Oh Boy
De man die even niets te zeggen heeft en ook geen koffie kan vinden
In de slacker-komedie Oh Boy groeien de vergeefse pogingen om in Berlijn een kop koffie te bemachtigen uit tot symbool voor alles wat twintiger Nick ontbeert: een idee waar hij met zijn leven naartoe wil.
Twintiger Nick is een beetje zoals de passieve professor in A Serious Man van de gebroeders Coen, die zich door niets te doen in de nesten werkt, met een existentiële crisis tot gevolg. Nick is een slacker in Berlijn, die al twee jaar met zijn studie is gestopt zonder dat zijn ouders dat weten en zich sindsdien laat meevoeren door alle winden. Allerlei onbekenden willen wat van hem en weten hem met verbale manipulaties voor hun karretje te spannen. Zoals de psycholoog die hem via strikvragen tot alcoholist bombardeert, zijn dominante vader die hem op joviale wijze dwingt om een balletje golf te slaan en de buurman die hem gijzelt met verhalen over zijn tragische liefdesleven. Nick is een speelbal van zijn gesprekspartners, die hem zinnen opdringen waar hij geen weerwoord tegen heeft. Niet dat hij te aardig is, of te dom, hij is gewoon niet uitgesproken.
En als hij zich dan een keer ergens over uitlaat, komt dat hem duur te staan, zoals bij een voormalig klasgenootje dat hij vroeger vanwege haar overgewicht heeft gepest. Nu ze zonder vetrollen maar nog wel met een jeugdtrauma in de drakerige dansperformance Körperfeind staat (er valt ook veel te glimlachen in Oh Boy), lijken ze nader tot elkaar te komen. Maar één verkeerd begrepen opmerking van Nick en haar haatgevoelens komen weer bovendrijven. Zo ontspoort bijna elk gesprek dat Nick voert, of beter gezegd, aanhoort. Ondertussen doet hij voortdurend vergeefse pogingen om een kop koffie te bemachtigen, een running gag die uitgroeit tot symbool voor alles wat hij ontbeert: een idee waar hij met zijn leven naartoe wil.
Dit debuut van Jan Ole Gerster wordt zo een soort Coffee and Cigarettes in alledaags Berlijn, geschoten in mooi zwart-wit en met jazzy soundtrack. Net als veel anderen weet Nick zich geen raad met de keuzestress van de 21e eeuw. Het slimme scenario, dat één dag uit zijn leven bestrijkt, is niet aanmatigend over twijfelaars die zich laten mangelen en laten overschreeuwen door extraverte persoonlijkheden, maar laat ook zien dat je je niet aan je omgeving kunt onttrekken, hoe graag je dat soms ook wilt.
Mariska Graveland
