Actie! Op de set van Mijn vader is een vliegtuig

Maarten Heijmans en Rosa van Leeuwen doen een rondedansje. Helemaal rechts regisseur Antoinette Beumer. Foto: Bob Bronshoff

Schipholweg 275,
1171 PK Badhoevedorp
27 februari 2020,
08.24 uur

“Oké, opnamen… En heel veel plezier allemaal… Geluid!” Onder de vleugels van een Boeing 747-400 (spanwijdte 64 meter), die Atilay Uslu, mede-eigenaar en medeoprichter van reisbedrijf Corendon, begin 2019 liet plaatsen in de tuin van het Corendon Village Hotel, pal langs de A9, zijn in alle vroegte opnames bezig voor Mijn vader is een vliegtuig. Het is ijs- en ijskoud. Crewleden proberen warm te worden, hoofden weggedoken in capuchons of wollen mutsen, de schouders hoog opgetrokken, de handen om dampende bekertjes koffie gevouwen. De opnameleider probeert de moed er een beetje in te houden.

Hoofdrolspeler Maarten Heijmans, die de jonge Joost speelt, de vader uit de filmtitel, staat te huppelen. Hij draagt een pilotenpak. “Kom maar”, zegt regisseur Antoinette Beumer, waarna Rosa van Leeuwen (de jonge Eva) in de armen van haar filmvader springt. Samen doen ze een rondedansje, waarbij het meisje haar armen spreidt alsof ze een vliegtuig is. Cameraman Danny Elsen draait weer om hen heen. Een waterig zonnetje laat zich zien.

Mijn vader is een vliegtuig is een verfilming van Beumers op haar eigen jeugd geïnspireerde debuutroman uit 2018 over de veertigjarige, succesvolle Eva (Elise Schaap), die na het overlijden van haar moeder langzaam de grip op de werkelijkheid kwijtraakt. Ze gaat op zoek naar de oorsprong van de angsten in haar jeugd en besluit weer contact op te nemen met haar vader, die al 33 jaar in een psychiatrische inrichting verblijft.

Vanochtend wordt een flashback opgenomen, toen alles nog koek en ei was. Na de eerste take komt Beumer – die eerder succesvolle films als De gelukkige huisvrouw (2010), Loft (2010), Jackie (2012) en Soof (2013) regisseerde – achter haar monitor vandaan; ze is niet helemaal tevreden. “Het begin was wel goed, maar we moeten ervoor zorgen dat we onder de vliegtuigvleugels blijven. Anders zien we te veel dingen die je niet wilt zien.”

In de tweede take doen Heijmans en Van Leeuwen opnieuw of ze een vliegtuig zijn. “Geef Maarten maar een kus”, zegt Beumer. “Ja, en nu allebei een arm uitsteken, alsof jullie samen een vliegtuig zijn. Heel mooi, kunnen jullie nu nog even in de camera kijken? Het is Eva die jullie aan het filmen is, hè…”

Tussen de takes omhelst een productiemedewerker het jonge meisje om haar warm te houden. “Aaaah Rosa”, zegt ze moederlijk. Tijdens de derde take begint het zachtjes te regenen. Een productiemedewerker steekt een paraplu op boven Elsens camera. Heijmans en Van Leeuwen blijven maar zwieren en draaien. “Kijk maar omhoog, naar het vliegtuig. Nog een keer heen en terug”, zegt Beumer. Na de vierde take is ze tevreden. “Dit is mooi! Heel goed. Snel allemaal warme jassen aan! En koffie! Waar zijn de stewardessen?”