TIRAMISU

In Paula van der Oests nieuwe feelgoodmovie tiramisu moet een oudere actrice accepteren dat ze een ander leven moet gaan leiden.

Anne (Anneke Blok) is een oudere actrice die nooit veel heeft gegeven om zaken die zich buiten het podium bevonden. Dat kostte haar een relatie, en waarschijnlijk verloor ze nog veel meer. Maar nu staat de buitenwereld toch echt voor de deur. Haar belastingschuld is inmiddels opgelopen tot 60.000 euro, zodat ze haar huis dreigt kwijt te raken. Jacob (Jacob Derwig), de nieuwe boekhouder die Anne’s administratie op orde moet brengen, neemt geen genoegen met haar wegwuifgebaren. Want deze keer gaat het niet allemaal vanzelfsprekend weer goed komen.
Ook bij Jacob zelf loopt het niet allemaal even lekker. Hij is pas een paar jaar getrouwd maar zijn huwelijk lijkt nu al vastgelopen. Zowel bij hem als bij Anne groeit het besef dat het niet op deze manier door kan gaan. Dat besef laat Blok geleidelijk en met niet al te veel woorden haar spel binnenkomen. ‘Trek mij op’, betekent ’tiramisu’ letterlijk, en als dat is gebeurd wordt het Italiaanse toetjes dan ook in grote porties alsnog verorberd. Maar niet zonder slag of stoot. En het is Anne die zichzelf omhoog trekt, de boekhouder geeft alleen een zetje.

Brandwond
Dat Paula van der Oest (zus & zo) voor een boekhouder koos als Anne’s tegenspeler is begrijpelijk omdat hij een cruciale functie heeft in het verhaal. Maar het contrast tussen haar levensstijl en de zijne is te dik aangezet. Dit is een boekhouder met suffe colberts en een nog suffere bril die blozend lingerie koopt voor zijn vrouw (Rifka Lodeizen). Dat had veel subtieler gemogen. Derwig zelf maakt van de boekhouder hier en daar ook teveel een typetje, met zijn weifelende blikken en gebaren. Waarom geen boekhouder die iets zekerder van zichzelf was én problemen had met zijn huwelijk? Dat had het personage gelaagder gemaakt
Daartegenover pakt Van der Oests keuze om het verhaal dicht bij Anne te houden, mooi uit. Zo horen we meerdere keren dat haar ex (Lex, een rol van Gijs Scholten van Aschat ) een grote klootzak is, maar die woede en het verdriet over die mislukte relatie zitten natuurlijk bij Anne. Een confrontatie tussen die twee had van het verhaal teveel een relatiedrama gemaakt. Ook de rivaliteit met de nieuwe liefde van Lex, die bij een casting wel even naar voren komt, speelt verder geen rol in het verhaal en ook die keuze maakt de film sterker.
Feit blijft dat tiramisu een film is geworden die alles veel te veel op verhaalniveau oplost. Je hebt soms het gevoel een damesblad te lezen. Met zulke bewezen acteurs in de hoofdrollen had zelfs met de soberheid van de plot nog zoveel subtekst in hun spel kunnen zitten dat je niet alleen met een feelgood-gevoel naar huis gaat, maar ook met het gevoel dat je iets wezenlijks hebt meegemaakt.

Ronald Rovers