Actie! Op de set van Retrospekt

Van Diemenstraat 410, 1013 CR Amsterdam, 19 februari 2018, 11.19 uur

“Het is marcato!”, doceert Harry Waters. “Dat zit tussen staccato en legato in.” Dan Geesin lacht. “Ik ben een kunstenaar die ook muziek maakt. Harry is muzikant. Dat maakt deze samenwerking zo bijzonder.” Naast de twee staat een cameraman, die materiaal schiet voor de making-of.

In de Schenk Studio, de opnamestudio van Jan Schenk aan de Van Diemenstraat, wordt op een ijskoude winterochtend gewerkt aan de muziek voor Retrospekt, de tweede speelfilm van Esther Rots na haar alom geprezen, met drie Gouden Kalveren onderscheiden debuut Kan door huid heen (2009).

Waters zit in een ruimte op de eerste verdieping achter een klavecimbel. Als Geesin genoeg heeft gehoord, gaat hij weer naar beneden en nestelt zich achter het enorme mengpaneel van supervising engineer Mikel Le Roy. In de belendende ruimte staat Bas Kuijlenburg te galmen, bas-bariton van De Nationale Opera. Geesin, die in 2001 een Gouden Kalf won voor zijn kortfilm Olifantenvoeten, was als componist en sound designer betrokken bij alle films van Esther Rots. Harry Waters heeft opgetreden met Marianne Faithfull, Tom Jones en Ozric Tentacles en is toetsenist in The Dean Ween Group en zijn eigen band McNally & Waters.

In 1970 maakten de vaders van Harry Waters en Dan Geesin – Pink Floyd-lid Roger Waters en Ron Geesin – gezamenlijk het album Music from the Body, de soundtrack van Roy Battersby’s documentaire The Body; later dat jaar volgde het Pink Floyd-album Atom Heart Mother. “Music from the Body is een belangrijke plaat voor mij. Het is ruw en intuïtief, en een mix van de dingen die ik ook altijd in mijn werk gebruik: humor en melancholie”, vertelt Geesin terwijl de technici bezig zijn het vastgelopen mengpaneel opnieuw op te starten.

Toen hij ging nadenken over de muziek voor Retrospekt (voorheen Mette) moest hij denken aan Waters. “We hebben vroeger wel wat familiebezoeken afgelegd, maar we kenden elkaar niet echt, want Harry is veel jonger. Maar ik wist dat hij muziek maakte. Ik heb Harry teruggevonden op YouTube; hij speelde ‘God’s Song’ van Randy Newman.”

Geesin vroeg Waters om mee te werken aan het arrangeren van de muziek die hij voor de film had geschreven. Met talrijke muzikanten, onder wie violist George Dumitriu, cellist Harald Austbø, drummer/percussionist Frank Rosaly, fluitiste Adeline Salles, contrabassist Ernst Glerum, trombonist Joop van der Linden en de Rotterdamse sopraan Luc Ket, werkte hij negen maanden aan twintig bondige en eigenzinnige composities, op schrift gesteld door Hugo Bouma, die deze zomer afstudeert aan het Utrechts Conservatorium.

“Het wordt geen score”, benadrukt Geesin. “Je kunt geen score maken als je de film niet hebt gezien en Harry heeft de film nog niet gezien. Die is nog niet af, Esther werkt in haar studio nog aan de montage. Esther en ik bewandelen parallelle paden; we behandelen hetzelfde onderwerp – de maakbaarheid van het leven – met andere media. Soms hebben we verschillende ideeën, soms komen onze ideeën overeen. Dat is niet erg. Zoals je in een relatie verschillende perspectieven kunt hebben, kan dat ook met beeld en geluid. Het gaat juist om perspectief.”

Als het mengpaneel het weer doet, kan de titelsong ‘White Fluffy Bathrobe’ worden opgenomen. “Ben je happy?”, vraagt Geesin aan Le Roy. Le Roy knikt instemmend. “Yeah, I’m happy too”, riposteert Geesin. “Gentlemen, we’ll do a rehearsal on this one. One-two-one-two-three!” “Mooi, voordat je het weet is ‘ie weer vals”, zegt Waters via de intercom vanachter het klavecimbel.

Bas Kuijlenburg kijkt vragend door de ruit. Geesin legt uit dat eerst de fragiele klavecimbelmuziek wordt opgenomen en dat hij daarna aan de beurt komt. “Dan houd ik het nog even droog”, antwoordt de bas-bariton.

Retrospekt Nederland, 2019 | Regie en scenario Esther Rots | Productie Esther Rots, Hugo Rots, Gijs van de Westelaken, Chantal van der Horst | Met Circé Lethem, Martijn van der Veen, Lien Wildemeersch | Distributie Gusto Entertainment | Te zien vanaf februari 2019