Alles is familie

Gaat de bliksem een tweede maal inslaan? Het zou zo maar kunnen, nu Kim van Kooten veel van de kwaliteiten van Alles is liefde laat terugkeren in dit officieuze vervolg.

‘Van de makers van’ is een van de meest misbruikte aanbevelingen in de filmpubliciteit. In het geval van Alles is familie is er geen woord van gelogen. Net als bij Alles is liefde schreef Kim van Kooten het script, voerde Joram Lürsen de regie en is Carice van Houten de grote publiekstrekker. Ook de formule is nauwelijks bijgesteld. Opnieuw krijgen we een aantal verhaallijnen voorgeschoteld waarin de zoektocht naar liefde, passie, geborgenheid en geluk centraal staat. Alleen is de bindende factor hier het gezinsverband. Arend (Kees Hulst) en Jeanette (Martine Bijl) hebben er op een haar na veertig huwelijksjaren opzitten. Reden voor oudste zoon Rutmer (Thijs Römer) een surprise party te plannen. Wat hij nog niet weet is dat zijn moeder genoeg heeft van haar ingedutte leventje. Ze besluit de kampeervakanties met manlief in te ruilen voor een eenzame hotelkamer in Amsterdam, hopend op avontuur en aandacht. Ondertussen zijn de eerste haarscheurtjes in Rutmers eigen huwelijk ook zichtbaar. De leeghoofdige liedjescomponist zoekt verdieping, terwijl zijn vrouw Winnie (Carice van Houten) toch vooral klaar is voor het uitgestelde moederschap. Zwager Dick (Jacob Derwig) ten slotte zit twee jaar na de dood van zijn geliefde echtgenote nog steeds emotioneel op slot. Maar met twee opgroeiende kinderen kun je de wereld niet echt buitensluiten.
Maatschappelijk geslaagde en min of meer innemende mensen die via de spelingen van lot en liefde alsnog het geluk krijgen dat ze verdienen: Alles is familie voelt zo vertrouwd als ingelopen winterschoenen. Het zou echter flauw zijn Kim van Kooten van gemakzucht te beschuldigen. Het blijft hondsmoeilijk met meervoudige verhaallijnen iedereen recht te doen. Toch is haar dat gelukt. Er is veel aandacht voor Winnie en Rutmer, maar zijn ouders worden met minder scènes net zo zorgvuldig neergezet. Sterker nog: de man met de minste screentijd, Derwig, weet het meest te ontroeren. Onder de overige uitblinkers moet zeker Römer genoemd worden, die een in principe onaangenaam mens van een sympathiek randje blijft voorzien. Zelfs als zijn lompe Rutmer homo’s kwetst, familieleden slaat en stuitende nederpop produceert.
Het memo dat we in een economische crisis zitten heeft de schrijftafel van Kim nooit bereikt. Dit Amsterdam van chique lunches, onzintherapieën en heel veel vrije tijd voelt best passé aan. Maar als remedie tegen crisisgevoelens is Alles is familie helemaal geslaagd. Even twee uur wegzinken in een warm bad van familie-lief en leed: heerlijk toch?

Mark van den Tempel