Three Kings
Bravoure
Three Kings lijkt op papier een doorsnee actiefilm met George Clooney, maar deze overrompelende film over de Golfoorlog blijkt nogal wat verrassingen in petto te hebben.
Regisseur David O. Russell, die eerder de onafhankelijk geproduceerde komedie Flirting with Disaster maakte, heeft veel visueel vuurwerk uit de kast gehaald om zijn verhaal te vertellen. Anders dan Courage Under Fire, de enige andere film over de Golfoorlog, neemt Russell hierbij geen blad voor de mond.
Met veel bravoure vuurt hij behoorlijk wat kritiek af op Bush, die hij beschuldigt van laksheid nadat Operation Desert Storm in maart 1991 officieel eindigde. Bush liet de Irakese rebellen die Saddam Hoessein van de troon hadden moeten werpen, danig in de steek. Russell illustreert dit aan de hand van een sappig avontuur van vier Amerikaanse soldaten, gespeeld door Clooney – zoals altijd met een glinstering in zijn ogen – Ice Cube, Mark Wahlberg en Spike Jonze, de regisseur van Being John Malkovich. Na het staakt-het-vuren smeden ze een plan om Saddams goudvoorraad te stelen, maar hun stoerheid wordt flink afgestraft.
De vorm waarin Russell dit verhaal vertelt mag ongebruikelijk genoemd worden. Three Kings zit vol met bizarre beelden, zoals een koe die explodeert en een zeer realistische animatiescène over de gevolgen van een binnendringende kogel voor de organen. Ook de Irakese woestijn is door cameraman Newton Thomas Sigel met behulp van filters vervreemdend gefilmd: de kleuren geel en blauw overheersen in deze godverlaten plek.
Three Kings bevat keiharde actiescènes, maar net zoveel scherpzinnige zwarte humor, waarbij ook de oorlogsverslaggeving niet wordt gespaard; Operation Desert Storm was tenslotte een mediaoorlog. Ook de onverschillige stoerheid van de soldaten wordt meedogenloos neergezet. De openingsscène zet de toon: een Irakese soldaat staat op een heuvel met een witte zakdoek te zwaaien, maar wordt desondanks gewoon neergeschoten. "Are we taping this?" roept de ene soldaat, terwijl de andere kauwgom uitdeelt.
Russell werd door filmcriticus Rogert Ebert in één adem genoemd met lefgozers als Scorsese, Tarantino, Oliver Stone en Robert Altman, wat misschien iets overdreven is, maar Russell is zeker een regisseur die nog veel moois in petto moet hebben.
