DEAR FRANKIE

Het is gemakkelijker te liegen dan de waarheid te vertellen. Daarom stelt de moeder in het melodrama Dear Frankie alles in het werk om haar dove zoontje te laten geloven dat zijn vader verre reizen op zee maakt.

De negen jaar oude, dove Frankie is op school een kei in Aardrijkskunde. Dat komt omdat hij boven zijn bed een wereldkaart heeft hangen. Op die kaart houdt hij met kleine vlaggetjes bij waar het schip de Arcca van zijn vader vaart. Regelmatig krijgt Frankie brieven uit exotische oorden, waarin zijn vader over zijn overzeese avonturen vertelt. De werkelijkheid is echter heel anders. Frankies moeder heeft die verre reizen van zijn vader verzonnen, en zij schrijft die brieven omdat ze niet wil vertellen waarom zij haar echtgenoot lang geleden verlaten heeft.
Maar het is altijd moeilijker om leugens vol te houden dan de waarheid te vertellen. En als de Arcca Glasgow aandoet, waar Frankie met zijn moeder en oma woont, dan moet zijn moeder een list verzinnen. Via via vindt ze een man die voor een dagje Frankies vader wil spelen en het hart van Frankie wint.
Dear Frankie bevat alle ingrediënten voor een drakerig melodrama en het speelfilmdebuut van Shona Auerbach heeft inderdaad veel sentimentele kanten. Filmverhalen over een afwezige vader en een verlangende zoon bieden al instant huilwaarde, en als die zoon vanwege zijn doofheid dan ook nog extra gemankeerd is, dan moet je van goede huize komen wil je er nog een ingetogen, lichtvoetig drama van maken. Regisseur Auerbach hinkt op twee gedachten. Als op het moment dat de eendagsvader vertrekt, de verder zwijgende Frankie er ineens "Kom je terug" uitperst, dan buit Auerbach de tranentrekkende mogelijkheden van het scenario van Andrea Gibb maximaal uit. Aan andere kant blijft de aantrekkingskracht die de eendagsvader op Frankies’ moeder uitoefent nogal impliciet, alsof Auerbach een liefdesverhaal in deze context te Hollywood-achtig zou vinden.

Glasgow
Aan het einde neemt het scenario nog een paar wendingen die Dear Frankie geen goed doen. Het leek erop dat Auerbach en Gibb nog met die werkelijke vader van Frankie in hun maag zaten, en laten hem daarom in een weinig overtuigend slot opdraven. Cynisch is bovendien dat de makers het de gewoonste zaak van de wereld vinden dat Frankies moeder tot het einde toe over de ware toedracht blijft liegen.
Het ongeloofwaardige scenario en de halfslachtige regie worden slechts mondjesmaat gecompenseerd door de rake sfeerschets van de havenstad Glasgow en het spel van de acteurs. Emily Mortimer (Bright young things) speelt een beheerste rol als de moeder van Frankie en de tieneracteur Jack Elhone laat mooi zien hoe blij hij is met de man die zich als zijn vader voordoet. Dat is ook geen kunst, want die wordt door Gerard Butler (The phantom of the opera) gespeeld als een modelvader, die zonder hem te kennen precies het juiste boek voor Frankie heeft gekocht, en zelf ook geen vis bij de fish and chips bestelt, omdat Frankie vegetarisch is.

Pieter Bots