Actie! Op de set van Downtown

Datum 29-10-2025
Auteur Jan Pieter Ekker
Thema Actie!Filmkrant 484
Deel dit artikel

Op de set van Downtown. Aan tafel Sebastián Mrkvicka (als Lennart) en Thor Braun (Bas). Achter vlnr Marike Willard-Hoogveld (haar en make-up), setdresser Marc Hammel, cinematograaf Coen Stroeve, regisseur Michiel van Erp, focus-puller Gemma Probst en Coral Reyneveld (2nd AC). Foto: Bob Bronshoff

Sint Antoniesbreestraat 142, 1011 HB Amsterdam, 7 oktober 2025, 11.48 uur

Regisseur Mischa Kamp, die een kopje koffie zit te drinken bij Café Restaurant Orff, zwaait gedag als Bob en ik onze fietsen op slot zetten. Ze had afgesproken bij Tisfris, aan de overkant van de Sint Antoniesbreestraat, maar daar zijn filmopnamen bezig, zegt ze. “Daar moeten wij zijn”, antwoordt Bob. “Maar we komen ook snel naar jou, toch?”

In Tisfris is Michiel van Erp (Ramses, 2014; Niemand in de stad, 2018; Een schitterend gebrek, 2024) bezig met de opnamen van Downtown. De film, naar een scenario van Frank Houtappels, is gesitueerd in de Amsterdamse gayscene van de jaren tachtig. Ronnie, Lennart en Bas, drie jonge homoseksuele mannen, storten zich vol overgave in de hedonistische uitgaansscene van de hoofdstad; een leven vol vriendschap, seks en drugs – tot het mysterieuze aidsvirus zich aandient. 32 jaar later, tijdens de lockdown van 2021, ontmoeten ze elkaar weer en proberen ze hun vriendschap nieuw leven in te blazen.

“De film is mede gebaseerd op herinneringen die Frank en ik aan die tijd hebben”, aldus Van Erp. “De mensen die de aidsperiode hebben overleefd, lopen nog steeds rond met flink wat krassen op hun ziel. Ze blijven vooral worstelen met de schuldvraag: waarom leef ik wel en anderen niet meer? Dat speelde bij ons tijdens de coronaperiode ook weer op.”

Van Erp vindt dat deze “vaak vergeten geschiedenis” het verdient om verteld te worden. “Niet alleen voor degenen die het hebben meegemaakt, maar ook voor een jonge generatie. Het is belangrijk om je geschiedenis te kennen, al was het maar om pijn te delen en samen naar de toekomst te kijken.”

Yorick van Wageningen, Hans Kesting en Roeland Fernhout spelen de drie mannen in 2021; Daniël Cornelissen, Sebastián Mrkvicka en Thor Braun vertolken het trio in de jaren tachtig.

In Tisfris – voor het raam staat een enorme lamp en een dito scherm – wordt vanochtend gedraaid met Braun en Mrkvicka. “Het café is geopend in 1985 en heel veel is er niet veranderd”, legt production designer Vincent de Pater uit.

“Stilte voor opname”, galmt er dan door de straat. Bij de Sint Antoniesluis blijven wat mensen staan kijken, de Albert Heijn-boodschappenbezorger laat zich niet tegenhouden, de vuilniswagen rijdt ook gewoon door, een meisje met mobiel weigert eveneens om over te steken. Het is nu eenmaal Amsterdam; alleen de buitenlandse toeristen die net in Museum Rembrandthuis zijn geweest laten zich tegenhouden door de wegafzetters in oranje hesjes.

“We zijn gestopt”, roept de opnameleider niet veel later. “We gaan weer naar onze beginposities!” Bas (Braun) komt het café uitlopen met een enorme groene map boordevol tekeningen onder zijn arm en posteert zich opnieuw geduldig voor de entree. Om even later weer naar binnen te gaan en bij Lennart (Mrkvicka ) zijn beklag te doen dat hij is afgewezen voor de kunstacademie. Er wordt met twee camera’s tegelijk gefilmd; Van Erp zit bovenaan de trap naar de entresol, Marike Willard-Hoogveld plukt nog wat aan het haar van Mrkvicka.

“Ze zagen zeker talent. En ze vonden dat ik een leuk gevoel voor kleur en verhouding heb”, zegt Bas even later. “Ik mag volgend jaar terugkomen, en dan kijken ze nog eens.” “Ik denk dat ze je gewoon te jong vonden”, antwoordt Lennart. “Ik ben twintig!”, riposteert Bas. Ronnie (Cornelissen) aanschouwt de twee van een afstandje. Voor hem op tafel ligt de Nieuwe Revu. Op de cover staat het portret van een man met twee donkere vlekken op zijn gezicht. “Zo ziet aids eruit”, luidt de alarmerende kop.

“We zijn gestopt”, roept de opnameleider. “Hij was goed”, zegt Van Erp even later, nadat hij de scène heeft teruggekeken. “Maar we doen ’m nog een keer.”