The Wrestler

De nadagen van Randy The Ram

  • Datum 24-01-2011
  • Auteur Ronald Rovers
  • Gerelateerde Films THE WRESTLER
  • Regie
    Darren Aronofsky
    Te zien vanaf
    01-01-2008
    Land
    Verenigde Staten
  • Deel dit artikel

In the wrestler zijn Mickey Rourke en zijn personage Randy The Ram één en dezelfde persoon. Dat leverde de film in Venetië de Gouden Leeuw op. Want die was vooral voor Rourke. Net als die Golden Globe.

Het verhaal is zo bekend dat het bijna onzichtbaar is. Randy — The Ram — Robinson is een worstelaar op z’n retour. Zijn lijf wil niet meer. Om de huur van zijn stacaravan te kunnen betalen, moet hij af en toe nog wedstrijden doen want rijk is Randy binnen de ring niet geworden. Ook al vergat hij al het andere. Nu, terwijl hij wegzinkt, probeert Robin Ramsinski — zijn echte naam — nog wat goed te maken met zijn dochter Stephanie (Evan Rachel Wood) waar hij vroeger nooit tijd voor had. Stuntelig en aandoenlijk probeert hij de stripteasedanser Cassidy (Marisa Tomei) te vleien, want hij wil niet alleen blijven. Maar hij trapt in zijn eigen val: haar intimiteit was al die tijd een show, net als zijn eigen optredens. Randy moet beslissen: gaat hij door met de sport of geeft hij zijn lichaam eindelijk rust?
Waarom zou iemand als Darren Aronofsky een film over de nadagen van een worstelaar maken? In zijn handheld en zwart-wit gefilmde debuut pi dook de regisseur in de obsessies van een wiskundige die gek of geniaal was. Daarna kwam requiem for a dream die de kijker door een inktzwarte junkiehel meesleurde naar het absolute nulpunt. Waarna Aronofsky vrolijk verder regisseerde met het door de tijd hiphoppende en ‘over the top’ spirituele ‘life after death’-vehikel the fountain. Totaal verschillende projecten. Toch hebben zijn films ook allemaal iets gemeen en dat is dat de hoofdpersoon altijd zoekt naar iets dat buiten zijn bereik ligt. Of het nou de ultieme high is, de vrouw die is gestorven, het antwoord op een mathematisch probleem of zoals in the wrestler, geluk.
Rourke acteert grandioos. Zijn onvermogen om geluk te vinden is hier en daar werkelijk aangrijpend. Ondertussen moet The Ram elke gedachte aan zijn eigen ondergang onderdrukken. Die energie, de motor die deze man op de been houdt, is tegelijk de motor van de film. Daarnaar kijken levert de mooiste scènes op: die van de voorbereidingen en de nabeschouwingen van de worstelaars in de kleedkamer.
Het hele verhaal is niet meer dan een laatste grandioze stuiptrekking van een rasartiest, iemand die mensen kan laten geloven wat ze willen zien. Voor Randy dreigt het moment te komen dat er helemaal niets meer is om in te geloven, zelfs geen nepwedstrijden meer. Als een hond voelt hij dat moment dichterbij komen.
Het meesterlijke van the wrestler is dat Rourke zo verschrikkelijk lijkt op het personage dat hij speelt. Beiden beleefden grote hoogte- en dieptepunten en beiden maakten een comeback. Rourke moet voor zijn spel uit zijn eigen verleden hebben geput, wat de film intrigerend dubbelzinnig maakt. De dosis realisme waar the wrestler mee geïnjecteerd is, zorgt ervoor dat het allerlaatste shot van de film hartverscheurend is. En verschrikkelijk ‘over the top’. Maar dat hoort dan weer helemaal bij ‘professional wrestling’.

Ronald Rovers