Before Sunrise

In alle bescheidenheid maakt het gedwaal van twee in Wenen gestrande Amerikanen in Before Sunrise een oprechte indruk, alsof het allemaal ter plekke is geïmproviseerd en op documentaire wijze is betrapt.

Het uitgangspunt is, op z’n minst als fantasie, zeer herkenbaar: een spannende ontmoeting in een internationale trein. Amerikaan Jesse (Ethan Hawke) is op vakantie in Europa. Française Céline (Julie Delpy) is op weg naar huis in Parijs. Samen zitten ze in de trein van Boedapest naar Wenen en ze raken in gesprek. Hij haalt haar over om in Wenen uit te stappen.

Ze brengen een avond en nacht samen door in de straten, kroegen en parken van de schoonste hoofdstad van Europa. Al slenterend, pratend, lachend, drinkend en, misschien, vlak voor het ochtendgloren, vrijend. Dat is het. Geen greintje spektakel, geen greintje diepgang. En het is nog leuk ook.

Richard Linklater (34), sinds zijn debuut Slacker uit 1991 gebombardeerd tot woordvoerder van de Generation X, maakte nadien Dazed and Confused (1993) over verveelde tieners in de jaren zeventig en bekent zich in zijn derde film wederom tot het jonge spul. Gelukkig is de ergste verveling inmiddels voorbij: Jesse en Céline weten elkaar en de kijker aardig te vermaken met hun aanstekelijke bronstgedrag. In alle bescheidenheid maakt het gedwaal van de twee gestrande reizigers een oprechte indruk, alsof het allemaal ter plekke is geïmproviseerd en op documentaire wijze is betrapt.

Natuurlijk ontsnapt Linklater in zijn studioproductie niet helemaal aan de pittoreske clichés van Europa-volgens-Amerikanen, met de toeristenattracties en een klavecimbel spelende malloot in de vroege morgen. Daar staat tegenover dat het einde voor een Amerikaans publiek wel zeer onbevredigend moet zijn en daarom van lef getuigt. Zelfs de sleutelvraag – hebben ze het gedaan? – blijft onbeantwoord, hoewel het verdwenen hemdje van Delpy hier een waardevolle aanwijzing biedt. Hoe dan ook, Before Sunrise is een hartstikke romantische film en Wenen is een mooie stad.