Diego Gutierrez over Parts of a Family
'Ik film wat dicht bij me staat'
Diego Gutierrez (bron Vimeo)
Het begon als iets anders. Diego Gutierrez wilde een film maken over hoe zijn vader zijn memoires schreef. Dat veranderde toen hij voor die film twee lange interviews met zijn ouders had waarin de scheurtjes in hun huwelijk werden blootgelegd.
De motivatie voor Parts of a Family is zeer persoonlijk, stelt Diego Gutierrez wanneer ik hem in de zomer van 2013 spreek op het Latin American Film Festival in Utrecht (inmiddels ter ziele), een paar maanden voordat zijn film het Gouden Kalf voor de Beste Documentaire zou winnen. "De eerste relatie die je leert kennen is die van je ouders. Dat is je referentiepunt voor hoe het werkt, voor hoe twee mensen samen zijn. Ieder mens wil geliefd worden en wil liefhebben, dat hebben we nodig, maar dat brengt ook een complexiteit met zich mee die ik wilde onderzoeken. Mijn ouders waren de modellen om dat schilderij mee te schilderen."
Dat bewegende schilderij wisselt telkens af tussen nabijheid en afstand. Gutierrez kan als zoon dicht bij zijn ouders komen, maar filmt ook van grote afstand, bijvoorbeeld vanuit het gasthuis op hun weidse landgoed waar hij verblijft als hij bij hen op bezoek is — de regisseur woont al jaren in Nederland. "Zo is het altijd met relaties, nietwaar?", lacht Gutierrez. "In ieder geval is het zo tussen mij en mijn ouders: de ene keer ben je heel hecht en op andere momenten heb je meer afstand nodig. Daar wilde ik ook in de film mee spelen."
Die relatie tussen degene die filmt en degenen die gefilmd worden, is voor Gutierrez altijd van belang. "Mijn ideeën voor nieuwe projecten gaan op de een of andere manier altijd over mensen die dicht bij me staan. Ik ben me daar ook heel bewust van als ik films kijk: de relatie tussen de twee zijdes van de camera, de filmmaker en zijn onderwerp of acteur. Dus als ik over een nieuwe film nadenk, denk ik vooral na over de relatie die ik door het maken ervan wil creëren en uitwerken. Zo is het ook in Parts of a Family: hoewel ik zelf niet in de film zit, is de relatie tussen mijn ouders en mij er onderdeel van. Als ze in de camera spreken, praten ze tegen hun zoon."
De film toont zowel de mooie kanten als de stroefheid in het huwelijk van zijn ouders. Heeft het maken ervan daar iets in veranderd? "Ik denk het wel, er is iets veranderd in de machtsverhouding tussen mijn ouders en mij, en ook tussen hen onderling. Het is belangrijk geweest dat we door het filmen een ruimte creëerden waarin we anders dan normaal konden communiceren. Ik heb vierenhalf jaar aan de film gewerkt, en in die tijd is ontzettend veel gebeurd. De film heeft iets veranderd, maar hun levens hebben hen nog meer veranderd."
Een kortere versie van dit interview verscheen eerder in de dagkrant van het Latin American Film Festival
