dat zijn ouders per se tegen Beyto’s homoseksualiteit zijn; eerder zijn ze verblind door het idee van een succesvolle immigrant, die heteroseksueel is en een gezin en een nuttige studie heeft. Daarmee kunnen ze straks pronken in Turkije.

Soapachtig wordt het in een tweede deel, wanneer Beyto tijdens een vakantie naar zijn geboortedorpje in Anatolië uitgehuwelijkt wordt aan jeugdvriendin Seher (Ecem Aydin). “Als je niet trouwt, wordt ze het afdankertje van het dorp”, houdt een andere jeugdvriend hem voor terwijl de muziek verbazing dicteert. Hierna volgt vooral veel gemok en getob op het Turkse platteland, met als uitkomst een huwelijk dat iedereen probeert te negeren.

Het doet de geloofwaardigheid teniet, maar die soapachtige sfeer maakt Beyto ook aantrekkelijk. Het geeft lucht in wat een loodzwaar geheel had kunnen worden. Wanneer Beyto, Mike en de inmiddels geëmancipeerde Seher gezamenlijke een duik nemen in een Zwitsers bergmeertje, kan je als toeschouwer niet anders dan bewondering hebben voor dit drietal dat met elkaar de sprong in een onzekere toekomst waagt. Met Beyto, Mike en Seher komt het vast wel goed.